Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{Wolves - Hoofdstuk 22}*

De bel gaat, 'ik ga wel' zeg ik. Ik loop de trap af naar beneden, 'Max' zeg ik. 'hey' hij drukt zijn lippen op de mijne, ik haal ze weer weg. Hij kijkt me vragend aan, 'mijn vader' fluister ik.

Max knikt, ik bekijk zijn kleding. Hij draagt een blouse met een donker blauwe broek, 'leuke kleding' zeg ik. 'dank je, ik stond wel uren te zoeken' zegt hij, 'awh, kom binnen' zeg ik. Hij loopt over de drempel naar binnen, hij volgt me naar de eettafel.

Mijn vader en Mel zitten al aan tafel, ik ga naast Mel zitten en Max naast mijn vader. Iedereen schept wat eten op en begint te eten, 'dus hoelang woon je al in Whitemore?' vraagt Mel. 'al heel mijn leven eigenlijk' antwoordt Max, 'hoe komt het dan dat ik je nooit heb gezien?' vraagt Mel.

'mijn familie was niet zo betrokken bij alles, mijn broer en ik gingen wel naar school. Maar veder dan voor school gingen we niet naar buiten' zegt Max. Mijn vader neemt een hap van zijn eten, terwijl hij Max blijft aan kijken.

'ik pak het toetje wel uit de keuken, Ben kom je mee?' vraagt Mel, mijn vader zucht en staat op. Mel pakt iedereens bord en loopt naar de keuken, mijn vader loopt erachter aan. 'Max weet je zeker dat je alle Wilsons hebt vermoord behalve één?' fluister ik, 'ja, honderd procent. Ze zaten avond te eten en toen gebeurde het' zegt hij. Ik knik, 'waarom kom je op dat onderwerp?' vraagt hij. 'vandaag bij een onderzoek, kwam ik Jake tegen' zeg ik, 'Jake? Gaat alles goed met hem?' vraagt hij.

'ja, hij zat in de keuken bij het café. Maar Jake werd plots aangevallen, door iets magisch' ik kijk hem aan, 'hij zei een heks, dus we dachten dat er nóg een Wilson leeft' zeg ik. 'een heks, maar dat moet betekenen dat ik niet de laatste heks heb vermoord' zegt hij, 'hoe weet je overigens dat het die dochter niet was?' vraagt hij. Ik kijk hem aan, 'hier is jullie toetje, chocolade ijs met slagroom' zegt Mel. Ze brengt het op tafel en komt zitten, mijn vader komt na een paar minuten ook naar tafel.

Er zit een zilveren lepel in het ijsje, Max kijkt me aan. 'is er wat?' vraagt Mel, 'emh nee, maar' begint hij. Ik schop Max, waardoor hij zijn ijsje laat vallen. 'o nee, Max zijn ijsje is op de grond gevallen' zeg ik extra overdreven, 'nu Max geen toetje meer heeft, kan hij beter naar huis toe gaan' zeg ik, Max en ik staan op. 'weet je het zeker? Anders maak ik nieuw ijs voor je' zegt Mel, 'nee, dank u' zegt hij. We verlaten de tafel en lopen naar buiten, ik open de deur en de wind waait naar binnen.

'nog sorry van je vloerbedekking' zegt hij, 'nog sorry voor je scheenbeen' zeg ik. 'ik weet wel een oplossing' zegt hij, hij komt dichter naar me toe en kust me.

Langzaam haal ik mijn lippen weg, 'Max, ik moet je wat vertellen' zeg ik. Hij kijkt me aan, 'dat Diana de afstammeling van de Wilson familie is?' Max kijkt me scheef aan. Ik kijk hem vragend aan, 'hoe?' vraag ik. 'ik had zo mijn twijfels, maar je hebt mijn twijfels bevestigt' zegt hij, ik kijk een beetje naar mijn handen. 'heeft Diana, Jake verwond?' vraagt hij, 'Diana was er vanmiddag niet, daarom moet iemand anders het gedaan hebben' zeg ik.

'dat kan niet, ik heb alle Wilsons persoonlijk vermoord' zegt hij, 'kan het zo zijn dat je dat niet deed?' vraag ik na een lange stilte. 'waarom denk je dat?' vraagt hij, 'Stef had het erover, twee jaar geleden zijn Stefs vrouw, dochter en zwager overleden. Kan het zijn dat je de verkeerde Wilson hebt vermoordt?' zeg ik. 'onmogelijk, maar het kan waar zijn' zegt hij, 'dat betekent dan dat Diana haar verloren vader heeft gevonden' zeg ik.

'moet ik jaloers zijn op, Stef. Je praat namelijk de hele tijd over hem en je werkt met hem' zegt Max, ik kan een glimlach niet onderdrukken. 'is er iemand jaloers?' vraag ik, 'nee' ontkent hij. 'je hoeft niet jaloers te zijn, ik hou van je' zeg ik, hij doet een verdwaalt plukje haar achter mijn oor. 'ik hou ook van jouw' zegt hij, ik zoek naar zijn andere hand terwijl ik nog steeds in zijn ogen kijk.

'Aria, kom je naar binnen' hoor ik Mel zeggen, meteen laten we elkaar los. 'ik kom' Mel heeft plaats genomen in de deuropening, 'zie ik je morgen?' vraag ik. 'altijd' hij drukt snel een kus op mijn wang en loopt rustig weg.

'ik mag Max wel, laat hem níét zomaar gaan' ze houd de deur vast, we kijken naar Max die zijn auto in stapt. 'dat zal ik nooit doen' zeg ik, Max start de motor en rijd weg. 'mooi zo' zegt ze, we lopen samen het huis weer in.

Vraagt iemand zich ook af wat er nou allemaal precies is gebeurd twee jaar geleden? 1K, thank you everyone.