Keyifli okumalar:)
Koşuyordum, nereye gittiğimi bilmeden amansızca koşuyordum. Nemli saçlarım hafifçe uçuyor, vücudum üşüyordu. Yalnız kalmıştım, güvendiğim sevdiğim adam bana koskoca bir yalan yaşatmıştı.
Evimden defol git!
Sesi hala kulaklarımda çınlarken karanlık yolda önümü görmeden koşuyordum. Dizlerimde ve avucumun içinde hissettiğim acı ile ağlamam daha da şiddetlendi, umutsuzluklarımla yerde oturmuş hıçkırarak ağlıyordum.
Yol kenarında çaresizce otururken gelmesini bekledim, Karanın peşimden koşup 'her şey yalandı miniğim' diyerek bana sarılmasını istedim. Ama sadece istemiştim gelseydi şu an canım acımazdı değil mi? Sanki kalbimi yerinden söküp alıyorlarmış gibi olmazdı.
Avuçlarımın içine baktım, kanıyorlardı. Kalbimin kanadığı gibi avuç içlerimde kanıyordu. Sol elime batan camı görmezden gelerek ellerimi yere koyup ayağı kalkmaya çalıştım. İlk başta ayaklarım titreyerek popo üzeri otursam da ikinci deneyişimde ayağı kalkıp savsak adımlarla ana caddeye doğru yürümeye devam ettim.
Karan
"Karan? Şimdi ne olacak? " önümde ki rakı bardağından gözlerimi ayırmadan mırıldandım.
"Bir şey olmayacak, böyle devam edeceğiz." Birkaç yudum içip boğazımın yanmasına izin verdiğimde, Cahit'te genzini temizleyerek mırıldandı.
"Yenge yolda koşarken düştü." Gözlerim acıyla kapanırken cümlesine devam etmeden elimi masaya vurarak bağırdım.
"Kes sesini Cahit! Onunla ilgili bir şey duymak istemiyorum!"
"İstemiyorsun öyle mi?" önümde ki bardağı göstererek bağırdı. "O zaman neden içiyorsun?"
"Sana ne lan! Sana ne?!" kızgın boğa gibiydim, önümü görmeden toslayacak yer arıyordum.
"Senin üzerine vazife mi bana soru sormak?!" önümde ki sofra yerle bir olurken sinirle Cahit'in yanına yürüyüp yakasına yapıştım.
"Ulan it! Ne yapıyorsun sen!" eliyle elimi iteklediğinde "Senin bu lafların bana sökmez! seni senden daha iyi tanıyorum. Otur da anlat neden Şansı kovdun, hem de ona bu kadar aşıkken!?" Sandalyeye oturduğumuzda masanın dibinde uyuyan köpeğe bakıp mırıldadım.
"Anlat bakalım anlatabilirsen."
Şans
Koltukta oturmuş etrafa boş boş bakarken gözyaşlarım durmaksızın akıyordu. Nasıl bir acıydı bu böyle? Nasıl bir kaderdi bu? Başımı dizlerime yasladığımda beynime balyoz yemiş gibi olmuştum.
"Ne olduğunu anlatmayacak mısın?" Ne anlatabilirdim ki? Nasıl kandırıldığımı mı? Burnumu çektim.
"Anlatılacak bir şey yok, kapıdan girerken söylemiştim 'Karan beni terk edip evden kovdu. Hiçbir şey söyleme sadece uyumak istiyorum." Kafasını sallayıp ayağı kalktığında koltukta cenin pozisyonu alarak kıvrıldım. Gözyaşlarım usul usul akarken içimde ki acının geçmesini umarak gözlerimi kapattım. Karanla yaşadıklarımız film şeridi gibi gözlerimin önünden geçerken yattığım yerden doğrulup elimi hızla atan kalbimin üzerine koydum.
Ayağı kalkıp pencerenin önüne geldiğimde gecenin soğuk rüzgârı yüzüme vuruyordu. Kalp ritmim yavaşlarken gözlerim ağlamanın şiddeti ile şişmiş ve acımaya başlamıştı.
Vücudumda ki ürpermeyle yüzümde ufak ve buruk bir gülümseme peyda oldu.
"O üzerinde ki ne?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlıktan Gelen Aşk |Mavi ve Aşk Serisi1|
ChickLitSabah uyandığınızda yaşadığınız her şey aslında bir rüyaysa ne yaparsınız? Siz maceradan maceraya koştuğunuzu sanırken bütün bu olanlar beyninizin size oynadığı ufak bir oyunuysa? Geceden sabaha ne olabilir ki demeyin, her an her şey olabilir! ...
