Let's Sing Girl • 1D • VOLTOOID • #1

82. Liam

(geniet van mijn lievelingshoofdstuk ;) (of eigenlijk het eerste gedeelte ervan XD))

*Lang hoofdstuk*

'Kom je me nog eens opzoeken?' Maaike kijkt Niall verdrietig aan, tranen branden in haar ogen.

Niall drukt Maaike stevig tegen zich aan, zodat ze zijn tranen niet zal zien, maar de glinsterende strepen die op zijn wangen te zien zijn verraden al dat hij ook huilt.

Maaike haalt zich met tegenzin uit de knuffel en Niall pakt haar bij haar bovenarmen vast. 'Zo vaak als ik kan, Beloofd!'

Niall veegt Maaike haar tranen weg en drukt een kus op haar voorhoofd.

Een kleine glimlach komt tevoorschijn op mijn gezicht, hoeveel die twee van elkaar houden!

Maaike slaat nog een keer haar armen om Niall heen voor een knuffel, die hij maar al te graag aan neemt.

Harry komt naast me staan, schudt zijn hoofd en verpest dan het hele moment.

'Niall, kom op nou! Jullie zien elkaar maar een paar dagen niet, stel je niet zo aan zeg!' Harry schudt nog een keer zijn hoofd.

Ik lach om zijn chagrijnige toon, vroeg opstaan is nooit iets geweest wat hij graag deed!

'Kom hier en stap met je verliefde hoofd in de auto!'

Ik grinnik en loop naar Maaike en Niall toe.

Ik geef hem een knuffel en daarna stapt hij de auto in.

Mijn arm sla ik over Maaike heen, die verdrietig voor haar uit kijkt. 'In een paar dagen zul je hem weer zien.'

Maaike knikt zachtjes, zwaait de auto dan uit die na veel getoeter eindelijk wegrijd en loopt dan samen met mij naar binnen.

Louis is een paar uur eerder al vertrokken, Harry en Niall zouden dat eigenlijk ook doen, maar Harry kon echt zijn bed niet uit komen.

De sukkel...

Doordat de tour pas over een paar weken weer verder gaan hebben we besloten om naar onze eigen huizen te gaan en daar uit te rusten.

We weten dat we er ook voor hadden kunnen kiezen om met zijn allen er tussen uit konden gaan, op vakantie, maar we hebben besloten om dat niet te doen.

We zitten tijdens de tour al de hele dag met elkaar opgescheept, wat soms nogal irritant kan zijn en we hebben geen zin in ruzies.

Natuurlijk gaan we ook onze families opzoeken!

'Heb je er spijt van?' Ik kijk Maaike vragend aan.

Ze kijkt me niet begrijpend aan, ik grinnik zachtjes. 'Dat je bij mij blijf en niet met Niall mee gegaan bent naar zijn huis?'

'Ik heb besloten.' Ze vermijdt een echt antwoord, maar glimlacht wel naar mij. 'Bovendien is dit handiger.'

Ik knik bedenkelijk, het is inderdaad handiger dat ze bij mij blijft.

Bijvoorbeeld voor de echo waar we vandaag heen gaan om te kijken hoe het met de kleine is.

Of doordat we nu in ons gemak naar huizen kunnen kijken, en misschien vinden we er wel een!

Toch kijk ik Maaike onderzoekend aan. 'Als je alsnog naar Niall wil, kan en mag dat, dat weet je toch?'

Maaike knikt. 'Ja, maar ik zie hem over een paar dagen weer, het is oké.'

-

Ik hou de deur voor Maaike open, ze heeft een glimlach op haar gezicht, iets wat ik ook heb.

Logisch als je net gehoord hebt dat alles goed gaat met de baby!

In heb begin kon ik merken dat Maaike de echo spannend vond, maar later ontspande ze zich wel.

Maaike stapt neuriënd in de auto en kijkt me glimlachend aan wanneer ik aan de bestuurderskant instap. 'Li?'

Ze lacht zenuwachtig, waardoor ik glimlach. 'Misschien loop ik een beetje te hard van stapel, maar.... Denk jij al wel eens na over de naam?'

Ik tik bedenkelijk op het stuur en geeft haar een snelle blik voordat ik mijn blik weer op de weg richt. 'Ik moet eerlijk zeggen van niet, jij wel?'

Maaike haalt haar schouders op. 'Soms...'

'Vertel?' Nieuwsgierig kijk ik haar aan.

Ze krijgt een grote glimlach op haar gezicht staan. 'Ik kom er niet zo goed uit, ik wil dat hij of zij een bijzondere naam krijgt, en geen standaard naam.'

Ik knik goedkeurend. 'Daar ben ik het mee eens.'

Maaike lacht. 'Het is niet voor niets op een nogal -hoe zeg je dat- bijzondere manier ontstaan.'

Ik schud lachend mijn hoofd. 

'Ben je nieuwsgierig naar mijn huis?' Ik heb het amper gezegd of Maaike knikt al. 'Ja! Heel erg, eigenlijk.'

'Mooi zo, we zijn er namelijk.' Maaike springt bijna de auto uit en ik kijk haar lachend na terwijl ze naar het huis toe rent.

Gaat dat kleine kind echt een baby opvoeden?

Ik grinnik en loop dan naar Maaike toe.

Ze staat tegen de muur aan gedrukt, van haar vrolijke houding is niets meer over. 'Maaik? Gaat het?'

Ze schudt lichtjes haar hoofd. 'Ik had niet moeten gaan rennen...'

Ik slaak een bedenkelijk geluidje, en kijk dan naar de opeens veel te witte Maaike.

Voorzichtig sla ik mijn arm om haar heen een leid haar naar binnen. 'Ga maar zitten, ik leid je straks wel rond, eerst moet je even rustig doen.'

Ze knikt en ik zet haar neer op een bank in de woonkamer, die overigens overloopt in de keuken. 'Wil je iets te drinken? Of te eten?'

'Ik heb geen honger, maar een glas water zou fijn zijn.'

Ik knik. 'Misschien wel even handig om te weten, de wc zit -als je bij de voordeur bent- direct rechts.'

Maaike knikt en ik zet een glas water bij haar neer. 

Dankbaar pakt ze hem van de saloontafel af en neemt een slok.

Net wanneer ik wil vragen of ze zich weer iets beter voelt springt ze op van de bank en rent ze weg.

Ik ren haar zachtjes achterna en pak haar haar vast wanneer het weinige eten dat ze op heeft naar boven komt.

Maaike begint te huilen en ik wrijf geruststellend met mijn hand over haar rug. 'Sshtt...'

Vermoeid legt ze haar hoofd tegen mijn schouder aan, ik wrijf over haar haar.

'Kan ik die kut zwangerschap niet gewoon overslaan?' Maaike gaat met haar rug tegen de koude muur aanzitten, direct verschijnt er kippenvel op haar armen.

Ik glimlach bemoedigend. 'Na een paar maanden wordt het vast beter, en tot dan moet je gewoon rustig aan doen..'

Maaike kijkt naar de grond en zucht dan. 'Laten we het hopen...'