Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{True Mate - Hoofdstuk 15}*

Ik open mijn ogen, ik lig in mijn kamer. Met mijn hand wrijf ik in mijn ogen, ik ga recht zitten. Mijn kamer is overhoop en mijn gordijnen liggen gescheurd op de grond, ik schrik naar achteren. Ik kijk naar mijn telefoon op mijn nachtkastje, er zijn wel honderd gemiste oproepen van Diana, Jake en Noah. Snel bel ik Diana op, 'hallo' hoor ik aan de andere kant. 'Diana, hallo. Met Aria, er is iets aan de hand' zeg ik angstig, 'blijf daar, ik kom er aan' zegt ze.

Na een hele uitleg is Diana stil, 'wat je dus wilt zeggen is dat je Valerie die jouw moeder blijkt te zijn uit de tombe hebt gehaald, ik een relatie heb met Jake. En dat ik een wolf ben' zeg ik. 'ja' zegt ze kort, 'nou, dat is....normaal?' zeg ik. 'ik weet dat het veel is, maar het is de waarheid' zegt ze, 'Diana, rustig. Ik geloof je' zeg ik. 'en nog een ding, heb je Max gezien?' vraagt ze, 'Max? in de vorm van Max Rayon?' vraag ik. 'ja' zegt ze, 'nee, waarom zou ik hem willen zien?' vraag ik. 'je bent nog steeds boos op hem? Ik begrijp je, maar je moet er ooit over heen komen en volwassen worden' zegt Diana, 'kunnen we gewoon naar school, dat is waar ik vandaag gek genoeg naar verlang' zeg ik tegen haar.

Ze knikt en we lopen naar beneden, 'weet je zeker dat je dat naar school gaat dragen?' vraagt ze als we beneden zijn. Ik kijk naar mijn kleding, ik draag een korte broek, een crop top en een stel hoge haken. 'ja, is daar wat mis mee?' vraag ik, 'meestal draag je iets minder opvallend, en wat meer' zegt Diana. 'maakt dat nou uit, sinds ik wakker ben wil ik zo snel mogelijk af van mijn oude ik' zeg ik, Diana knikt. Ik pak mijn tas van tafel, net zoals Diana. We lopen naar buiten en stappen de auto in.

Diana rijdt de parkeerplaats op, we stappen beiden uit en lopen de school in. In de gangen fluiten een paar jongens me na, ik glimlach en zwaai naar ze. 'we hebben eerst Engels, Aardrijkskunde en daarna Geschiedenis' zegt Diana naast me, ik pak de boeken uit mijn kluisje. Als Diana en ik klaar zijn lopen we naar Engels, totdat iemand tegen me bootst. Ik kijk in zijn ogen, Max Rayon. 'natuurlijk moet ik jouw tegen komen' zucht ik, 'ik zou hetzelfde kunnen zeggen, maar het boeit me echt totaal niet wat jij vindt' zegt hij. 'dus dat is de reden dat je op een nietsnut lijkt' kaats ik terug, hij zet een stap naar me toe. 'jouw probleem is dat je jaloers bent op mijn knapheid' zegt hij, ik lach me dood. 'de dag dat ik jaloers op je zou kunnen zijn, zou ik dood gaan' zeg ik, 'laten we daar dan voor zorgen' zegt hij.

Voordat ik het weet heeft hij zijn keel in mijn handen en knijpt er met bovennatuurlijke krachten in, maar ik geef niet op. Ik schop hem misschien iets te hard in zijn persoonlijke plek, hij deinst naar achteren. 'het enige waar je voor moet zorgen is dat kleine ding tussen je benen' zeg ik, ik draai me om. Maar hij laat me niet gaan, hij pakt mijn schouder en duwt me tegen een kluisje aan. Met een harde klap beland ik op de grond, Max tilt me op bij me nek en kijkt me aan. 'ik ga je vermoorden, zolang ik jouw ogen zie. Zal ik er alles aan doen om je te vermoorden' zegt hij, ik kijk naar zijn arm.

Hij knijpt in mijn keel, 'wat is dat op je arm?' vraag ik aan me. Hij kijkt nu naar zijn arm, er lijkt wel met stift op geschreven. Ik begin te lachen, 'ik weet dat je van me houd, dat doet iedereen. Maar jij en ik zullen nooit wat krijgen' zeg ik. Ik schop dit keer in zijn maag, hij vliegt letterlijk naar de andere kant van de gang. 'mevrouw Wright, meneer Rayon. Allebei meteen naar mijn kantoor' schreeuwt de directeur, ik rol met mijn ogen. Dit is dus de redden waarom ik mensen op school haat, ze verpesten alle leuke momenten. Ik loop naar het kantoor van de directeur en neem plaats op een van de stoelen, na een tijdje komt Max met de directeur binnen.

'wat is er toch met jullie twee? Ik heb gehoord dat jullie het hebben uitgemaakt, maar' begint de directeur, ik begin te lachen en hoor Max ook naast me lachen. 'Max en ik, verkering. Best. Grap. Ever' zeg ik, 'ik zeg dit één keer, en gelijk voor de laatste keer. Ariana heeft gelijk' zegt hij zonder me aan te kijken. 'goed, wat is dan de reden dat jullie vechten in míjn gangen?' vraagt de directeur, 'ik weet het niet' zegt Max.

Ik buig naar voren, 'kan de reden niet zijn dat ik moet overgeven door zijn uiterlijk?' vraag ik aan de directeur. 'Ariana zo praat je niet' zegt de directeur, 'wat dan nog? Wil je mijn studiebeurs af pakken, doe dat. Maar als je dat niet doet, ik ben de slimste leerling van de school. Met de leraren mee geteld, dus als uw zo slim bent als ik denk. En dat is iets slimmer dan mij, laat je me nu gaan' zeg ik tegen de directeur. Hij zucht, 'goed, dit is een waarschuwing. Als dit nog een keer op dit schoolterrein gebeurd ga ik jullie per direct weg sturen van school' zegt hij. Ik zucht, maar verlaat de kamer.

Het is inmiddels pauze, ik zie Diana praten met Noah. Ik loop naar ze toe, 'Aria, ik heb gehoord wat er is gebeurd' zegt Diana. 'ja, maar ik kwam er met een waarschuwing van af' zeg ik, 'waarom viel je Max eigenlijk aan?' vraagt ze. 'hij begon' zeg ik, we gaan zitten aan een tafel. 'kan ik jullie wat vragen? Als mijn vrienden?' vraag ik, ze kijken me aan.

'tuurlijk, vertel' zegt Noah, 'dit klinkt heel grappig, maar de directeur zei dat Max en ik een relatie hadden gehad. Is dat waar?' vraag ik. Ze kijken elkaar aan, 'dat is ook waar' zegt Diana. Ik kijk haar vragend aan, 'goed, maar als het waar zou zijn. Waarom herinner ik me dan niets, maar dan ook totaal niets over Max Rayon?' vraag ik aan ze. Ze kijken elkaar aan, 'Valerie' zeggen ze tegelijk.