Keyifli okumalar:)
Bir insan yaşadığı hayat boyunca kaç kere üzülür ve yahut kaç kere mutlu olurdu ki? Üzülmek, geri döndüğüm için pişman olmak istemiyordum. Başımı Karanın omuzuna koymuş düşünürken acaba dedim? Geri gelmese miydim?
Kararsızlıkla nefes verdiğimde başımı Karanın omuzundan kaldırdım, ameliyatına 3 hafta vardı. Bir yanım korksa da diğer tarafım kızgındı. Aptal adam böyle bir şeyi benden nasıl saklardı? Niye saklardı ki? Karana baktım uyumuyordu ama gözleri kapalıydı.
"Karan?"
"Hmm.."
"Ne düşünüyorsun?" gözlerini açıp gözlerime baktığında orada ki umutsuzluğu görmek canımı sıksa da belli etmeden gözlerinin içine bakmaya devam ettim.
"Bir şey düşünmüyorum, hadi gel başını omuzuma koy sadece sarılmak istiyorum." Gözlerimi kapatıp başımı omuzuna koyduğumda mırıldandım.
"Buna inanmamı beklemiyorsun değil mi?"
"Şşş.. Kapat gözlerini" başımı kaldıracağım anda çenesi ile kafama baskı uygulayıp omuzunda kalmamı sağladı.
"Düşünüyorum, acaba seni geri getirmese miydim? Üzülmeni istemiyorum, eğer.. Eğer o ameliyattan çıkamazsam ne olur diye düşünüyorum? Öldüğüm için yanmam da senin halin ne olur?"
"Karan.." diyerek başımı kaldırıp yüzüne baktım. Yaklaşarak dudaklarıma öpücük kondurduğunda mırıldandı.
"Ölsem bile hayatına devam edeceksin.." uçakta ki son sözümüzde bu olmuştu.
....
Adnan Menderes Havalimanına indiğimizde neredeyse yeri öpecektim, oturmaktan ayaklarım tutulmuştu. Attığım adımlar boşluğa düşüyor gibiydi, sendelememle birlikte Karanın elini kolumda hissettim.
"Dikkat etsene düşeceksin"
"Uzun oturunca hep böyle oluyor, birazdan kendilerine gelirler." İç hatlar terminalinden çıkıp otoparka yürüdük. Arabanın yanına geldiğimizde çantamı bagaja koyup mırıldandım.
"Beni Hayalin evine bırak."
"Hayal mi?"
"Evet, bir sorun mu var?" dediğimde sinirle arabanın kapısını açıp sürücü koltuğuna oturdu. Ne demişti ki şimdi?
Arabanın içinde tek bir kelime bile konuşmadan Hayalin evine gelmiştik, hava kararmıştı ve evin ışıkları yanıyordu. İçinde bulunduğumuz sessizlik canımı sıkmaya başlamıştı, arabanın kapısını açacağım sırada Karanın buzdan farksız olan sesini duydum.
"Bana güvenmiyorsun farkında mısın?" duyduğum cümle ile şok yaşarken hızla Karana döndüm.
"Ne?"
"Duydun işte neden soruyorsun ki?" boğazıma bir yumru oturmuştu sanki buraya gelmemi yanlış anlamıştı.
"Ben.." diyerek sustuğumda yutkundum, derin bir nefes alıp devam ettim.
"Bu güvenmemek değil Karan, sadece korkuyorum. O eve gelmek kötü hissettirecek, ben sadece.."
"O ev değil, evimiz!" yüzüne baktığımda garip bir ifade ile bana bakıyordu.
"Görüşürüz"
"Bir hafta! Bir hafta sonra evimize geliyorsun." Arabadan inip kapıyı kapattığımda sinirle söylendim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlıktan Gelen Aşk |Mavi ve Aşk Serisi1|
ChickLitSabah uyandığınızda yaşadığınız her şey aslında bir rüyaysa ne yaparsınız? Siz maceradan maceraya koştuğunuzu sanırken bütün bu olanlar beyninizin size oynadığı ufak bir oyunuysa? Geceden sabaha ne olabilir ki demeyin, her an her şey olabilir! ...
