Unwanted Status (7RWIS-book2)

Chapter 20 : Embarrasing Moment

Morgan's POV

Hindi na ako pinilit ni Kenzo na ipa-check up pa sa Hospital. Simula kasi noong mamatay si Mommy doon na ako natakot magpacheck-up oh magpa-admit sa Hospital. Nakita ko kasi sya noong maaksidente sya hanggang sa maoperahan sya at managutan ng hininga. Natakot ko ng sobra ee.

Living Room.

Dahan-dahan akong naupo para kasi akong may malalang sugat sa pagitan ng hita ko. Siguro dahil to' sa nangyari sa amin ni Kenzo, tapos di pa ako makakain ng maayos. Kaya nanghihina ako ng husto. Siguro masyadong natrauma ang katawan ko at nanibago sa mga nangyari. Hindi  kinaya ng katawan ko ang parusang ginawa ni Kenzo sa akin.

"Anu bang masakit sayo?!" Tanong ni Kenzo sabay inabotan nya ako ng coffee. Kaya tumingin ako ng patanong sa kanya.

Himala, concern sya sa akin ngayon. Bakit tanggap na nyang kasalanan nya tong nangyari sa akin at kinakain na sya ng konsensya nya.

"I'm fine" mahinang sagot ko then niyakap ko yung pillow sabay humigop ako ng kape.

"Hwag kana nyang magsinungaling, alam kung may tinatago ka, kaya sabihin mo na sa akin Morgan." inis nyang sagot, talagang sya pa ang may ganang magalit aah

"Pwede ba matulog kana, wala ka namang magagawa at isa ba pahinga lang ang kailangan ko" inis ko ring sagot sa kana

"Kailangan pa ba kitang pilitin para lang sabihin mo sa akin kung anung masakit at kung anung nararamdaman mo Morgan " Nanlilisik ang mga mata nyang tumingin sa akin kaya naman napalunok ako sa sinabi nyang yun at kinabahan.

"Sige pagbantaan at takotin mo ako, tutal yun lang  naman ang alam mong gawin diba?  Sinisindak mo pa ako, anu sasamantalahin mong mahina at may sakit ako-----Kung----hin--di mo sana ako---pinuwersa hindi sana ako-MAGKAKAGANITO"  Naiiyak kung sagot sa kanya then huminga sya ng malalim.

"Okay, Fine, gaya ng sinabi ko noon hindi ko na maibabalik yung mga nangyari. Gusto ko lang naman na magsabi ka ng totoo sa akin. Mahirap bang magsabi kung anung nararamdaman mo" Seryoso nyang tanong then yumuko at dahil paramg ang wakeard kapag sinabi ko sa kanya ang totoo.

"It fells like, I'm dying inside. Hindi ko alam kung anu at saang area  basta sa part na yun. And my body suffering from pain, dito sa hips ko, sa waistline ko, sa back ko and sa may breast ko." Pabulong at para bang nahihiya kung sagot sa tanong nya.

"Lay down here" sabay turo nya ng lap nya.

"Ayoko" maiksi kung sagot then tinignan nya ako ng masama.

"I said lay down or else babalik tayo sa hospital"panakot nya sa akin inalalayan nya akong mahiga sa may lap nya.

Silence...

He turn on the TV, at saktong drama pa yung palabas. Kakaba-kaba ako sa mga mangyayari at sa mga binabalak nya.

"Ipagluluto ba kita ng pagkain?!" Malambing nya kunwaring tanong kaya napatingin ako sa kanya.

"Hindi ako nagugutom" sagot ko then biglang kumalam ang sikmura ko. Kaya nagkatitigan kami. Matagal at sobrang nakakapanibago.

"I'm sorry about last night Morgan" seryosong sabi nya kaya naalala ko ang lahat nang nangyari sa amin kagabi.

"Morgan, stop it,  the more na naalala mo yung mga nangyari sa inyo, the more na nadadagdagan yung sakit na nararamdaman  mo. Kaya stop imagining those regretful thoughts and things." sabi ko sa isip habang nakatingin pa din ako sa kanya.