Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{Wolves - Hoofdstuk 33}*

'wat doen we hier?' vraag ik, ik sta op een veranda van een huis. 'we zijn bij Aria's huis, en omdat ze nog bij haar ouders woont moet jij als Aria 2.0 soms naar huis. Als normale mensen' zegt Max naast me, 'is dit nu een verzoek om zomaar mijn slaapkamer in te gaan, ik ben benieuwt wat we daar gaan doen' zeg ik. Hij rolt met zijn ogen en drukt op de deurbel, de deur wordt open gedaan door een blonden vrouw.

'Aria, je bent eindelijk thuis' plots begint ze me te omhelzen, 'ja, dat ben ik' ik omhels haar terug. 'heb je een leuk nieuwjaar gehad?' vraag ze, 'ja, geweldig' zeg ik. 'kom binnen, dan kan je me alles vertellen' zegt ze, voordat ik het weet neemt ze me naar binnen. Ik hoor Max achter me lachen, en hij loopt achter me aan.

'Aria, je bent er' een oudere man met donker bruine haren legt de krant neer en komt naar me toe gelopen. Hij op helst me ook, 'natuurlijk' ik kijk Max aan. 'vader' zegt hij kuchend, 'natuurlijk. Vader. Ik heb u gemist' zeg ik. Hij laat me los, 'waar heb je dat beleefdheid vandaan?' vraagt hij lachend. 'ik' begin ik, 'kom, laten we eten. Je hebt vast honger. Max eet je ook mee?' vraagt de oudere dame. 'lijkt me leuk, Mel' zegt hij, ze knikt en verdwijnt in de keuken. 'sinds wanneer draag je lenzen, Aria?' vraagt hij, 'wat bedoelt u?' vraag ik. 'je ogen, ze zijn paars' zegt hij, ik kijk Max aan. 'u weet hoe de meiden van tegenwoordig zijn, altijd meedoen met de mode' zegt hij, mijn vader knikt en gaat weer zitten om de krant te lezen.

'kan ik voor het eten nog naar mijn kamer?' vraag ik, mijn vader knikt. Ik loopt de woonkamer uit naar boven, ik loop een paar keer in verkeerde kamers maar kom al gauw bij de kamer van Aria.

De kamer is wit met licht roze, ze heeft een tweepersoonsbed, een wit bureau. Maar wat me opvalt is een prikbord met foto's, een foto met Diana. De andere is weer met Max op het strand, zo heeft ze foto's van al haar vrienden opgehangen. Alleen een persoon herken ik niet, een oudere vrouw met bruine haren. Ze heeft bruine ogen en lijkt best veel op Aria.

Max komt naar binnen gelopen, 'Mel is klaar met het eten' zegt hij. 'wie is die vrouw?' vraag ik, Max komt naast me staan. 'dat is Aria's moeder, ze is twee jaar geleden overleden' zegt hij, 'wie is die vrouw beneden dan?' vraag ik.

'Melanie, of Mel. De vriendin van haar vader' zegt hij, 'waarom is ze dan zo aardig?' vraag ik. 'dat komt omdat Aria ook aardig is, mensen zijn aardig tegen je als je zelf ook aardig bent tegen hun' zegt hij, 'hoe lang is ze al in je leven?' vraag ik. 'een half jaar' zegt hij, 'ze lijkt me aardig, dat is immers de reden waarom jij en je broer verliefd op haar zijn' zeg ik. 'ze gaf ons wat jij ons nooit had kunnen geven, liefde' zegt hij, hij draait zich om en loopt naar buiten.

Na een tijdje loop ik ook weg, beneden zit iedereen al aan tafel. 'Aria' zegt mijn vader, 'hallo vader' ik kom tegenover Max aan tafel zitten. De televisie staat aan, en we kijken naar een kat die een muis probeert te vangen. Soms lach ik als de kat in zijn eigen val trapt, maar dan kijkt Max me aan en dan ben ik stil.

De rest van de avond verloopt soepel en voordat ik het weet gaat Max naar huis, 'wees voorzichtig' zegt hij. 'bang dat ik een ongeluk krijg?' vraag ik, 'meer dat je mensen gaat vermoorden, maar als je wilt kun je het eerste geloven' zegt hij. 'zie ik je morgen?' vraag ik, 'morgen moeten we de vloek opheffen, dus ja' zegt hij.

Ik leg mijn hand voor mijn mond, 'voordat ik het vergeet, om de vloek weg te halen zijn er overs nodig. Een traan en een ziel van hetzelfde bloed. Als dat morgen niet gebeurt bij volle maan is de vloek nog steeds blijvend' zeg ik. 'ik wist dat het niet alles was, bij vloeken horen offers' zegt hij, 'ik zal wachtte hier, wat er ook zal gebeuren' zeg ik. Ik doe de deur dicht en loop naar boven.