Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{Omega - Proloog}*

Vier jaar later.

Bosten

Het is inmiddels vier jaar later, mijn leven heb ik opgepakt in Bosten en ik ben gelukkig. Ik weet het, zelfs jij zal dit niet geloven. De afgelopen vier jaar heb ik niets van je gehoord, noch van de andere. Ik hoop dat jullie gelukkig zijn, met of zonder mij. Mijn leven hier gaat nog al, nou ja. Ik kan moeilijk uitleggen aan mijn "nieuwe" vrienden dat ik een Omega ben die uit har roedel is gezet omdat, haar vriendin haar moeder mijn alfa is geworden. Maar ik kan het altijd nog proberen. Wie er onder mijn nieuwe vrienden hoort? Niet veel, twee eigenlijk maar. Een meisje, Julia. Ze is aardig en doet me veel denken aan en menging tussen Emma en Diana, het enige verschil die ik me kan bedenken bij haar is dat ze nog al mysterieus is. Net zoals mijn andere vriend, Dylan. Ik heb hem ontmoet op mijn eerste schooldag, hij heeft me rondgeleid en alles laten zien hier. Julia zei tegen mij dat Dylan een crush op mij had, wie weet. Over liefde gesproken, ik hoop dat jij het beter hebt in Whitemore samen met je verloofde. Misschien de reden waarom je me al vier jaar niets hebt gestuurd of terug gemaild, of misschien maak je ze niet eens open. Maar misschien moet ik verder gaan met mijn leven, misschien moet ik Dylan een kans geven. Ik zal hem niet zo leuk vinden als jouw, maar voor alles is een eerste keer.

Hopelijk open je eindelijk mijn brieven.

Groetjes Aria.

Ik ga naar de brievenbus, net als altijd een brief voor Max. Julia zei dat ik het moest opgeven, verder gaan. Maar het is moeilijker dan je denkt, een heel jaar wissen uit je leven. Ik lees mijn brief nog even goed door, en gooi hem er daarna in. 'weer een brief?' hoor ik achter me, Dylan. 'ja' zeg ik, 'net zoals altijd voor ene Max' zegt hij. 'hij is een oude vriend' zeg ik, 'is hij je' begint hij. Ik schud mijn hoofd, 'hij is getrouwd' zeg ik. 'dus je bent nog single?' vraagt hij, 'ja' zeg ik langzaam.

'vanavond is er namelijk een feest in het studentenhuis, en ik wilde vragen of' hij begint een beetje te mompelen, 'ja' zeg ik met een glimlach. 'het lijkt me leuk om met je mee te gaan' zeg ik, hij lacht. Dylan heeft donker blonden haren, helder blauwe ogen en een tegenstelling van Max. 'zie ik je dan rond zeven uur?' vraagt hij, 'ja' zeg ik. Hij draait zich om en loopt weg, 'heeft hij je gevraagd?' vraagt Julia naast me. 'ja' zeg ik, 'jullie zijn perfect voor elkaar, allebei slim, knap en slim' zegt ze. Ik glimlach, we lopen richting de campus. 'net "true love"' zegt ze, ik slik als ze dat zegt.

'heb ik wat verkeerds gezegd?' vraagt ze als ze mijn blik ziet, 'nee, het deed me gewoon aan iets denken' zeg ik. 'je kan me alles vertellen' zegt ze, 'het is Max' zeg ik. 'nee, niet vertellen. Je gestoorde ex mag naar de Filepijne, je gaat vanavond met Dylan uit en je gaat het leuk vinden' zegt ze half dreigend, ik doe mijn handen in de lucht. Sinds ik in Bosten ben probeer ik niet veel op te vallen, maar omdat Julia en ik kamergenoten zijn liet ik haar binnen. 'wat ga je aan doen? Voor zover ik het weet heb je niet meer dan donkere broeken en shirts' zegt ze, 'je hebt gelijk, maar het is te laat om nu nog naar de stad te gaan' zeg ik. 'daarom heb je een vriendin zoals mij' ze loopt naar haar kledingkast en opent hem, ze gooit wat jurken naar me. Ik kan het eerder hoopje stof noemen, want er zit meer niets aan dan wel iets.

Ik heb gemerkt dat Bosten een rustige en donkere stad is, de zon schijnt hier nauwelijks en bijna elke dag regent het wel. 'Aria ben je daar nog?' zegt Julia, ik kijk haar aan. 'ja' zeg ik, 'gelukkig, ik heb de perfecte jurk voor je' zegt ze. Ze pakt een prachtige rode jurk uit de kast, ik heb deze paar uur gemerkt dat ze veel rood in huis heeft. 'hij is prachtig' zeg ik versteld, 'je mag hem hebben' zegt ze. 'weet je dat zeker?' ik pak de jurk aan, 'ja, ik ken niemand beter dan jij voor deze jurk' zegt ze. 'dank je' zeg ik, 'niets te danken, maak er een leuke avond van' zegt ze. 'en als hij je pijn doet, gaat hij er aan' zegt ze dreigend, ik knik en glimlach. Ik geef haar een knuffel, 'ga jij ook niet naar het feest?' vraag ik. 'ja, maar je zult niets van me merken' zegt ze geheimzinnig, 'oké' zeg ik langzaam. Ze loopt mijn kamer uit, ik trek mijn eigen kleding uit en draag de jurk die Julia me heeft gegeven. Hopelijk gaat het goed met iedereen in Whitemore, ik mis ze meer dan wat dan ook. Ik pak een fotolijstje onder mijn kussen, de foto van mij en Diana zit er nog in. Ik kan het niet weerstaan en type Diana haar nummer in, geen antwoord. Alleen voicemail, ik zucht en gooi mijn telefoon weer op mijn bed.

*****************************************************************************

Proloog, yeah. Goed er valt niet veel te vieren, maar ik ben blij. Al heb ik volgende week repetitieweek, waar is dat eigenlijk nodig voor. Het enige wat ik daar uit haal is stress. Maar ja, dus volgende week kan ik wat minder vaak updaten. Al zal ik het niet kunnen weer staan om, om de dag een hoofdstukken te gaan plaatsen. En voordat jullie verder lezen, tegenwoordig heb ik vreemde gedachtes. Dus alle dingen die je dacht die niet zouden kunnen komen, komen er. Ja, iemand moet me echt naar het gekkenhuis brengen.