Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{Wolves - Hoofdstuk 37}*

'en schaak mat' zeg ik, mijn vader knikt. 'van wat ik me herinner was je nooit goed in schaken, en nu verslaan je me al na vijf zetten' zegt hij, 'schaken draait om statistieken net als het leven, als je het leven onder controle hebt. Gaat schaken voor een makkie' zeg ik.

Mel komt naar binnen gelopen met een schaal vol cake, 'hoef je vandaag niet te werken?' vraagt ze. Ik kijk haar aan, 'en dit missen? Nee dank je' zeg ik. Mijn telefoon gaat, ik haal hem uit mijn laars. Jake. Ik zucht en schuif hem weg, 'wie was het?' vraagt mijn vader. 'niemand' mijn telefoon klinkt weer, ik kijk weer. Jake, 'ik denk dat ik deze even neem in de keuken' ik sta op en loop naar de keuken.

'mis je me lieverd?' vraag ik, 'de dag wanneer ik je mis, zal ik vergaan van de dood' zegt hij. 'je mist me in ieder geval' zeg ik, 'zin om af te spreken?' vraagt hij. 'vraag je me nou om een date?' vraag ik, 'nou eigenlijk' begint hij. 'nee, we willen voor de laatste keer afscheid nemen van Aria' zegt hij, 'het zal ook weer niet' zeg ik.

'elf uur bij mij thuis' zegt hij, 'ik zal niks meer wensen, schat' zeg ik. Hij hangt op, 'sprak je met Max?' vraagt ze. Ik kijk haar vragend aan, 'ja, we hebben om elf uur afgesproken' zeg ik. 'maandag heb je school' zegt ze, 'het is zaterdag' zeg ik. 'wees morgen wel thuis voor twaalven' zegt ze, ik knik.

Ik kijk naar mezelf in de spiegel van mijn kamer, ondanks Aria niet veel mooier is als mij, staat deze outfit me goed. Dat ze echt heeft besloten om haar leven op te offeren voor haar vader, ik rol met mijn ogen. Wat een zielig kind. Ik kijk in mijn kast en zoek perfecte schoenen voor deze outfit, ik haal een stelletje verstopte naaldhakken uit mijn kast. 'hakken verstoppen? Zijn we vijf ofzo' ik trek de hakken aan, ze zijn precies mijn maat.

Het is tien uur, ik pak een spijkerjackje uit de kast en loop naar beneden. 'Mel, vader ik ga naar Max' zeg ik, 'tot morgen' zegt Mel. Ik pak de deurknop en ik loop naar buiten, het is al donker en er hangen al sterren aan de hemel. Ik pak mijn telefoon uit mijn laars, 'mag ik een taxi?' vraag ik. 'ja, we komen eraan' hoor ik een man zeggen, ik hang op. Mijn vingers gaan in de zak van mijn portemonnee, ik maak hem open.

Een briefje van twintig, daar heb ik wel genoeg aan. Ik zie een taxi voor me verschijnen, ik stap in. 'waar wilt u naar toe?' hoor ik een man zeggen, 'het centrum' zeg ik. De man knikt en we rijden weg, 'en wat doet een knap meisje als jij alleen op straat?' vraagt de man. Ik verstuur een app en rol met mijn ogen, maar glimlach. Ik leun naar voren, 'een knappe taxichauffeur zoeken' ik ga met mijn hand door zijn haren.

'is dat zo?' vraagt hij, we rijden het centrum en hij parkeert de taxi. 'helaas moet ik gaan' ik ga met mijn hand over zijn borst, ik voel hem zenuwachtig worden. 'blijf dan' hij pakt mijn hand vast, 'dat doe ik graag, maar de plicht roept' zeg ik. 'waar ga je naar toe?' vraagt hij, 'me niet schuldig voelen' hij kijkt me vragend aan. Ik pak zijn hoofd vast en draai zijn nek om, ik veeg mijn handen af van de stoel en stap de taxi uit. Ik loop het park in en zie hem al zitten, ik kom naast hem zitten maar kijk hem niet aan. Hij draagt zwarte kleding en heeft zijn capuchon op, zodat niemand hem kan herkennen.

'sorry, maar deze plek is bezet' zegt hij, 'voor wie, je geheime aanbidder? Schat' vraag ik. 'Valerie? Wat is dit?' vraagt hij, 'mijn reden om nog te blijven leven, maar dit is tijdelijk' zeg ik. 'wanneer ga je terug in je eigen lichaam?' vraagt hij, 'ben ik mee bezig, ze zeggen dat ik dit lichaam na half twaalf voor mezelf heb. Maar ik geloof ze niet' zeg ik.

'wie is "ze"?' vraagt hij, 'de Rayon broers' zeg ik. Hij schud met zijn hoofd, 'door hun kom je in problemen' zegt hij. 'dit maal niet, schat. Ze helpen me om vrij te komen, ze doen echt alles voor hun Aria' zeg ik, 'ik zou ook alles voor jouw doen' hij kijkt me aan. Ik kijk hem terug aan, ik leg mijn handen op zijn wangen. 'dat weet ik toch, lieverd' zeg ik, 'je hebt mijn hulp nodig of niet?' vraagt hij. 'als je er toch over begint, de Rayon broers doen alles om elkaar en hun vrienden te beschermen. Dus ze gaan wat uitvogelen. En als de kans is dat ik dood ga, zou je mijn ziel terug willen brengen in mijn eigen lichaam?' vraag ik, 'Valerie, ik' begint hij.

Ik kus hem, een vurige en passievolle kus. 'je moet het voor me doen. Ik heb je nodig' zeg ik, hij zucht. 'hoe laat ben je bij de Rayons?' vraagt hij, 'elf uur' zeg ik. Hij pakt mijn hand en spreekt een spreuk uit, 'wat heb je gedaan?' vraagt ik.

'ik heb een spreuk op je gelegd, als de Rayon broers iets van plan zijn en Aria terug komt. Zal deze spreuk je terug brengen naar je eigen lichaam, dus als ze slim zijn. Laten ze je in dit lichaam' zegt hij. 'vind je dit lichaam niet goed genoeg?' vraag ik, 'jij bent zelf veel knapper dan Aria, en dat weet je zelf het best' zegt hij. 'ik hou van je, Stef Wilson' zeg ik, 'ik hou ook van jouw, Valerie' hij drukt zijn lippen op de mijne.