'Ik ga maar eens slapen, ik ben echt kapot.' Een vermoeide glimlach staat op Liam zijn gezicht wanneer hij opstaat.
Ik wens hem een goede nacht en dan verlaat hij de kamer.
Een warm gevoel verschijnt in heel mijn lichaam.
Liam heeft net echt gezegd dat ik het kindje mag houden!
Hij heeft zelfs aangeboden een huis voor ons drieën te kopen!
Een gevoel van geluk overspoelt me.
Als hij al zulke dingen doet als we niet eens samen zijn, hoe lief is hij dan wel niet voor zijn vriendin?!
Spontaan kreeg ik de neiging op hem aan een meisje te koppelen.
Maar wie, een fan?
Misschien een van mijn vriendinnen?
Ik schud de gedachte uit mijn hoofd, het zal toch nooit lukken!
Ongemerkt gaat mijn hand uit naar mijn buik.
Er is eigenlijk nog niet echt iets van te zien, maar de dokter heeft mijn zwangerschap wel bevestigd.
Vraag me niet hoe, want ik heb geen flauw idee!
Langzaam dwalen mijn gedachten af, dit keer naar het huis dat Liam wil kopen of laten bouwen.
Hoe zal het eruit gaan zien?
Voordat ik helemaal gestoord word door blijheid moet ik maar eens gaan slapen....
Ik zak wat onderuit in bed en sluit mijn ogen.
-
'Maaike?' Wanneer de eerste zonnestralen me wakker maken staat Liam al naast mijn bed. 'Maaike, Paul wilde ons spreken.'
Ik begin te mompelen. 'En dat moet..' Ik kijk op de klok, maar ik ben te moe om echt te kunnen zien hoe laat het is... 'Zo vroeg?'
Liam lacht zachtjes. 'Ja, hij heeft nogal veel afspraken vandaag.'
'En dit gesprek moet persé vandaag? Ik bedoel, ik wil veel liever slapen dan een gesprek houden.'
Liam haalt zijn schouders op. 'Blijkbaar wel.'
'Oké!' Ik sta op en trek een trui van Niall over mijn pyjama heen, hetzelfde doe ik met een joggingsbroek.
Ik kan je vertellen dat dat er vast heel erg charmant uitziet!
'Hij hoeft niet te verwachten dat ik me netjes ga maken op dit tijdstip van de dag, ik duik zo gewoon weer mijn bed in!'
Liam grinnikt en knikt dan goedkeurend. 'Goed idee, dat ga ik ook maar eens doen.'
Ik glimlacht naar hem, werp een snelle blik in de spiegel om te kijken hoe mijn haar zit, en kom erachter dat het eigenlijk wel mee valt hoe erg het zit.
Samen lopen Liam en ik naar Paul toe.
Zonder te kloppen of iets lopen we de kamer in en kijken Paul aan.
'Ik mag hopen dat het belangrijk is, Paul, Waarom moest dit gesprek zo nodig om acht uur?' Ik richt een blik op het klokje dat op Paul zijn bureau staat.
'Ík vind het belangrijk.' Paul zet een zakelijke glimlach op. 'Ik hoorde gister toevallig jullie gesprek over het huis.'
Liam trok zijn wenkbrauw op. 'Je hebt ons afgeluisterd? Sinds wanneer doe je dat?!'
Maakt hij me eerst om acht uur wakker, en dan zegt hij dat hij ons afgeluisterd heeft..... Fijn.
Laten we het erop houden dat zulke dingen niet erg helpen om mijn humeur op te beuren.
'Ik noem het liever toevallig iets horen.' Paul kijkt me met een niet af te lezen blik aan. 'Maar waar het om gaat is dat ik Liam heb horen zeggen dat hij een huis wilde kopen voor jullie twee.'
'Drie.' Mijn stem klonk fel, en ik werp hem een boze blik toe.
Paul knikt, verbaast door mijn uitbarsting en kijkt dan Liam aan. 'Ik keur jullie idee goed, maar Maaike, jij moet wel weten dat het een huis van jouw en Liam is.'
Hij krijgt een strenge blik op zijn gezicht. 'Niall -en de andere jongens- zijn van harte welkom, maar ze wonen daar niet. Ze zullen dus ook niet dag en nacht bij jullie zijn.'
Een boze blik verschijnt op mijn gezicht, en woede stroomt door mijn lichaam. 'En wie ben jíj om dat te mogen bepalen?! We mogen dat misschien allemaal een contract bij je getekend hebben, maar dat betekent niet dat je onze levens mag bepalen!'
Ik denk dat jullie nu al wel eventjes weer op school zitten, mijn tweede week is begonnen, maar hoe bevalt het? Nog nieuwe vakken ofzo? Ik heb Duits, Grieks en Nask erbij gekregen :)
Hoe omschrijf jij in 1 woord het hoofdstuk? Ben benieuwd :P
JE LEEST
Let's Sing Girl • 1D • VOLTOOID • #1
Fanfic'Ze slaapt nog,' mompelt een stem. 'Dat zien wij ook wel,' moppert een ander. 'Hoe kan ze zo lang slapen op deze dag?' 'Sst... 'k wil slape,' mompel ik in gebrekkig Nederlands naar de drie meiden voor me. 'Gek! We dac...