*{Wolves - Hoofdstuk 18}*

1.1K 71 2
                                    

'je hoort hier niet te zijn' zegt hij, 'ik weet het, maar ik wil je helpen' zeg ik. Ik ga met mijn knokkels langs zijn wang, 'nee het is te gevaarlijk' hij draait zich om en loopt zijn huis in. Ik zucht en achtervolg hem, 'we hebben hier al over gepraat en je was het er mee eens' zegt hij.

'nee, je noemden een paar punten en toen was het al klaar' zeg ik, hij loopt een trap naar beneden naar de kelder. 'als Jake je ziet krijg je grotere problemen dan dat je nu hebt' zegt hij, 'dat maakt me niet uit' zeg ik.

Hij stopt met lopen en kijkt me aan, 'ik vind het niet erg wat er gebeurt, van mij mag je alles te weten komen. Maar Jake, hij is anders' hij pakt mijn handen. 'dat kan niet, Jake was de eerste schooldag zo aardig' zeg ik, 'nou, hij is verandert. En niet een klein beetje, na elke volle maan lijkt hij wel een ander persoon. Soms herken ik hem niet eens' zegt Max.

Max opent een deur naar een open kamer, op de grond liggen allemaal ijzeren kettingen. Op de grond ligt stro overal verspreid, hij loopt naar binnen en pakt de ijzeren kettingen. 'moet je dit elke nacht doen?' vraag ik, 'nee, alleen bij volle maan. Andere avonden kan ik me wolf in bedwang houden, mar toch zou ik je pijn kunnen doen' zegt hij.

Ik loop naar hem toe en kom naast hem op de grond zitten, 'hoe vaak moet ik nog zeggen dat het me niet uit maak, ik wil alleen bij jouw zijn. Wolf of mens maakt me niet uit' zeg ik. Hij begint zijn shirt en broek uit te doen, 'wat doe je?' vraag ik langzaam.

'ik trek mijn kleding uit zodat ik straks geen gescheurde kleding krijg' zegt hij, als hij uitgekleed is na zijn onderbroek pakt hij een ijzeren ketting van de grond maar laat hem al gauw vallen. 'weerwolven en ijzer, nooit een goede combinatie' ik pak de ijzeren ketting van de grond, 'waar?' vraag ik. 'elke arm één, net als de benen en een om mijn buik' zegt hij, ik knik en doe wat hij zegt.

**********************************************

Als ik de laatste ketting om hem heen heb gedaan kijk ik hem aan, 'doet het veel pijn?' vraag ik. 'ja, daarom is het beter voor jouw om buiten te wachtte' zegt hij, 'maar ik wil je helpen' zeg ik. 'dat snap ik, maar het is geen fijn gezicht om mijn gekreun van de pijn en transformatie te zien' zegt hij, ik knik begripvol.

'hoe laat is het?' vraagt Max als we een tijdje zitten, ik pak mijn telefoon uit mijn zak. 'half tien' zeg ik, 'nog een half uur' zegt hij zuchtend.

Plots hoor ik een pijnlijk geluid, 'wat was dat?' vraag ik. 'Jake' zegt hij met een zware stem, 'hoe komt het dat hij nu al transformeert?' vraag ik. 'niet alle wolven transformeren wanneer de volle maan op zijn hoogst staat, sommige transformeren elke keer om precies dezelfde tijdstip' zegt hij, het geluid wordt harder. 'ik moet kijken wat er gebeurt' ik sta op en ren op het geluid af, 'nee, Aria wat ge je doen. Er is niks wat je nu nog kan doen' hij wilt achter me aan gaan maar beseft dat hij geketend is aan de muur.

'Jake?' roep ik door de gang, 'Aria' zegt hij. Ik open de deur waar hij achter zit, 'wat doe jij hier?' vraagt hij. Zijn arm draait de andere kant op, waardoor je zijn boten hoort kraken. 'ik' begin ik, zijn hoofd gaat om hoog en hij krijgt allemaal scherpe tanden in zijn mond. 'ga weg' zegt hij, ook zijn ogen veranderen van kleur. Hijgend kijkt hij me aan, de rest van zijn lichaam verandert mee in een wolf.

Ik zet langzame stappen naar hem toe, 'ga weg' klinkt zijn stem nog. Hij probeert naar achter te gaan, als zijn wolf het van hem overneemt. Zijn ogen kijken me hongerig aan, maar ik ren niet weg. Het enige wat je me ziet doen is stil staan, mijn hand steek ik voorzichtig naar hem uit. Maar dan begint hij beweging te maken, hij zet een stap waardoor ik op de grond valt. Ik probeer naar achter te gaan, terwijl Jake naar voor probeert te komen. Hij komt niet veder omdat de ketting vast zitten aan de muur, helaas voor mij zet hij zoveel kracht dat de kettingen los vliegen.

Hij komt naar me toe, ik wil opstaan alleen mijn grip laat los waardoor ik op de grond blijf. Zijn wolf zet stappen naar me toe, terwijl hij hijgt. Net wanneer hij wilt aanvallen, verandert er iets in zijn ogen. 'Aria' hoor ik hem zacht zeggen, ik knik. Hij komt dichter naar me toe, maar in plaats me aan te vallen. Gaat hij met zijn vacht langs mijn lichaam, ik aai zijn zachte donkerbruine vacht.

'Aria gaat alles goed?' hoor ik Max in de andere kamer zeggen, Jakes wolf spits zijn oren. Hij kijkt zoekend om zich heen, hij loopt naar een hoopje stro en begint te graven. Ik sta op en loop naar hem toe, er komt wat glinsterends uit het stro. 'Aria' schreeuwt Max nogmaals, de wolf van Jake stopt met graven. Hij rukt de kettingen van de muur en rent de kamer uit naar buiten. Ik pak het glinsterende ding uit het stro, het is een hanger van een ketting. 'Aria gaat alles goed' schreeuwt Max, 'ja, ik ben oké' zeg ik kijkend naar de hanger.

Er ontstaat iets tussen Jake en Aria, niet dat dat al eerder is gebeurd......

Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu