Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{Omega - Hoofdstuk 9}*

P.O.V. Dylan

Ik krijg al dagen lang berichten, maar zoals altijd negeer ik ze gewoon. Dan tref ik Noah aan in de zolder, 'waar is Aria?' vraag ik. 'naar de stadgrens' zegt Noah, ik merk nu pas dat Max op de grond ligt. Hij leeft nog, ik hoor zijn ademhaling. 'de stadgrens?' vraagt Diana achter me, ik draai me om. Ze staat er samen met Tessa, 'we moeten nu gaan' zegt ze paniekerig. Ik kijk haar vragend aan, 'wat bedoel je?' vraag ik.

Ze gaat met haar tong over haar lippen, 'toen ik de spreuk deed om Whitemore te verbergen waren er nog mensen die hier woonden, ik wilde ze niet in gevaar brengen dus heb ik ze veilig uit het dorp geleidt. Met een spreuk, je kan Whitemore niet verlaten zonder je geheugen te houden' zegt ze. Ik kijk haar nog vragend aan, dan begrijp ik het. 'maar hoe is Emma dan heen en weer gekomen over de grens?' vraagt Noah, 'ik zal het je later uitleggen, maar nu moeten we Aria vinden' Emma verschijnt erbij. 'Diana en ik letten wel op Max, ga' zegt Noah, ik knik en ren zo hard als ik kan het huis uit, richting de grens. In tegenstelling tot weerwolven ben ik tien keer sneller, aangezien ik niet adem en daarna niet moe word.

Ik tref Aria aan bij de stadsgrens, maar in tegenstelling zoals ik dacht zit ze op de stoep. 'alles goed?' ik kom voorzichtig naar haar toe en kom naast haar zitten, 'heb je hem vermoordt?' vraag ik. Ze zucht, 'nee' zegt ze. 'is er wat?' vraag ik, ze haalt een hand door haar haren en schudt met haar hoofd. 'laten we maar naar de andere gaan' ze staat op en loopt weg, ik kijk haar vragend aan maar loop in stilte achter haar aan.

Na een tijdje zijn we aangekomen bij het oude huis van Valerie aangekomen, niemand heeft veel over haar gezegd. Dus ze zou niet echt belangrijk moeten zijn geweest, ik open de voordeur voor Aria en ze loopt naar binnen. Iedereen kijkt ons aan als we binnen komen, Diana staat op en omhelst Aria. 'gaat alles goed? Is hij...dood?' vraagt ze, ze schudt met haar hoofd.

'wacht, je hebt hem laten gaan?' vraagt ze, 'ja' zegt ze kort. Ik ga op de bank zitten naast Noah, 'wat is er met Aria?' vraag ik, 'ik weet het niet, ze is nooit zo' zegt hij. Max zit tegenover ons op een eenpersoonsbank met zijn benen gekruist, Tessa en Diana komen naar binnen met wat drinken. Diana geeft me een glas maar ik wijs hem af, 'juist, je drinkt alleen bloed' zegt ze. Ik knik, 'is het niet vreemd dat jullie déze vampier al binnen een paar uur vertrouwen alsof hij familie is?' Max mengt zich in het gesprek. Net wanneer ik wat wil zeggen, onderbreekt Aria ons. 'ik moet jullie wat vertellen, Jason is niet wie hij zegt dat hij is' zegt ze, ik kijk haar aan.

'Jason zijn vader, was een weerwolf. Maar zijn moeder was een weerwolfjager, ze heeft hem vermoordt. Het moest wel, de dwang om een weerwolf te vermoorden is sterker dan je eigen wil. Ze heeft hem vermoordt, en liep toen weg. Ze heeft Jason alleen gelaten, terwijl ze een ander en vrij menselijk iemand vond' gaat ze verder, 'hij heeft me dat al vertelt, en het maakt me niet uit wat hij heeft doorgemaakt' zegt Max. 'heeft hij vertelt hoe zijn moeder heet?' vraagt Aria, 'ja, Genevieve' zegt Max. Ik kijk de twee aan, ze hebben een soort contact die ik nooit zal begrijpen. Toen ik Max voor het eerst aantrof was dat contact er ook al, de manier waarop ze naar elkaar kijken. 'haar achternaam?' vraagt ze, hij schudt zijn hoofd. 'haar naam was Genevieve Young, voordat ze trouwde met haar nieuwe man. Zijn achternaam was Wright' zegt ze, hij kijkt me vragend aan. 'de reden dat Jason mij niet vermoordt' ze kijkt iedereen even aan, 'is omdat hij mijn broer is' zegt ze.

Emma laat haar glas vallen, 'hij is wat?' vraagt ze verstelt. 'dat is ook de reden waarom ik niet achter hem aan ben gegaan, hij mag dan wel mijn vader vermoordt hebben. Ik kan niet mijn broer vermoorden' zegt ze, ze staat op en loopt de trap op naar boven. 'je wist dit?' vraag ik aan Max, hij haalt zijn schouders op. 'ik kan het je vertellen, maar ik mag je niet' zegt hij, ik rol met mijn ogen en sta op.

Met mijn knokkels klop ik op de deur van Aria haar kamer, 'binnen' zegt ze. Ik hoor in haar stem dat ze aan het huilen is, als ik de deur open zit ze op de grond kijkend uit het open raam. Ik kom naast haar zitten, 'gaat alles goed?' vraag ik. 'mijn broer heeft mijn vader vermoordt' zegt ze, ik neem haar in mijn armen. Ze kijkt me aan, twijfelachtig of ze het wel moet doen. Net op het moment dat ze zich terug trekt, kus ik haar. En vurig kust ze me terug, met gemak til ik haar op en leg haar op het bed achter haar. Ik geef haar zachte kusjes in haar nek, ze kan een kreun niet weerstaan. 'kunnen we dit wel doen? Onze vrienden zitten beneden' zegt ze, ik kijk haar even aan. 'is dat het enige wat je tegen houd?' vraag ik, ze kijkt me aan. 'ik zag hoe je naar Max kijkt, omdat dat is hoe ik naar jouw kijk' zeg ik, 'Max en ik hebben een zware tijd achter de rug, en ik heb hem lang niet gezien' ik kijk weg. Maar ze houdt mijn hoofd vast, zodat ik in haar ogen moet kijk. 'jij bent degene van wie ik hou' zegt ze, en kust me.

Let op! Doordat ik op vakantie ga, ga ik elke dag 1 hoofdstuk updaten.