Karanlıktan Gelen Aşk |Mavi ve Aşk Serisi1|

♣️56♣️ Prova

Keyifli okumalar:)

  
Hayal

Karanlıkta yalnız başına, bir hiçlik. Canlı canlı gömülmüş gibi.. Ya da ölü, ölüm böyle bir şey olmalı. Sonsuza dek hiçlik: Görüntü yok, ses yok, his yok. Sadece boş bir karanlık, tek başına..

                                                                                                  Adam Fawer

Rüzgârın esintisi, yanımda hissettiğim sıcaklık, güven, mutluluk, heyecan ve önemlisi de aşk tüm bunlar benimleyken nasıl mutsuz olabilirdim ki? Yeni yıla gireli birkaç dakika olmuştu. Etrafımda sarılı olan bedene biraz daha sokulurken başımda hissettiğim öpücükle gülümsedim.

"Üşüdün mü?"

"Hayır." Başımı kaldırıp ona baktığımda gülümsüyordu.

"8 sene önce seni burada gördüğümde okuldan apar topar çıkarılmış neredeyse boyun kadar olan karların arasında yürümeye çalışıyordun. Uzaktan seni gördüğümde kahkaha attım. Minicik bir kız adım atmaya çalışıyordu." Kafamı kaldırıp Cahit'e baktım. O üzerimizde duran pikeyi yukarı çekip ardından da tekrar bana sarıldı. Yüzümü boyun girintisine soktuğumda sırtımı okşamıştı.

"Koşarak merdivenleri çıktığında düşeceğini tahmin etmiştim. Herhalde hayatımda o kadar hızlı öne atıldığımı hatırlamıyorum." Kalbim hızlanmaya başlarken o hafiften
kahkaha atmıştı.

"Beline ilk dokunduğumda, gözlerinin içine baktığımda, karların içine düşüp ayak bileğini incittiğinde, seni kucaklayıp annenin yanına götürdüğümde, burunlarımız birbirine değdiğinde kalbimin nasıl attığını tahmin bile edemezsin." Cahit'in sözleri bu soğuk havada içimi sıcacık yaparken bedenlerimize vuran soğuğa aldırış bile etmiyordum.

"Donmuş olan kalbimi bir anda sıcacık yapmıştın. Aklımda dolaşan bir tek şey ismin ve gözlerin olmuştu. Belki Emir adını sormasa onu bile öğrenemeyecektim. Hayatım boyunca bende ki yerin karların içine düşüp ayağını burkan bir kız olarak kalacaktı."

"Doğru, beni eve bıraktığında arabadan hiç inmek istememiştim. Hatta o gün içimden ne geçirmiştim biliyor musun? Demiştim ki; Nedensizce hüzünlü hissediyorum. Sanki bir filmin ayrılık sahnesini canlandırıyorduk. Bu sahne filmin en can alıcı kısmıydı arabadan inip apartmandan içeriye girdiğimde, kestik kelimesini duyacağız ve sahne bitecekti. Ama sen o sahnenin bitmesine izin vermemiştin." Cahit burnuma öpücük kondurup ardından da gülümsedi.

"Seni bıraktıktan sonra da Emir bayağı bir dalga geçmişti benimle neyse ki ağzı burnu dağılınca bir daha konusunu açmadı it." Dediğinde kahkaha atmıştım.

"Hayal.. Hayalim.. En değerlim, sonsuzluğum.. Seni ilk gördüğümde, öptüğümde, birbirimize ait olduğumuzda, kavgalarımızda, kıskançlığında, kıskançlığımda, yaşadığımız her bir an da dedim ki bu kadın benim hayatımda hep olmalı." Gözlerim hafiften dolmaya başladığında eğilip dudağıma minicik bir öpücük kondurdu.

"Ben her şeyden vazgeçerim Hayal ama senden asla vazgeçemem. Sen benim evimsin, yuvamsın, vazgeçemediğimsin."

"Cahit" diye mırıldandığımda dudaklarını dudaklarıma bastırmıştı.

Beni öptüğü ilk günkü gibiydi, kendimi o ana o saniyeye dönmüş gibi hissediyordum. Saçlarımı kavrayışı, hiç bırakmayacakmış gibi öpüşü, kalbimin atışı, gözlerimi kapatmam beni bir anlağına da olsa o saniyeye götürmüştü. Cahit dudaklarımdan ayrılırken ben titriyordum. Ellerini belime indirdiğinde ellerimi göğsünün üzerine koydum. Kahverengi gözleri gözlerimle kenetlenmişken tek elini çekip ceketinin cebine götürdü. Bakışlarım cebinden çıkardığı küçük kutuya odaklanırken ellerimi indirdim. Dudaklarım açılırken kafamı kaldırıp ona baktım. O bana göz kırpıp kutuyu açarken heyecandan bayılmak üzereydim.