Karanlıktan Gelen Aşk |Mavi ve Aşk Serisi1|

♣️60♣️ Golf

Keyifli okumalar:)

Vücudumda hissettiğim kırgınlık, başımda baskı yapan ağrı beni mahvederken zorlukla da olsa gözlerimi açtım. Güneş içerisini aydınlatırken gözlerimi kırpıştırıp başımda bekleyen Karana baktım. Onun gözleri endişeyle bana bakarken doğrulmak için hamle yaptım fakat o buna engel olmuştu.

"Kalkma"

"Ne oldu? En son geriye düştüğümü hatırlıyorum sonrası yok." Dediğimde gülümsedi.

"Güzelim, yine mideni üşütmüşsün." Söylediği şeyle dudaklarımı büktüm. Biliyordum hepsi yediğim dondurma yüzündendi.

"Of! Bu sefer bir şey olmaz diyorum ve yine hastalanıyorum."

"Sevgilim direncin düştüğü için oluyor bunlar."

Dudaklarımı büküp hafifçe yerimden doğruldum. Sırtım yatak başlığı ile buluşurken kucağımda birleştirdiğim ellerime baktım. Demir eksikliğim olduğu için hamileliğimde aylar geçtikçe vücut direncim düşüyordu, doktor demir ilaçları kullanmamı söylese de bünyem bunu kabul etmiyordu.

"Korkuyorum" diye mırıldandığım da ellerimi ellerinin arasına aldı.

"Neden?"

"Sonunun kötü bitmesinden, baksana halime kilom hala aynı hatta birazcık zayıflamış bile olabilirim. Sonra soğuk şeyler yediğim de ya da içtiğim de hemen midem ağrıyor grip oluyorum." Karan hafifçe gülümseyip ellerime öpücük kondurdu.

"Bunlar yaşlıların yaptığı o evhamlar sen gayet iyisin. Direncin düşüyor ama o da bebek doğduğunda geçecek." Burukça gülümsedim.

"Bana söz ver."

"Ne için?"

"Eğer bana bir şey olursa ona çok iyi bakacaksın." Dediğimde gözlerini kocaman açtı.

"Böyle şeyler söyleme, yoksa kalbini kıracağım!" yanımdan kalkıp gittiğinde arkasından seslendim.

"Karan!"

"Yatağın üzerine kıyafetlerini koyacağım! Giyin ve gel!" diyerek bavulun yanına gittiğinde gözlerimi kapatıp derin bir nefes verdim. Ne dedim ki şimdi? Doğumda hayatlarını kaybeden bir sürü anne vardı. Geleceğin ne getireceğini nereden bilebilirdik ki? Karan yatağın üzerine kıyafetlerimi bırakırken mırıldandım.

"Gitme lütfen." Olduğu yerde durdu ve bana baktı. Elimi ona doğru uzattığım da ellerimi sıkıca kavramıştı. Gözleri bana kırgınlıkla bakarken ondan destek alıp ayağı kalktım.

"Özür dilerim. Fakat ben doktorla konuşmanı duydum."

"Şans."

"Karan, bünyemin zayıf olduğunu ve hamileliğimin çok zor geçtiğini biliyorum. Doğumda bünyemin bunu kaldıramayacağını, kötü bir şey olabileceğini duydum. Bunu kabullenmek istemiyorsun ama olabilir, ölebilirim. Ama eğer kötü bir şey olursa senden sadece bebeğimize çok iyi bakmanın sözünü istiyorum." Gözleri hafiften dolarken bana sıkıca sarıldı.

"Söz mü?" ayrıldığımızda gözünden akan yaşa baktım. Kafasını sallayıp ardından da istemeye istemeye mırıldandı.

"Söz."

"Bana öyle bakma." Dediğimde yatağın üzerinde ki kıyafeti eline alıp giyinmem için yardım etti. Tabii biryandan da konuşmayı ihmal etmiyordu..

"Otelin doktoru bebeğe zarar vermeyecek şekilde sana az doz içeren iğne yaptı. Kahvaltımızı yapalım üzerine de verdiği ilacı içeceksin." Başımı sallayıp elimle dışarıyı gösterdim.