Wolves - True Mates = Omega {Voltooid}

*{Wolves - Hoofdstuk 14}*

Die nacht heb ik nauwelijks een oog dicht gedaan, ik weet niet of ik blij of bang moet zijn. Max zijn woorden spoken ook alleen door mijn hoofd, hij kan de moordenaar zijn geweest van Julian. Maar tegelijk denk ik aan zijn prachtige ogen toen hij zei dat hij wat voor me voelde, en dat ik heb gelogen. Ik kon niet eerlijk tegen hem zijn, soms keek ik naar mijn telefoon om Max te bellen. Ik had zijn telefoonnummer op het feest gekregen, dus het was niet onmogelijk. Alleen steeds toen ik het groene knopje moest in drukken, vroeg ik me af wat ik moet zeggen. Uiteindelijk ben ik rond half vier in de ochtend in slaap gevallen.

De deurbel gaat, het is pas elf uur in de ochtend. Ik leg mijn verslag voor het politiebureau aan de kant en sta op, 'je bent hier zeker voor Aria mag ik hopen?' hoor ik mijn vader zeggen. 'ja, meneer Wright. Mag ik binnen komen?' vraagt ze, ik loop de trap af naar beneden. 'noem me gerust Ben, Diana' zegt hij, 'oké, Ben' zegt ze twijfelachtig 'hey D.' zeg ik, 'Aria, kunnen we praten? Alleen' vraagt ze. Ik knik en ik loop samen met haar naar boven, ik ga op mijn bed zitten en Diana zit tegenover me.

'wat was er zo belangrijk dat je elf uur in de ochtend tegen me moet zeggen?' vraag ik, 'ja, dat. Mag ik je Engels huiswerk even?' vraagt ze. Ik kijk om me heen en pak mijn ingevulde huiswerk van Engels van mijn bureau, 'alsjeblieft' ik geef haar mijn huiswerk en ga tegenover haar zitten. Ze pakt mijn huiswerk aan en verscheurt hem helemaal tot een hoopje papier, 'mijn Engels huiswerk' zeg ik vol pijn in mijn keel.

Ze rolt met haar ogen, met haar twee handen gaat ze boven het hoopje papier terwijl haar vingers op en neer bewegen. Ze sluit haar ogen en beweegt haar linkerhand omhoog, mijn huiswerk gaat op magische wijze om hoog. 'D. hoe doe je dat?' vraag ik verbaast, ik kijk onder haar hand of ze stiekem een magneet heeft ontdekt die papier kan optillen. Maar ik zie niks. 'wacht, dit is nog niet alles' ze tilt nu ook haar andere hand omhoog, het papier zit tussen haar beiden handen een hand boven mijn huiswerk en een hand onder. Ze doet draait met haar hand een paar rondjes, en voordat ik het weet heb ik weer een heel papier. Snel pak ik het papier en bekijk mijn huiswerk goed, ik kijk haar weer aan. 'hoe?' vraag ik, het enige wat ze doet is glimlachen.

'als ik het goed begrijp, is dit al jaren zo?' vraag ik, 'ja, maar sinds de dood van Julian' ze is even stil. 'voel ik het écht' ze kijkt me aan, ik ijsbeer wat door mijn slaapkamer. 'kan het zo zijn, dat heksen bestaan. En jij er een van bent?' vraag ik, 'zou kunnen' zegt ze terwijl ze haar schouders ophaalt. 'heb je het al aan je ouders gevraagd?' vraag ik, 'nee, ze zouden er toch niks over kunnen weten' zegt ze. 'en je biologisch ouders?' vraag ik, 'die heb ik nog nooit ontmoet' zegt ze. 'oh' zeg ik, 'maar jij werkt bij de politie, toch. Je kunt daar door het dossier gaan om te kijken wie mijn echte ouders zijn' zegt ze hoopvol.

'ja, als ze in Whitemore hebben gewoond. Maar daarvoor heb ik hun achternaam nodig' zeg ik, 'komt in orde' zegt ze. 'hoe weet je trouwens dat ik bij de politie werk?' vraag ik, 'ik zag je een paar keer weg gaan uit de klas, omdat ze je nodig hadden bij een onderzoek' zegt ze. 'dat was ik vergeten' zeg ik, 'en Aria, wil je niks tegen iemand zeggen. Zelfs Max niet' zegt ze.

'natuurlijk, maar waarom in het specifiek Max?' vraag ik, 'ik zag wel hoe je gisteren naar hem keek, hoe je hem kuste en toen weg glipte toen hij zei dat hij van je hield. Over dat, waarom deed je dat. Zelfs dat meisje van gister zou kunnen zien dat jullie een perfect stel zijn' zegt Diana bijna woedend, 'i-ik weet het niet, ik dacht dat het beter was. Misschien was ik wel gebroken omdat hij dacht dat ik niet van hem zou houden, dus geloofde ik dat en liep weg. Ik weet niet wat ik voor hem voel, en of ik iets voor hem voel' zeg ik.

Ze staat op en loopt naar me toe, 'je voelt wat voor hem, net zoals ik duizenden gevoelens heb voor Noah. Alleen je weet niet hoe je ze moet uitte, dus je gelooft wat mensen tegen je zeggen. Als het aan mij ligt, moet je niet zo vaak mensen geloven. Soms moet je alleen jezelf geloven' zegt Diana. 'wat geloof ik dan?' vraag ik, 'dat weet alleen jij' antwoordt ze.