Let's Sing Girl • 1D • VOLTOOID • #1

103. Maaike

'Alweer vroeg op jullie twee?' Karen kijkt mij en Liam glimlachend aan.

Ik moet toegeven, ook al zijn Liam en ik geen echt stel, we lijken er de laatste tijd wel op!

We konden het al goed moet elkaar vinden, maar hebben we bij bijna alles dezelfde mening, we staan tegelijk op, ontbijten samen en dat soort dingen.

Als je ons samen ziet zou je echt denken dat we een stel zijn!

Alleen Liam, de andere jongens, Fay en ik weten dat dat niet zo is..

'Zo, jij bent ver weg.' Liam slaat een arm om me heen waardoor hij me uit mijn gedachten haalt.

'Sorry, Li, wat zei je net?' Ik glimlach naar hem.

'Mijn moeder vroeg of we al weer zo vroeg op waren, net zoals gisteren.'

Mijn mond vormt een ¨o¨ en ik lach zachtjes voordat ik me op Karen richt.

'Ik werd wakker, en kon niet meer slapen, dus ik dacht dat ik wel naar beneden kon gaan.'

Ze glimlacht lief naar me. 'Het is goed hoor, lieverd, ga zitten en eet wat!'

Ik glimlach en neem plaats aan tafel waar ik een aantal dingen opschep, en zoals elke morgen heeft Karen alles zelf gemaakt.

'Het is weer heerlijk, Karen, dankjewel!' Glimlach ik wanneer ik een hap neem van mijn broodje gezond.

'Met die kleine in je moet je goed eten, en dan kan het maar beter lekker zijn, toch?' Ze glimlacht zorgzaam.

'Dat klopt! Ik wil je nog bedanken voor hoe jullie het nieuws opvatten.'

Karen geeft me een knuffel. 'Geoff en ik vinden het beiden geweldig, ook al vinden we wel dat jullie wat snel begonnen zijn aan kinderen.'

Ik knik, ik begrijp heel goed waarom ze dat zegt!

'Ook al wordt jij jong moeder, Liam jong vader en zijn jullie nog niet super lang samen, toch weet ik zeker dat jullie eruit gaan komen!' Ze glimlacht lief van Liam naar mij en een warm gevoel verspreid zich over mijn lichaam.

Waarom kon mijn moeder niet zo reageren?!

'Bedankt, mam.' Liam kijkt zijn moeder dankbaar aan.

'En vergeet niet dat ik jullie altijd wil helpen, als jullie oppas nodig hebben of iets, je hoeft maar te bellen!'

Liam grinnikt. 'Voorlopig blijft de kleine nog even in Maaike haar buik, mam.'

Karen knikt. 'Weet ik, maar ik kan het nooit te vroeg zeggen!'

Ik lach zachtjes. 'Dat waarderen we, Karen, dankjewel. We zullen het onthouden!'

'Goed zo, eet maar lekker verder.' Ze kijkt ons een voor een aan. 'Zou een van jullie ons zo naar het vliegveld willen brengen? Anders moeten we weer een taxi nemen...'

Liam knikt. 'Ik breng jullie wel, ik ben zo klaar. Is pap ook al klaar?'

Karen knikt. 'Ja, ik pak mijn spullen en dan kunnen we weg.'

'Ik ga ook wel mee.' Glimlachend kijk ik Liam aan wanneer zijn moeder de kamer uit loopt.

Hij knikt. 'Ik denk dat ze dat wel leuk vinden.'