Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{True Mate - Hoofdstuk 23}*

P.O.V. Jake

Ik lig lekker om de bank, na tijden. Het is stil, al een week lang. Langzaam sluit ik mijn ogen, wat heb ik deze stilte toch gemist. Dankzij mijn weerwolvengehoor betekent stilte misschien niet dat ik niets kan horen, maar ik ben blij met deze "stilte". Als de deur open klapt, ik zucht. 'kan ik nooit-' veder kom ik niet, want een wolf staat voor mijn neus. Niet zomaar een wolf, de wolf van Max. Het is nacht en de maan schijnt, maar niet de volle maan. Wat alleen kan betekenen dat. Ik kijk Max aan, hij draait zich om en rent weg. Ik laat hem niet gaan, ik verander in een half-wolf half-mens en ren achter hem aan. Zo ben ik even snel als hem, alleen dan nog half mens. We komen uit op het kerkhof, hij leidt me ergens naar toe te leiden. De tombe waar Valerie opgesloten zat, ik loop achter hem aan naar beneden. Daar tref ik Aria, ik ren naar haar toe, maar stop net voor de grens. Ze ziet er uit geput uit, 'Jake' haar stem lijkt weg te zakken. Ze zit op de grond en met moeite kijkt ze me aan, 'haal Noah' haar zin droogt uit. Ik knik en ren weer naar boven, zo snel mogelijk naar Noah zijn huis.

Als ik voor zijn huis sta besluit ik naar zijn raam te klimmen, het is nog al creep als er iemand om twee uur s' nachts voor je deur staat. Het licht staat nog aan, hopen dat hij alleen is. Ik tik zachtjes op het raam, na een lange stilte komt Noah naar het raam. Hij opent het raam, 'Jake?' zegt hij half moe. 'ik heb je hulp nodig' zeg ik, ik wil naar binnen om hem naar het kerkhof. Hij kijkt op de klok achter zich, 'het is twee uur s' nachts' zegt hij met een dicht oog. 'sinds wanneer houdt je dat tegen?' vraag ik aan hem, 'over zes uur hebben we school' hij opent eindelijk ook zijn andere oog. Ik adem rustig in en uit, zodat ik hem niet ga vermoorden. 'als je nu mee komt, doe ik alles' zeg ik met een zucht, 'echt alles?' hij trekt zijn wenkbrauw om hoog en grijnst. 'wat wil je, ik geef het je. Maar je moet nú mee komen' zeg ik, hij knikt en stapt naar buiten. Ik weet niet waardoor ik blijer ben, dat hij nog kleding aan heeft, of dat er niemand in zijn kamer was. Ik pak hem vast en ren in weerwolvensnelheid naar de tombe, hijgend laat ik hem los. 'wat doen we hier?' vraagt hij, ik kijk naar Aria. Ze ligt doodmoe op de grond, en enkel moment kan ze doodt gaan van uitdroging. Noah kijkt me aan, 'red haar dan' zeg ik dringend. Noah knikt en loopt naar Aria toe, 'Aria Wright, je bent vrij om te gaan' zegt Noah. Aria raakt voorzichtig de grens aan, maar haar hand valt aan de andere kant op de grond. Ze staat voorzichtig, net als ze dreigt te vallen vang ik haar op. 'rustig, je bent nog zwak' zeg ik tegen haar, ze kijkt me aan en knikt. 'bedankt, Noah' zegt ze tegen hem, hij buigt met zijn onzichtbare hoed.

Dan gebeurd er iets wat ik niet kan volgen, Aria rent met haar overige snelheid naar Noah toe en valt op hem. Ze haalt een stuk steen tevoorschijn, je ziet gewoon de angst in Noah zijn ogen. 'Aria wat doe je?' ik kom dichter naar haar toe, maar ze houdt me tegen door het stuk op me te richten. 'onze lieve Noah is niet honderd procent eerlijk geweest' zegt ze tegen me, ze gaat met haar hand door zijn haren. 'wat bedoel je?' vraag ik, ze drukt de steen in zijn nek. 'hij is' begint ze, maar wordt onderbroken. Elke spier in haar lichaam verzwakt en ze valt neer naast Noah op de grond, ik kijk achter me. Diana. Ik kijk haar vragend aan, 'maak je geen zorgen, deze spreuk doet jouw niets' ze loopt naar Noah toe. 'alles goed?' vraagt ze aan hem, hij knikt. 'Jake, ik ben niet precies eerlijk geweest over wat ik ben' zegt Noah, ik kijk hem vragend aan. 'je kan alleen iemand opsluiten als je een jager bent' zegt hij, ik begin het te begrijpen. Ik loop naar hem toe en sla hem in zijn gezicht, 'hoe kon je? Zo een groot geheim, ik dacht dat we vrienden waren' schreeuw ik. 'we zijn ook vrienden, ik kon het nog niet vertellen. Vooral omdat ik nog geen jager ben, ik moet eerst een weerwolf dode' zegt hij, ik grijp hem bij zijn keel vast. 'en dat ga je ook niet doen, want als jij een weerwolf gaat vermoorden. Zal jij degene zijn die volgt' zeg ik, ik loop langs hem naar Aria. Ik til haar op en ren de tombe uit, voorzichtig leg ik haar neer op de bank. Emma komt de woonkamer in, 'daar ben je, ik' begint ze. Totdat ze Aria ziet liggen, 'wat is er gebeurd?' vraagt ze ernstig. 'haal wat water, ze is uitgedroogd' zeg ik tegen haar. Ze rent in weerwolvensnelheid naar de keuken, en komt terug met een fles water. Ik pak het aan en leg het op Aria haar lippen, haar kleur komt terug op haar lichaam en ik hoor haar weer ademen. Maar ze blijft liggen, 'waarom werkt het niet?' vraag ik. Emma pakt mijn hand, 'het komt goed' zegt ze. Ik kijk haar aan, 'ik weet het, maar' ik stop mijn zin en kijk weg. Alleen pakt ze mijn kin vast en draait hem naar haar toe, 'maar?' vervolgt ze mijn zin. 'mijn broer heeft het uitgeschakeld, als ik eerder bij de tombe was. Als ik hun gezocht had, was dit allemaal niet gebeurd' zeg ik, 'nee, niet doen alsof jij dit hebt gedaan. Je wist van niets' zegt ze. 'precies, Emma. Mijn broer blijft misschien voor eeuwig een weerwolf, allemaal doordat ik niet heb opgelet' zeg ik, 'hey, Aria komt snel bij en dan gaan wij, samen naar Max zoeken' zegt ze. Ik knik, ze glimlacht en kust me.