Keyifli okumalar:)
Multi: Yalgın- Destina - Araf - Melsa
17 sene sonra...
Aşk öyle bir duygudur ki sizi ne zaman içine çekeceğini bilemezsiniz. Hangi gün, ay, yıl bilmeden yaşar bir an da çarpılırsınız. Benim aşkımda öyleydi, koskoca bir rüyadan sonsuz bir aşka kavuşmuştum. Gülümsedim, başımı yanımda uyuyan adama çevirdim. Yıllar bizden ne çok şey alıp götürmüştü; Karanı rüyamda görmem, ondan kaçmam, babamın bizi ayırması, acı, yanlış anlaşılmalar bizden ne kadar çok şey aldıysa bir o kadar da birbirimize daha çok bağlamıştı.
Her gece başımı yastığa koyduğumda Allaha şükrettim, bana masallarda bile yaşayamayacağım bir aşk, beni kendi canından çok seven bir eş, yüzlerine baktığımda içimde ki annelik duygularını kabartan dört tane evlat verdiği için her gece Allaha şükrettim.
Karana olan aşkım hiçbir zaman bitmeyecekti, elimi kahverengi saçlarına karışmış beyaz tutamlara götürdüm yüzü kırışmış ama yakışıklılığından hiçbir şey kaybetmemişti. Başını hareket ettirmeye başladığında homurtusunu duydum,
"Elini oradan çekmezsen hiç hoş şeyler olmayacak miniğim."
Miniğim?
Kaç yıl geçerse geçsin bana miniğim demekten asla vazgeçmeyecekti. İlk başlar da ona bana miniğim dediği için kızsam da sonralarında alışmıştım. Karanın saçlarını okşamaya devam ettiğimde merdivende duyduğum ayak sesleri ile kendimi toparlayıp geceliğimi giydim. Hızlı adımlarla odadan çıktığımda elinde çantası ile dış kapıya yaklaşan Yalgın'ı gördüm. Gecenin bu saatinde nereye gidiyordu bu çocuk?
"Yalgın?" birkaç adım attıktan sonra durdu.
"Nereye gidiyorsun bu saatte?" merdivenlerden inip hızlıca önüne geçtim, gören uçtuğumu falan sanabilirdi.
"Yok bir şeyim, çekil önümden anne." beni itelemeye çalıştığında kolundan sıkıca tuttum. Diğer elimle yanağını okşayıp mırıldandım.
"Söyle hadi neyin var?"
"Dedim ya yok bir şey."
"Bir şeyin olmasaydı bu saatte kafana esip gitmezdin, dinliyorum."
"Ne oluyor burada?" Karanın kükremesiyle adeta yerimde sıçramıştım.
"O bavul ne Yalgın?"
"Araf ve Baran ile ayrı eve çıkıyoruz." Şaşkınlıkla Yalgın'a bakarken Karanın sert adımlarla dibimize gelip durması savaşın çıkacağı habercisiydi. Karana baktığımda ellerini sıkmaya başlamıştı, Yalgının onunla bu şekilde konuşması onu deli ediyordu. Ne yapabilirdi ki? Yalgında babası gibiydi kafasına koyduğu şeyi mutlaka yapardı. Yavaşça Karana sokulup koluna dokundum.
"Lütfen sakin ol." Yalgında bu halimizden faydalanıp kapıdan dışarı adımını atmıştı,
"Ben sana izin verdim mi de gidiyorsun?" yerimden sıçramam ile Yalgın karşı atağa geçmişti.
"19 yaşımdayım baba! İzin alacak değilim!" birkaç adım attığında arkasından bağırdım.
"Yalgın! Buraya gel!" Karan kolumu tutup beni kendisine çekti.
"Bırak, bırak gitsin sevdiği kız için yapıyor bunları."
"Gitmesine izin vermiyordun, ne oldu da anlayışla karşılıyorsun şimdi?" hafif bir kahkaha atıp beni kolunun altına çekti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlıktan Gelen Aşk |Mavi ve Aşk Serisi1|
ChickLitSabah uyandığınızda yaşadığınız her şey aslında bir rüyaysa ne yaparsınız? Siz maceradan maceraya koştuğunuzu sanırken bütün bu olanlar beyninizin size oynadığı ufak bir oyunuysa? Geceden sabaha ne olabilir ki demeyin, her an her şey olabilir! ...
