Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{True Mate - Hoofdstuk 33}*

Ik ben op het feest dat Diana heeft georganiseerd, het is druk. Misschien had Diana gelijk, ik had voor Max moeten vechten. Maar mijn besluit is genomen, 'ga je dit echte doen?' vraagt Noah. 'ik moet wel, anders ga ik Jake vermoorden en ik zou niet met mezelf kunnen leven als ik Jake zou vermoorden' zeg ik, 'kan Diana geen spreuk doen?' vraagt hij. 'nee, ze is boos op me' zeg ik, 'ik heb het uit gemaakt' besluit hij te zeggen. 'nee, daarom was Diana zo boos op me' zeg ik sarcastisch, 'je moet het met haar goed maken' zeg ik serieus.

'waarom? Ze is op Jake' zegt hij, ik kan mijn lach niet in houden. 'ze is niet op Jake' zeg ik, 'waarom zouden ze anders de hele tijd samen zijn' zegt hij. 'omdat' begin ik, 'ik ben een Omega, Valerie heeft me uit hun pack gezegd omdat ik de afstammeling van Luna ben' zeg ik. 'je bent een Omega? Hoe erg ik ook geïnteresseerd ben, dat heeft niets met mijn relatie met Diana te maken' zegt hij, ik zucht.

'en omdat ik Jake heb aangevallen, ze waren niet bezig met flirten of wat jij denkt. Luna mag nu wel weg zijn, elke afstammeling is opzoek naar Jake. Diana en Jake zochten een oplossing om Jake niet doodt te zien' zeg ik, zijn ogen worden groter. 'ik ben een sukkel' zegt hij, 'jouw woorden' zeg ik. 'zou Diana hier ergens zijn?' vraagt hij, 'dit feestje is georganiseerd door Diana, natuurlijk is ze hier' zeg ik. Hij knikt en loopt weg, ik zie Diana naar binnen toe komen met Jake. Ik wil Noah roepen maar hij is al weg, dus besluit ik naar haar toe te gaan.

Als ik bij Diana ben, loopt Jake weg. 'Noah zocht je' zeg ik, 'dan ga ik hem zoeken' ze wilt weg lopen maar ik hou haar tegen. 'ik weet dat je boos op me bent, maar ik moet je wat vertellen' zeg ik, ze loopt terug. 'ik ben aangenomen op Harvard' zeg ik, haar ogen worden groter. 'dat is geweldig' zegt ze, ze omhelst me.

'wacht, dat betekent' begint ze, 'ik ga weg' zeg ik. 'nee, je kan niet gaan. Ik heb je nodig' zegt ze, 'je kan voor jezelf zorgen, je hebt Noah en Jake en ook nog Emma' zeg ik. 'maar ik heb jouw nodig' zegt ze, ik glimlach. 'wanneer ga je?' vraagt ze, 'maandag' zeg ik. 'wat? Nee, je moet Max tegenhouden. Hij mag niet trouwen' zegt ze, 'hoe zou ik dat moeten doen als ik niet eens met hem mag praten?' vraag ik. Ze kijkt me aan, 'ik zal je missen' zegt ze. 'ik zal jouw ook missen' zeg ik, na die woorden loopt ze naar Noah.

-stay-

Ik dwaal een paar minuten rond de zaal, totdat ik door Noah de dansvloer word getrokken. 'wat doe je?' hij doet zijn hand naar me op en ik duw die van mij tegen hem aan, zo draaien we eerst de ene kant op en dan de andere kant. 'ik heb een plan' zegt hij, hij legt zijn armen om me heen. 'je gaat dansen met Max' zegt hij, ik zucht. 'ik ben een Omega' zeg ik, 'klopt, maar je gaat dansen en dat is officieel heel wat anders dan praten' ik rol met mijn ogen. 'ik wil niet met hem dansen' zeg ik, Noah draait me rond. 'pech' zegt hij kort, 'vindt Diana dit wel goed, dansen met haar vriendje is nou niet iets wat ik mijn laatste twee dagen wil herinneren' zeg ik.

'wie denk je dat dit plan heeft bedacht?' vraagt hij, ik kijk over zijn schouder naar Diana en Max. 'het gaat niet werken' besluit ik te zeggen, 'moet jij eens zien' zegt hij. Hij draait me rond, en net wanneer ik blijk te vallen vangt Max me op. We kijken elkaar even in stilte aan, ik slik. Max helpt me recht staan, terwijl de muziek verder speelt. Ik doe mijn rechter hand omhoog, Max volgt mijn voorbeeld. We draaien naar links met onze handen en vervolgens naar rechts, de hele dans zijn we allebei stil. Maar ik geniet, we kijken elkaar aan. Max legt zijn armen om me heen en draait me rond, ik kom dichter naar hem toe en leun tegen zijn borstkast. Ondanks de muziek hoor ik Max zijn hartslag sneller kloppen, ik glimlach voorzichtig.

Op de achtergrond hoor ik een gehuil, wolvengehuil. Ik slik, Jake. Max en ik kijken elkaar aan, we knikken allebei en lopen de dansvloer af. Het gehuil wordt sterker en ik kan mijn oren er wel afrukken, toch blijf ik door lopen. Jake zijn gehuil word sterker als we bij het grasveld achter de school zijn, en dan stopt het. Als reflex beginnen we in wolvensnelheid te rennen, en dan treffen we hem aan op de grond. Zijn armen zijn open gesneden, en hij ligt in zijn eigen bloed. Ik wil wat zeggen, maar besef dat het niet mag. 'wat is er gebeurd?' vraagt Max, Jake zoekt naar lucht.

'Luna, ze heeft wonden van zilver gemaakt. Waardoor het niet heelt' zijn stem verdwijnt halverwege, 'kom, we moeten je thuis brengen' Max tilt zijn broer op. 'niet doen' zegt Jake, hij zoekt verder naar lucht. 'voordat je me thuis hebt gebracht, zal ik al niet meer ademen' gaat hij verder, Max legt zijn broer weer op de grond. Hij scheurt een stuk van zijn eigen kleding af en probeert zijn wonden dicht te maken, 'stop, het gaat niet helpen' zegt Jake. 'ik kan je niet doodt laten gaan, ik kan jouw ook niet verliezen' zegt Max, 'je moet wel, de enige manier hoe ik zou kunnen overleven is mijn menselijkheid uitschakelen. En ik zal liever doodt gaan, dan dat doen' zegt Jake.

'alsjeblieft, Jake. Ik kan je niet verliezen' er rolt een traan van Max zijn wang, 'niet huilen, het lijkt wel alsof je je menselijkheid weer hebt' zegt hij. 'ja, dat heb. Ik kreeg het terug toen' Max kijkt me even aan, 'toen ik Aria brak' zegt hij. Jake probeert te glimlachen, 'ware liefde gaat nooit doodt, toch?' zegt hij. Max glimlacht nu ook, 'ga niet, misschien kunnen we' begint Max hoopvol. 'dít is de eerste keer in jaren dat ik zie wie je werkelijk bent, je bent niet de monster zoals je beweert. Ik moet wel' zegt Jake, na die woorden sluit Jake zijn ogen en ademt zijn laatste beetje lucht uit.

****************************************************

#R.I.P.Jake

Ik had nooit gedacht dat ik deze ooit zal schrijven, en toch staan we hier. Allemaal doordat Jake nu doodt is, rust in vrede mijn vriend.