Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{True Mate - Hoofdstuk 11}*

P.O.V. Diana

9 uur geleden

'waar wil je nog zoeken?' vraag ik, 'laten we alleen nog hier zoeken' zegt Noah. 'het politiebureau?' vraag ik, 'ja' zegt hij. Hij trekt me naar binnen, 'ik zweer, als ze hier binnen is krijg je een tientje van me' zeg ik. 'een kus en ik ben al blij' zegt hij, hij trekt me veder naar binnen. Ik hoor vreemde geluiden door het kantoor, en dan tref ik Valerie en Stef samen aan.

Ik slik, 'ik wist wel dat je hier was' zegt Noah. De twee kijken ons aan, Valerie rolt met haar ogen. 'kan ik dan zelfs niet hier alleen zijn?' vraagt ze, 'zijn jullie een stel?' vraag ik verstelt. 'ja, kunnen jullie nu gaan?' vraagt Valerie, 'we hebben je nodig' zegt Noah. Ze springt van het bureau af, 'ik ben aan het uitzoeken hoe jullie die spreuk ongedaan kunnen krijgen, maar als jullie me elk moment gaat storen' begint ze. 'Aria is een wolf' zeg ik, haar ogen worden groot. 'maar ze kan geen wolf worden' zegt ze, ik kijk haar vragend aan.

'ik bedoel hoe is ze een wolf geworden?' vraagt ze, 'die spreuk waardoor we jouw uit haar lichaam hebben gekregen, het was een bindingsspreuk. Kun je ons helpen?' vraag ik. 'die slimme wolf, zijn grote liefde binden met zichzelf. Hij weet niet wat hij gedaan heeft' mompelt ze, 'waar is ze?' vraagt ze. 'ik weet niet, het ene moment was ze in de auto en toen ze een huil hoorde was ze weg' zeg ik, 'hoe klonk die huil?' vraagt ze. 'een hoge, maar luiden huil. Volgens mij' zeg ik, haar ogen worden groot. 'zijn de Fergusons terug?' vraagt ze, 'ja? Hoe wist je dat?' vraagt Noah. 'alleen een alfa kan wolven oproepen, en aangezien ik hier nergens Aria heb gezien of haar überhaupt heb opgeroepen zijn hun de enige die het kan zijn. En misschien omdat ik dat vreselijke gehuil ook heb gehoord' zegt ze, 'dus je gaat ons helpen?' vraag ik. Ze gaat met haar hand langs mijn wang, 'voor jouw altijd' zegt ze. Ik kijk haar vragend aan, 'heb je iets van Aria?' vraagt ze.

Ik doe een stap naar Noah, ik denk aan de les die ik vorige week van Isabel had gekregen. Als je aan een voorwerp denkt, dan kan het echt komen. Ik denk aan het fotolijstje die ik van Aria heb gekregen, voordat ik het weet verschijnt het in mijn handen. 'is dit goed?' vraag ik, Valerie kijkt me aan. 'ja, perfect' zegt ze, ze kijkt naar Stef. 'zie ik je thuis?' vraagt ze, 'ik zal wachtte' zegt hij. Ze geeft een kus op zijn wang en hij is weg, Valerie ruikt aan het fotolijstje. 'de geur van Aria zit er gelukkig nog op, een paar straten veder op kan ik diezelfde geur ruiken. Het huis van de Fergusons, honderd procent. Die straat zal ik nooit meer vergeten na wat ik een paar jaar geleden daar heb gedaan' zegt ze, Noah en ik lopen naar de deur. 'kom je niet mee?' vraagt Noah, 'nee, jullie moeten zonder mij gaan. Ik heb andere dingen te doen' zegt ze. 'Noah, laten we gaan' zeg ik, hij knikt en loopt naar de auto. 'bedankt' zeg ik, 'graag gedaan' zegt ze.

Een paar straten veder op zie ik het huis van de Fergusons verschijnen, 'we kunnen beter lopend gaan nu, veder op is betaal parkeren' zegt Noah. Ik haal mijn wenkbrauw op, 'mijn achterraam is kapot, er is een grote brandvlek aan de zijkant van mijn auto. Ik kan niet ook een boete betalen' verklaard hij. Ik zucht en stap de auto uit, 'wat is het plan?' vraagt Noah. 'we kunnen gaan aanbellen en' begin ik, dan herinner ik me wat. Ik pak mijn telefoon en stuur een bericht naar Noah, ik wacht heel even en dan hoor ik een ping.

Weerwolvengehoor, als we nu wat zeggen. Kunnen ze het horen.

Staat er geschreven, hij kijkt me aan en stuurt dan wat terug.

Plan?

Stuurt hij, ik kijk hem serieus aan en zucht.

Achterdeur?

Stuur ik, hij knikt en we sluipen naar de achterdeur. Het huis is donker en er lijkt niemand binnen te zijn, totdat we meneer Ferguson naar buiten zien lopen om het vuil weg te gooien. We duiken weg achter een boom, hij lijkt zo op te gaan in zijn gedachtes dat hij ons niet heeft gehoord. Hij loopt snel naar binnen en verdwijnt in de gangen, Noah en ik wisselen een blik en ik loop voor het huis in. Het is een prachtig huis, toch loop ik snel door. Ik kijk even rond, niks opmerkelijks.

Totdat Noah me zachtjes tegen de muur duurt, 'ja, ik weet dat ik het niet had moeten doen. Maar nu ze een weerwolf is, kan alles nog veranderen. En hij móét met mijn dochter trouwen, anders krijgen we niet wat we willen' hoor ik meneer Ferguson aan de telefoon zeggen. 'ja, Max zit samen met mijn dochter in de kelder. Ze zijn nu wolven dus heb ik niet veel aan ze, het meisje heb ik ook in de kelder verstopt' zegt hij, waarnaar hij in de keuken verdwijnt. Noah en ik denken meteen hetzelfde en knikken, we lopen naar een deur die naar de kelder verdwijnt en lopen naar beneden. Ik hoor gehuil van wolven, ik open een deur. Daar zie ik twee wolven, waarschijnlijk Tessa en Max. Ik loop door, een hele gang zonder deuren Totdat ik kom bij een kamer met een slot, Noah gaat voor me en probeert de deur te openen. Ik duw hem aan de kant, met een handbeweging is het slot kapot. Ik glimlach lief naar hem, terwijl hij met chagrijnig aan kijkt.

Ik open de deur en loop naar binnen, er is niets te zien. Alleen een lege kamer met twee stoelen, 'dachten jullie dat ik zo dom was?' hoor ik achter me. 'Aria is niet hier, ik heb haar ergens anders naar toe gebracht. Nadat ik een spoor van jullie rook' zegt hij, 'waar is mijn vriendin?' vraag ik aan hem. 'ergens waar je haar nooit zal vinden' zegt hij, 'je weet niet met wie je spot' zeg ik.

Ik kijk hem aan en de lichten beginnen te knipperen, ik richt me op zijn keel en knijp hem dicht. Een fractie van een seconde dacht ik dat ik hem had kunnen dode, alleen heb ik de herinnering gekregen waarom ik alfa's haat. Ze zijn sterker dan normale weerwolven, en omdat ik nog geen goede spreuk heb om alfa's te vermoorden slaat hij me op de grond en doet de deur dicht. Noah rent naar me toe, 'gaat alles goed?' vraagt hij. Ik kijk naar Noah, 'ja, alleen we zitten hier nu wel vast' zeg ik.