Let's Sing Girl • 1D • VOLTOOID • #1

72. Niall

Ik kijk verbaast naar de deur als iemand erop klopt. 'Binnen!'

Ik trek mijn wenkbrauw op wanneer er niemand binnen komt en loop naar de deur toe.

'Maaike? Je mocht al binnenkomen hoor!' Ik kijk haar lachend aan wanneer ze niet binnenkomt.

'Ik wilde met je praten.' Haar blik staat op de grond gericht wanneer ze begint te praten. 'Over mij.'

Wanneer ze dat zegt overspoelt een raar gevoel me.

'Maaik?' Ik pak haar hand vast zodat ze me aankijkt. 'Je kunt me alles vertellen.'

Ze knikt zachtjes. 'Dat weet ik, en daarom ben ik hier ook...'

Een gespannen glimlacht staat er op mijn gezicht wanneer ik op mijn bed ga zitten en naast me klop.

Twijfelend gaat Maaike zitten. 'Toen Liam en naar de club gingen... Ik heb je verteld wat er gebeurd is toch?' Ik knik zachtjes.

Jammer genoeg wel ja...

'Harry... Ehm...' Ze slaak een gespannen kreetje en direct kijkt ze me aan.

'Sorry...' Ik blijf Maaike aankijken, waar wilde ze heen? 'Harry dacht dat ik misschien zwanger zou kunnen zijn en ik heb een test gedaan.'

Ik schud direct mijn hoofd en kijk haar geschrokken aan.

Ik had helemaal niet gedacht aan de mogelijkheid dat ze zwanger zou kunnen zijn!

Hoe heb ik zo stom kunnen zijn?!

'Ik ben zwanger...' Een traan glijdt van haar wang, maar ik kan hem niet wegvegen, ik zit als versteend en kijk naar de huilende Maaike. 

'Van Liam...'

Het lijkt alsof ik in een soort trans raak.

Alles gaat aan me voorbij, de tijd stopt en alles wat ik kan doen is kijken naar Maaike.

Hoe ze me overstuur aankijkt, een onzekere blik in haar ogen.

Pure paniek neemt haar over.

Je ziet zo veel emotie bij haar, en het enige wat ik voel is de leegte...

'Niall?' Wanneer Maaike me aanraakt lijkt het alsof ik uit de trans gehaald wordt. 'Zeg wat.... alsjeblieft?'

En dan voel ik alles, de pijn, de haat, het verdriet, alles.

Ik spring op van het bed om Maaike haar hand van mijn lichaam af te krijgen.

Ik wordt verblind van pijn, tranen vormen zich in mijn ogen en mijn zicht wordt een waas.

Is het menselijk hoeveel pijn dit doet?!

Een schreeuw verlaat mijn mond, Maaike pakt mijn armen vast en roept mijn naam.

Haar stem dringt niet tot me door, verblind van pijn duw ik haar van me af.

Ik zak op de grond, tranen vallen op het tapijt en mijn vuisten slaan tegen de grond.

Kreten van pijn verlaten mijn  mond. 

'Laat het stoppen...' Nog een schreeuw volgt. 'NU!'

Super bedankt voor de vele reacties dat jullie mijn boek zouden willen kopen! Dat betekent erg veel voor me en ik ben jullie daar super dankbaar voor! (Net zoals de votes, laten jullie die beiden weer achter? :P)

Het is alleen nog lang niet zover, ik heb het boek nog niet opgestuurd, want eerst wil ik alle spellingsfouten eruit. Dat heb ik nu gedaan, en nu gaat een vriendin nog een keer doen, en dan beloof ik het op te sturen.

Dan hopen dat ze het willen uitgeven :)