Karanlıktan Gelen Aşk |Mavi ve Aşk Serisi1|

♣️38♣️ Son Kez!

Keyifli okumalar:)

"Sevgilisiyle birlikte tatile gitti.." Kulaklarım duyduklarına inanamazken vücuduma yayılan sinir ile saçlarımı çekip bağırdım.

"Yalan söyleme!"

"Yalan söylemiyorum, git artık." karşımda ki kadın gözlerime kararlıkla baktığında başıma giren ağrı ile gözlerimi kapattım. Şimdi hiç sırası değildi! Başımı ovuşturduğumda ağrı biraz hafiflese de sinirim yüzünden kalbim hızlı hızlı çarpıyordu.

Hızla Hayalin koluna yapışıp "Şans nerede?!" diye tısladığımda gözlerinde ki korkuyu görebiliyorum.

"Bırak kolumu canımı acıtıyorsun!" kolunda ki elimi daha şiddetli sıktığımda yüzü kızarmaya başlamıştı.

"Yok dedim yok! Gitti! Ne laf anlamaz bir adamsın sen?" yüzüme korkuyla bakan kızı hızla arkaya savurduğumda belimde ki silahı çıkararak yüzüne doğrulttum. Çığlık sesi mahallede yükselirken yanına yaklaşıp kükredim.

"Şansı çağır buraya gelsin. Hemen!" Elinde duran anahtarı hızla çekip apartmana yürüdüğümde yukarıdan hiç beklemediğim bir ses duydum.

"Ayy adama bak çok tatlı ayol."

Başka zaman olsa sırıtacağım bu durum şu an da beni etkilemezken Reyhane denen kadını umursamadan apartman kapısından içeri geçip dairenin önüne geldim. Sinirle kapıyı açıp içeri girdiğimde bağırdım.

"Neredeysen çık, ben bulursam çok kötü olacak! Şans çık dışarı!" 

"Gitti diyorum ne laf anlamaz adamsın sen!"

Odaların kapısını tek tek kırarcasına açıp baktığımda miniğimden hiçbir iz yoktu. En sonunda salona geldiğimde küçük koltuğun yanında duran sehpanın üzerinde Şansa aldığım madalyonu görmemle içimi bir şey oturmuştu.  Hayalin elini omuzumda hissetmemle birlikte yavaşça ona döndüm.

"Şans gitti, bunu anlasan iyi edersin. Buraya geldiğinde hali hiç iyi değildi, kendini kaybetmiş gibi sürekli ağlıyordu. Sen ona büyük zarar verdin, şimdi bırak mutlu olsun, bunu hak ediyor." Gözlerim de hissettiğim yanma ile elimde ki silahı belime koydum.

"Nereye gitti? Onu görmek istiyorum.." derin bir nefes alıp, "Son kez.." diye mırıldandığımda, yüzüme anlamsızca bakıyordu.

"Üzgünüm söyleyemem, gitsen iyi olur."

"Ulan Cahit'in manitası demeyeceğim sıkacağım kafana! Sinir etme beni de söyle!" 

"Cahit'in manitası ne demek ya?! Manita falan değilim ben!"

"Kafana sıkacağım için bir şey demiyorsun da Cahit'in manitası dediğim için mi laf söylüyorsun?" 

"Yeter artık git!" diyerek beni kapı dışarı ettiğinde sinirle söylendim.

"Ulan Şans seni bulduğumda neler yapacağım tahmin bile edemezsin! Hele yanında ki o it, ona yapacağım işkenceler Çin işkencelerinin yanında melek kalacak melek!" diyerek sinirle arabaya bindiğimde gaza bastım, eve gidip Şansı bulacak bir daha onu dibimden ayırmayacaktım!

Yarım saat sonra evin önüne geldiğimde korumaların nöbet değişimi vardı. Başlarında duran Mete'ye peşimden gelmesini söyleyerek evden içeri girdiğimde salonda hiç beklemediğim biri etrafa sıkılmış gözlerle bakıyordu.

"Demir?" sesimi duyduğunda piç sırıtışıyla kollarını açarak bana yürüdü.

"Vay Karan, görüşmeyeli uzun zaman oldu abi ne haber?"