Let's Sing Girl • 1D • VOLTOOID • #1

55. Maaike

'Morgen...' Louis geeft me een kop koffie. 'Ik denk dat je die wel kan gebruiken.'

Ik kreun van de hoofdpijn die ik heb. 'Dankje....'

Voorzichtig neem ik een slok van mijn veel te hete koffie. 'Ik snap het niet..'

Louis geeft me een asprine en een glas water en kijkt me dan vragend aan. 'Wat snap je niet?'

'Normaal kan ik altijd heel goed tegen alcohol..Ik snap niet waarom dat deze keer niet zo is..'

Louis lacht. 'Je was behóórlijk dronken anders.'

Mijn ogen worden groot. 'I-Is het erg wat ik deed?'

Louis krijgt een grijns op zijn gezicht. 'Eerlijk?'

Doordat hij dat vraagt word ik alleen maar banger. 'Ja.'

Louis knikt. 'Je hebt het gedaan met Niall in de bezemkast, je hebt gestript voor mij toen ik probeerde je pyjama aan te doen en je vertelde me dat ik bij je in bed moest komen slapen.'

'Ik heb WAT?' Mijn mond valt open van verbazing.

'Dat heb ik al gezegd, je hebt het..'

Voordat hij verder het hele rijtje opnoemt onderbreek ik hem. 'Je liegt.'

Louis schudt vermaakt zijn hoofd.

'Dit kan echt niet!' In paniek kijk ik hem aan.

'Toch heb je het allemaal gedaan.'

'Ik kan het me echt niet herinneren.' Piep ik zacht.

Louis grinnikt 'Dat is misschien maar beter.'

Wanneer Louis vervolgens de kamer uitloopt valt mijn mond open.

Voor een tijdje blijf ik versteend op bed zitten, dan worden mijn ogen groot en spring ik er snel af.

Achteraf had ik dat beter niet kunnen doen, een dreunende steek gaat door heel mijn lichaam heen.

Ik kreun weer, maar loop dan snel soor naar Niall.

'Hey.' Ik loop ongemakkelijk naar Niall toe, direct trekt hij me in een knuffel en ik knuffel hem terug. 'Heb je het verhaal van Louis gehoord?'

'Over ons?' Niall komt los uit de knuffel en drukt een kort kusje op het puntje van mijn neus. 'Dat weet ik, ja.'

'Heb je er spijt van?' Niall kijkt me onderzoekend aan.

Ik bijt op mijn lip. 'Ik herinner het me niet.. Sorry.'

'Owh...' Niall lacht zachtjes. 'Dan ben je wel erg dronken geweest zeg.'

'Jij herinnert het je wel?' Onzeker kijk ik hem aan.

Hij knikt. 'Flarden...'

Ik knik zachtjes...

Een pijnlijke dreun schiet door mijn hoofd, mijn gezicht staat pijnlijk, want Niall kijkt me bezorgd aan. 'Maaik, gaat het?'

Met mijn ogen samengeknepen kijk ik hem aan. 'Ja, ik voel me gewoon niet zo lekker...'

Na een aantal uur samen met Niall, en mijn misselijkheid die steeds erger wordt staat Niall op. 'Ik moet me klaarmaken voor het concert..'

Ik knik zachtjes, tot vandaag had ik dat ook moeten doen...

Maar nu Harry weer beter is gaat hij weer optreden, en dat is logisch, het is nog altijd niet mijn band.

En dat wil ik ook niet, maar als ik met iets simpels zoals optreden hun tour kan redden dan doe ik dat gewoon!

Wie niet?

Na de soundcheck en alle andere dingen die er nog bij komen gaan de jongens eindelijk het podium op.

Wanneer er een vlaag misselijkheid door me heen gaat ga ik zuchtend zitten...

Wanneer houd het nou eindelijk eens op?

Het zou minder moeten worden, toch?

Waarom heb ik dan het gevoel dat het alleen maar erger wordt?

Ik richt me op de jongens, het nare gevoel negerend.

'Ik ben Maaike heel erg dankbaar dat ze voor mij optrad toen ik het niet kon, dus ik wil haar nog even bedanken.' Het was Harry die dat zei.

Een warm gevoel overspoelt me en ik begin te glimlachen.

'Nou weet ik dat Maaike backstage naar ons aan het kijken en luisteren is, dus ze zou dit moeten horen. Maaike, zou je even op het podium willen komen?' Niall glimlacht nu, dat weet ik gewoon.

Ik sta verbaast op en loop dan naar het podium.

Louis kijkt me aan en knikt, als teken dat ik naast hem mag komen staan.

Glimlachend loop ik naar hem toe, hij slaat een arm om me heen. 'Volgens mij willen de fans je bedanken.'

Ik kijk hem vragend aan, hij knikt naar het publiek.

Mijn mond valt open. 'Dit had echt niet gehoeven!'

Bewonderend kijk ik naar alle fans, een aantal hebben merchandise van mij aan, anderen hebben teksten op doeken geschreven en sommigen hebben edits van mij gemaakt.

'Het is prachtig! Dankjewel allemaal!' Stralend kijk ik naar de fans.

Wanneer ik weer afloop bedankt ik de fans, vervolgens kijk ik Paul vragend aan. 'Hallo, Paul.'

'Hallo, kunnen wij even praten?'

Ik knik. 'Ja, hier?'

Hij knikt en begint dan te praten. 'Hoe gaat het met de relatie tussen jou en Liam?'

Ik krijg een brok in mijn keel. 'Ik zie hem niet als mijn vriend, Niall wel.'

Het laatste had ik niet willen zeggen, maar het was er al uit voor ik er erg in had.

Ik sla een hand voor mijn mond.

'Niall?' Paul kijkt me vragend aan. 'Je snapt dat dit niet kan, hoop ik?'

Ik zeg niks, een vlaag misselijkheid overspoelt me.

'Niall weet dit?' Ik knik als antwoord op de vraag van Paul.

'Ik wil niet dat je met Niall gaat, Maaike.' Paul kijkt me streng aan.

Ik knik, mijn zicht wordt langzaam wazig.

Wat in vredesnaam gebeurt er met mij?

'Maaike, gaat het?' Paul plaatst zijn hand op mijn arm, een koude rilling gaat door me heen.

'Ga even zitten, je bent erg wit.'

Paul pakt me bij mijn schouders vast en zet me zachtjes op de grond neer, ik merk het al niet meer.

Mijn zicht is zwart en ik merk niet meer wat er om mee heen gebeurt.

Het is echt niet normaal hoeveel lezers ik erbij heb gekregen sinds het vorige hoofdstuk, ik ben er gewoon van onder de indruk!! Ik ben zo erg blij dat jullie dit boek leuk vinden!