Karanlıktan Gelen Aşk |Mavi ve Aşk Serisi1|

♣️14♣️ Sana Geldim!

Keyifli okumalar:)

Duyduğumuz silah sesi ile Karan hızla yataktan kalkarak çekmeceye doğru ilerledi. Bende silah sesleri ile kendimi yere attığımda Karan silahını eline almıştı. Gözlerim korku ile ona bakarken yanıma yaklaşıp kolumu tutarak yerden kaldırdı.

"Merak etme bir şey olmayacak. Sen ne olursa olsun odadan çıkma."

"Gitme, korkuyorum." Diye mırıldandığımda alnımdan öpüp beni odada ki dolabın içerisine soktu.

"Sakın çıkma."

Kapağı kapattığında gözlerim yanmaya başlamıştı. Çok ama çok korkuyordum. Dışarıdan evin içerisine yağmur gibi kurşun yağıyordu. Allah'ım lütfen, lütfen kimseye bir şey olmasın. Dolabın içerisinde hem titreyip hem de ağlarken silah sesleri bana çok ama çok uzun gibi gelen bir sürenin sonunda susmuştu. Ne olmuştu bilmiyordum. Bildiğim tek şey korkudan ölmek üzere olduğumdu.

Birkaç dakika sonra odanın kapısı açılırken nefesimi tuttum. Karan olamazdı o olsa seslenirdi, ya da beni korkutmak için böyle davranıyordu. Dolap kapaklarının aralık kısmından baktığımda geniş bir sırt görüş açıma girdi. Nefesimi duymaması için ellerimi ağzıma kapattım. Nefes alsam duyacaktı, birkaç adım attığında yüzünü bana döndü.

Bu oydu! Karanı ilk gördüğümde otel odasında tartaklanan adamdı.

Kısaca bizim okulun ortağıydı!

"Şans, okulumuzun biricik çalışkan öğrencisi buradasın çık güzelim."

"Elma dersem çık armut dersem çıkma!" sık sık nefesler alırken ekledi.

"Elma!" ellerini dolap kapaklarına yerleştirdiğinde gözlerimi kapattım. Dolabın açılma sesi geldiğinde gözlerimi açtım. İğrenç gülümsemesi ile bana bakarken kolumdan tutup hızla beni çekti.

"Demek buradasın! Doğruyu söylemek gerekirse seni yatağın altında bulmayı bekliyordum." Sırtımı vücuduna yasladığında ayağımla ayağına vurdum.

"Uslu dur!" kafama silahını dayarken diğer elini de boğazıma dayadı. Nefesini
kulağımın dibinde hissediyordum.

"Ah bu arada gecenizi böldük galiba." Karanın sinirle yere attığın yorgan için bu lafları yakıştırırken tekrardan tekme attım.

"İğrençsin! Bırak beni!"

"Merak etme güzelim bırakacağım ama işim bitince!" odadan çıkıp merdivenlere doğru yürüdük. Korkuyordum düşmekten değil kaybetmekten korkuyordum. Salona indiğimizde burada kimse yoktu. O zaman Karan neredeydi? Gözlerimi birkaç saniye kırpıştırdığımda yaşlarım yenilenmişti.

"Onu hemen bırak!" Karan yanında birkaç adamla birlikte salon kapısında duruyordu.

Daha önce neredeydin be adam! İçimden söylenirken arkamda bir kahkaha tufanı oldu.

"Vay Karan Bey? Demek seni bizim okulumuzun bir üyesi etkiledi ha? Etkileneceğini bilseydim daha önceden bunu değerlendirirdim. Doğruyu söylemek gerekirse sevdim iyi plan." Karan baktığımda tek elini sıkmış ve çenesi kasılmıştı. Arkamda ki Karanın sinirlendiğini anlamış olacak ki tekrardan kahkaha attı.

"Sinirlenme" dediğinde Karan elinde ki silahı kaldırıp bize doğru tuttu. Kafamda ki silah etime daha da bastırılırken ağzımdan bir hıçkırık kaçtı.

"Sakın korkma şimdi seni alacağım." Ne olduysa o an da olmuştu. Adam beni Karanın önüne ittirip iki el ateş etti, yere düştüğüm sırada başka bir silah sesi daha duymuştum. Beni esir alan adam yere düşerken vücudumda ki adrenalin tavan yapmıştı. Hiçbir şey hissetmiyordum.