[ Verkocht ]

H1- Liana

Mijn ogen vallen op de goud zwarte klok. De grote wijzer staat op de tien, de kleine wijzer staat op de vijf en in precies tien minuten is mijn werkdag eindelijk voorbij. Op dit moment zou ik graag op mijn bank willen liggen voor de televisie en met een leuke film of een serie. Het is niet dat ik mijn werk haat, ik houd ervan, maar op sommige momenten ben ik er gewoon helemaal klaar mee. Als assistent van een groot modebedrijf heb ik het ook ontiegelijk druk. Dag in en dag uit ben ik bezig met het assisteren van mijn baas en ook de modellen die in het bedrijf werken. Mijn taken bestaan uit het adviseren en vinden van nieuwe modellen, berekeningen en facturen opstellen en zorgen dat mijn baas elk moment van de dag tevreden is. Als assistent krijg ik echt onderbetaald voor al die taken die niet bij mijn functie horen. Vroeger vond ik het niet erg en ging ik met een optimistische houding naar mijn werk. Dat kwam vooral door mijn vorige baas. Hij was heel vriendelijk, dacht aan iedereen en we waren eigenlijk best goede vrienden. Totdat hij plotseling een hartstilstand kreeg en het niet overleefde. Het hele bedrijf was in rouw voor een maand, terwijl zijn broer, mijn nieuwe baas, het gelijk overnam met een glimlach. Je zou kunnen zeggen dat hij niet veel emoties heeft. Sommige dachten zelfs dat hij zijn hartstilstand heeft veroorzaakt. Daarom ben ik niet meer zo gesteld op mijn werk. Het hele bedrijf kreeg een andere sfeer en daardoor minder vriendelijke werknemers. Toch ben ik altijd heel vrolijk tegen mijn collega's. Hoe ze mij ook behandelen, ik probeer altijd beter te zijn. Helaas geldt dat niet voor mijn baas. Dat ik hier überhaupt nog werk, was voor mij al een verrassing. Mijn baas en ik kunnen echt niet door één deur. We praten eigenlijk ook niet veel, alleen als ik een nieuwe opdracht of taak krijg. Het liefst zou ik weg willen gaan, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Mijn ogen vallen weer terug op de klok. Het is nu precies vijf uur en ik kan eindelijk naar huis. Ik pak mijn zwarte leren handtas en ik stop mijn spullen erin. Net als ik mijn telefoon wil pakken om uit te klokken, hoor ik de luidspreker afgaan. Zachtjes grom ik en zet ik mijn tas terug op mijn bureau.

'Kan Liana naar mijn kantoor komen? Het is dringend!' Hoor ik mijn baas door de luidspreker roepen. Dit gebeurt nou altijd. Waarom heb ik überhaupt een eindtijd? Hij heeft mij altijd nodig als ik naar huis mag. Verslagen laat ik een zucht en ik stuur met moeite mijn voeten richting het kantoor van mijn baas. Als ik weer zijn kantoor schoon moet maken, dan zeg ik gewoon nee. Zo moeilijk is dat toch niet? Het is maar een klein woordje. Anders blijf ik elke dag overwerken. Hier krijg ik niet eens betaalt voor.

Wanneer ik bij de deur arriveer, klop ik zachtjes en wacht ik op toestemming om naar binnen te mogen.

'Kom binnen!' Hoor ik hem roepen met zijn oude rot stem. Ik open de glazen deur en ik begeleid mezelf naar binnen. Het kantoor is professioneel ingedeeld in de kleuren wit en zwart. Er staat een grote witte boekenkast tegen de wand, helemaal vol met boeken en accessoires. Ik weet zeker dat hij er nog geen één heeft gelezen. De rest van de muren zitten vol met glazen ramen en de raamkozijnen staan vol met planten. In het midden staat een lang zwart bureau met een computer en een groene lamp erop. Achter het bureau zit mijn baas. Ik sluit de deur achter me en ik ga zitten op de zwarte leren stoel voor het bureau.

'U heeft mij nodig?' vraag ik als ik ga zitten. Ik voel me niet als zijn werknemer, maar meer als zijn onderdaan. Hij knikt zachtjes en glimlacht. Zijn grijze haren zitten strak naar achteren door zijn gel en zijn bril zit op het puntje van zijn neus.

'Ik wil je om een gunst vragen,' zegt hij gelijk zonder een voorwoord of introductie. Een gunst? Een gunst is iemand een plezier doen uit goedheid, maar zijn kantoor schoonmaken nadat ik klaar ben met werken elke week opnieuw, is geen gunst meer.

'Wat voor een gunst?' vraag ik toch maar zo netjes.

'Over een uur moet ik op een zakelijke bespreking zijn met een paar andere werkgevers om te overleggen wat we gaan doen voor onze opkomende modeshow, alleen ik ben nog lang niet klaar met deze formulieren en ik ga het net niet halen. Ik vroeg me af of jij er misschien naartoe kunt gaan als mijn assistente?' Er zit een trilling in zijn stem, alsof hij zich zorgen maakt, maar ik heb echt geen zin om nu nog naar een bespreking te gaan.