Karanlıktan Gelen Aşk |Mavi ve Aşk Serisi1|

♣️17♣️ Rüyadan önce son çıkış!

Keyifli okumalar:)

Gözlerimin içerisine bakan kahvelikler o kadar güzeldi ki bu soğuk havada içim sıcacık olmuştu. Yanağımda ki eller yüzümden ayrılırken kendimi tutamayıp ona sarıldım. O da beni sıkıca sarıp saçlarıma öpücük bıraktı.

"Minik kız?" ondan ayrılıp gözlerinin içerisine baktım.

"Hadi içeri girelim. İyice ıslandın, hasta olacaksın." Başımı salladığımda benden birkaç adım uzaklaşıp elimi avucuna hapsetti. Yüzümüzde ki gülümseme ile içeri giderken Karan bana dönüp şaşkınlıkla konuştu.

"Ne kadar hızı giyindin sen öyle? Normal bir zamanda olsa bekletirsin."

"Hiçte bile."

"Yılbaşı alışverişine gittiğimizde saat tutacağım." kahkaha atarken merdivenlerin başında Alexi gördüm. Üzerime doğru koşuştururken Karanın elini bıraktım.

"Seni sevdi."

"Elimin üzerine pati attıktan sonra ama" kahkahası etrafta yankılanırken siyah tüylerini okşadım.

"Kaçağı son anda döndürdük oğlum." Alex havlarken eve girmiştik.

"Ben üzerimi değiştireyim birde o hızla sanırım belime zarar verdim. Pansuman yapmamız gerekecek."

"Yaparız. Benim kıyafetlerimden giyebilirsin fakat hello kitty için yapabilecek bir şeyim yok." Somurttuğumda kahkaha atmıştı. O bir kere dalga geçilecek bir şey değildi. Salı pazarından beğenerek almıştım. Tabii bunu Karana söylemedim. 

"Bu arada alışveriş merkezine ne zaman gideceğiz. Bir şey söyledin ama aklımdan çıktı."

"Yarın erkenden gideriz."

&&

Islak kıyafetlerimden kurtulup Karanın kazağı ve eşofmanlarından birisini giymiştim. Salon kapısından içeri girerken Karan baş havlusu ile saçlarını kurutuyordu.

"Bir şeyler yiyelim mi? Karnım açıktı."

"Daha yeni yedin."

"Sinir mideme vurdu Karan! Acıktım işte!"

"Tamam, sinirlenme yeriz. Otur şöyle pansumanını yapayım."

Beş dakikanın sonunda pansumanım bitmiş ardından da mutfağa koşturmuştum. Dolaptan salça kavanozunu çıkarıp masanın üzerine bıraktım. Ekmek poşetinden de birkaç dilim ekmek çıkarıp salçayı sürdüm. Tam ısıracaktım ki bal kavanozu da gözüme çarparken dilimi masanın üzerine bırakıp oraya doğru ilerledim.

"Ne yiyiyoruz." Karan içeri girerken mırıldandım.

"Benim yiyeceğim masanın üzerinde sende kendine bir şeyler bulursun."

"İnsan hiç sevgilisini aç bırakır mı?"

"Buzdolabının yanında Alexin maması var. Oradan yiyebilirsin, beni ağlatmanın bedeli
olarak." Karan arkamdan sarılıp nemli saçlarıma öpücük bırakıp mırıldandı.

"Yerim, sen yeter ki ağlama." Kıskacından kurtulup tekrardan sandalyeye oturduğumda karşıma oturmuştu.

"İster misin?"

"Hayır, aç değilim. Neyse sen ekmeğini ye bende görüşme yapacağım." Karan giderken balı salçanın üzerine sürüp büyük bir iştahla mideme indirdim. İki tat mideme ziyafet çektirirken kavanozları kapatıp Karanın arkasından ilerledim.