Karanlıktan Gelen Aşk |Mavi ve Aşk Serisi1|

♣️52♣️ Sürpriz

Keyifli okumalar:)

Karan

Gözlerim Şansın mutlu yüzü ile karşılaşırken aldığım nefesi geri verdim. Büyük bir gülümsemeyle elinde ki balonları havaya atıp "İyi ki doğduun!" diye bağırdığında etrafıma bakındım. Herkes buradaydı; Cahit, Hayal, Demir, Su ve diğerleri.. Şans koşarak bana geldiğinde diğerleri de 'iyi ki doğdun' şarkısını söylemeye devam ediyordu. Şans boynuma atladığında sıkıca onu kavrayıp sarıldım. Biraz önce ki sıkıntı içimden uçup giderken saçlarına öpücük kondurdum. Benden ayrıldığında ise yüzüme garipçe bakıp,

"Sen iyi misin?" diye mırıldandığında hafifçe gülümsedim.

"Gayet iyiyim, hadi gidelim yeni yaşımı kutlayalım." 

"Yaşlandın" diyerek kıkırdadığında başımı sağa sola salladım. Cahit'te o sırada alkışlamayı bırakmış söyleniyordu.

"Sanki çocuk! Partiyi anladım da bu etrafta ki balonlar neden? Sanki sünnet düğünü!" diye soluduğunda Hayal göğsüne dirseğini geçirmişti.

"Sen sus tamam mı? Konuşmaya hakkın yok!" Hayal Cahit'i azarlarken bende onları anlamaya çalışıyordum.

"Neyse Karan sen onu bırak hadi gel pastanı üfle." Şans beni çekiştirirken diğerlerine selam vermeyi de ihmal etmedim. Bazı arkadaşlarımı çok uzun zamandan beri görmüyordum ve bugün burada olmaları beni aşırı derecede şaşırtmıştı. Muhtemelen Cahit aracılığı ile Şans hepsinin içini bayasıya kadar ikna çabaları ile uğraşmıştı.

Büyük masanın önünde durduğumuzda önümde ki pastaya baktım. 2 katlı çikolatalı pasta bana bakarken Mert'in sesini duymam ile sırıttım.

"Üfle de yiyelim." Herkes onun haline kahkaha atarken Şansı kendim çekip mırıldandım.

"Buna vermeyeceksin! Aç kalsın!"

"Lan zaten adamı eşeğin şeyine benzetmişin bırak bari bir şeyler yesin!" Demir Suya sarılmış bir şekilde bana isyan ederken önüme dönüp pastayı üfledim. Uzun zamandan beri doğum günümü kutlamamıştım. Gereksizdi ve nefret ederdim! Fakat Şans bunu bilmiyordu. O büyük bir mutlulukla üflediğim pastayı alkışlarken gülümsedim ne de güzel demişti Cemal Süreya;

Okyanusta ölmez de insan, gider bir kaşık sevda da boğulur.

"Bence pastayı kesip yiyelim." Mert tekrar söylendiğinde pastayı elime almıştım ki Cahit beni engelleyerek kenara itekledi. Doğum günlerini sevmediğimi biliyordu tabii it herif o yüzden boğazının derdine düşmüştü. Ben Mert'e saydırırken arkadaşlarım hediyeleri tutuşturup bana sarıldıklarında şimdilik Mert'i bir kenara attım. Nasıl olsa yanıma gelecekti!

Şans

Karanın kapıda ki şokunun ardından onu hızlıca masanın önüne getirip pastasını üfletmiştim. Mert ve Cahit'ten edindiğim bilgiye göre Karan doğum gününün kutlanmasından nefret ediyordu ve o büyük bir şok yaşarken ben her şeyi oldu bittiye getirmiştim. Karan arkadaşları ile konuşurken bende Mert'in yanına usulca yaklaştım.

"Bugün yediğin dayak az mı geldi?" o bana gülümserken koluna vurdum.

"Sanırım, sol tarafıma hiç çalışmamış gibi biraz da oraya vursa fena olmaz." Dediğinde elimi alnına koydum ateşi de yoktu ama hali tuhaftı.

Mert oturduğu yerden beni umursamazken ayağı kalkıp masanın yanına gittim. Herkes yiyecek ve içecekleri tabağına koyarken Karanın işini üstlenip pastayı kestim. Eğer onu zorlarsam muhtemelen emek vererek yaptığım pasta ziyan olacaktı ve bunu hiç istemiyordum.