Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{Omega - Hoofdstuk 5}*

P.O.V. Emma

'je hebt haar verraden?!' schreeuwt Diana, nadat ik Jason heb vertelt waar Aria is kwam Diana vrij. 'ja' zeg ik voorzichtig, 'al onze werk, vier jaar lang. Aria was onze laatste red middel, en nu is ze verdoemt naar de hel' zegt Diana. 'het spijt me, ik wilde je gewoon weer zien. Je bent mijn vriendin' zeg ik, 'ja dat ben ik, net zoals Aria. Als ze nu doodt is, is dat omdat jij haar hebt verraden' zegt ze.

Ze draait zich om en loopt weg, 'Diana, ik moest wel. Iedereen is weg, en als ik moest kiezen tussen Aria en jouw. Je weet dat ik jouw kies, ik heb je nodig' zeg ik. 'ja, om Jake terug te krijgen. Ik snap het. Maar snap je dan niet dat ik het had kunnen overleven, Aria niet' zegt ze, 'waar heb je het over?' vraag ik. Ze haalt een hand door haar haren, 'Aria heeft mijn voicemail ingesproken, sinds ze op Harvard zit' begint ze. Maar we worden onderbroken door iemand, Tessa.

Ik heb haar al jaren niet gezien, eigenlijk niet sinds ze met Max. Ik wil niet eens terug denk aan die dag, 'dat is lang geleden' zeg ik. Ik bekijk haar, haar kleding is gescheurd en het lijkt alsof een kat haar haren heeft gedaan. 'júllie hebben me dit aan gedaan' zegt ze, misschien moet ik toch terug denken aan die dag.

Vier jaar geleden, de bruiloft.

Ik loop door de gangen van het huis van de Rayons, de bruiloft begint over minder dan een paar uur. Het is al druk buiten, Diana heeft iedereen uitgenodigd die ze kent. In een van de kamers tref ik Max, hij doet zijn das om. Ik klop op de deur, hij kijkt me aan via de spiegel. 'dit voelt niet goed' hij wriemelt aan zijn das, 'laat me je helpen' ik zet zijn das goed en laat mijn hand over zijn schouder geleiden. 'ik ken je te goed om te weten dat je een expert bent in dassen, is het Aria?' vraag ik, hij kijkt me even aan.

'ja, Aria' zegt hij, 'hou je van haar, Tessa?' vraag ik. Hij gaat op zijn bed zitten, 'hoe kan ik weten of ik van iemand hou? Als ik niet eens weet wat liefde is?' vraagt hij. 'liefde is alles wat je nodig hebt in het leven, zelfs als je het niet verwacht' zeg ik, 'je werd verliefd op mijn broer, maar hij is nu doodt' zegt hij. Ik neem een hap adem, 'ik hield van hem, en soms als je van iemand houdt moet je hem laten gaan. Net zoals jij deed bij Aria' zeg ik.

Hij haalt een hand door zijn haren, 'kan je een geheim bewaren?' vraagt hij. Ik knik, 'ik' begint hij. 'ik' hij slikt, 'ik denk dat ik van Tessa houd' zegt hij. Voordat ik iets kan zeggen is hij weg, vreemd. Ik haal mijn schouders op en sta op, de ceremonie om weerwolven te binden is net iets anders dan die van de mensen. Er is iemand zoals een priester die zegt wat ze moeten zeggen, daarna snijden ze hun hand open en doen ze hun bloed in een kom vol bloemen, ze delen dan een groot geheim dat niemand mag weten en vervolgens geef je elkaar de ringen.

Ik loop naar buiten, waar de ceremonie is en neem plaats naast Diana. 'ik dacht nooit dat ze echt zouden trouwen' zegt Diana, 'waarom niet?' vraag ik. Ze kijkt me aan, 'je weet wel, Aria en Max zijn "true mates" ze horen bij elkaar' zegt Diana. 'Max deed daarnet wel vreemd, hij weet ergens van' zeg ik, 'zou Aria opduiken midden in de bruiloft, dat zou echt een prefecten binnenkomst zijn' zegt ze. 'ik weet dat het moeilijk is, maar Aria gaat niet terug komen. Haar besluit staat vast' zeg ik, ze knikt langzaam en dan begint de bruiloft.

Max staat bij de priester, terwijl Tessa in een prachtige jurk naar hem toe komt. Ze kijkt me even aan, en ik glimlach. Ze komt tegenover Max te staan, en dan begint de priester te praten. Max en Tessa moeten wat worden zeggen, maar Max lijkt vooral afgeleid door iets anders. 'heeft iemand hier bezwaar?' vraagt de preister, hij kijkt rond. Ik kijk even naar mijn handen, net wanneer ik wil opstaan. Staat Diana op, iedereen kijkt haar aan. 'gaan we dit echt doen? Trouwen met iemand omdat het moet, voelen jullie wat voor elkaar?' vraagt Diana, Max slikt. Het lijkt alsof hij er is, maar niet er bij is. 'ja, dat doen we' zegt Tessa, kijkend naar Max.

'nee' klinkt Max zijn stem, iedereen kijkt hem aan. Dan gebeurd er iets wat niemand kon bedenken, er klinken een paar schoten en dan komt er iemand in beeld. Een jongen me bruine ogen en donkere haren komt tevoorschijn, 'Jason is de naam, voor het geval iemand het vroeg' zegt hij beleefd. De meeste mensen rennen van angst weg, ik ben niet een van die mensen. Samen met Diana lopen we naar Jason, Diana steekt haar hand uit en zegt een spreuk. Jason valt even op de grond, maar staat met gemak op. 'dat deed pijn' zegt hij, hij kijkt ons twee aan.

'jullie zijn zeker Diana en Emma, Max heeft me veel over jullie vertelt' zegt hij, Diana en ik werpen meteen een blik naar Max die achter ons staat. 'wat heb je gedaan?!' schreeuw ik, 'niets' zegt hij met een glimlach. Jason loopt naar Max toe en doet een arm om hem heen, 'hij heeft gelijk, ik was het. Hij kon jullie natuurlijk waarschuwen, maar hij deed niets' zegt Jason met een grijns. Diana tikt me aan, 'je vader' fluistert Diana. Al heeft dat geen zin, aangezien ze ons toch kunnen horen.

Mijn ogen gaan naar de kant waar Diana kijkt, daar ligt mijn vader. Liggend in zijn eigen hoopje bloed, 'wat heb je gedaan!' schreeuw ik uit vol woede. Ik voel mijn wolf in me naar boven komen, 'waarschijnlijk is hij vermoordt door de bommen' zegt Jason alsof het de normaalste zaak ter wereld is. 'hier kom je niet zomaar mee weg' zeg ik vol kwaad, mijn ogen kijken naar die van Max. Hij toont geen verandering in zijn gezicht, toen wist ik het zeker. Max heeft zijn menselijkheid uitgeschakeld.