Let's Sing Girl • 1D • VOLTOOID • #1

85. Maaike

'Good morning, Sweetie.' Niall zijn stem klinkt schor wanneer hij me wakker maakt, ik glimlach vermoeid.

'De jongens zijn er al even, kom je naar beneden?' Niall haalt glimlachend een hand door zijn haar.

Ik gaap en knik dan. 'Ik kom zo.'

Niall knikt goedkeurend en loopt dan de kamer weer uit.

Een tweede gaap verlaat mijn mond en langzaam stap ik uit bed.

Direct verspreid een misselijk gevoel zich over mijn lichaam.

Ik negeer het en probeer me te richten op de honger die ik heb.

En ik moet eerlijk toegeven dat ik dat heb, de laatste dagen heb ik zo goed als niets gegeten, dus zo raar is dat eigenlijk niet, maar ja...

Ik pak een hoodie uit Niall zijn tas en trek die aan, ik ben gewoon te lui om mijn eigen kleding te pakken, en het zit zo lekker!

Ik trek onhandig een broek aan en loop dan de trap af. 

'Morgen, Maaike.' Liam draait zich naar me om wanneer ik de woonkamer in kom lopen.

Ik begroet hem terug en richt me dan op de jongens aan de eettafel. 'Ook hallo, jullie.'

Louis staat op en heeft me een voorzichtige knuffel. 'Hoe gaat het?'

Ik haal mijn schouders op. 'Het kan beter eerlijk gezegd.'

'Hmm...' Harry maakt een bedenkelijk geluid en knikt naar me ter begroeting. 'Ik kan het aan je zien.'

Ik bijt op mijn lip en loop richting de keuken om een broodje te pakken, ik heb werkelijk geen idee wat ik daarop zou moeten zeggen...

'Je gaat wat eten?' Liam kijkt me verbaast aan.

Ik knik twijfelend. 'Ja? Ik... Ik heb honger.'

Liam zijn verbaasde gezicht springt over naar een tevreden blik. 'Mooi!'

Ik knik bedenkelijk, en neem Liam zijn broodje aan die hij me aangeeft. 'Ik maak wel een nieuwe voor mijzelf, eet jij die maar op.' 

Ik neem plaats aan tafel en eet rustig mijn broodje op. 

'Wat gaan we zo meteen doen?' Harry kijkt vragend rond.

'We kunnen een film gaan kijken, dat heb ik al een tijdje niet meer gedaan?' Niall kijkt ons vragend aan en ik knik. 'Goed idee!'

Ik slik de laatste hap van mijn broodje door en sta op, direct zak ik door mijn benen heen.

Met een klap kom ik op de grond terecht, zwarte vlekken vormen zich voor mijn gezicht.

'Gaat het?' Louis die naast me zat helpt me opstaan en houdt me stevig vast.

Ik knik, nog steeds duizelig. 'I-Ik weet niet wat dat was?'

'Helpen je medicijnen niet meer? ' Harry zijn stem dringt tot me door.

Ik schud mijn hoofd zacht. 'Die slik ik niet meer.'

Ik voel hoe Louis me naar de bank leidt en Niall komt ongerust naast me zitten.

Zijn hand slaat hij om mijn schouder en hij trekt me wat dichter tegen zich aan.

Mijn zicht wordt eindelijk weer normaal en langzaam kijk ik de kamer rond naar alle bezorgde gezichten. 

'Ik denk dat het beter is als je die medicijnen wel gaat slikken, Maaike.' Harry kijkt me dwingend aan.

'Is niet nodig.'

Louis trekt zijn wenkbrauw op. 'Je zakte net door je benen heen, als die medicijnen je helpen moet je ze weer innemen.'

'Ik wil niet, ze helpen toch niet.'

'Dat doen ze wel, Maaike.' Niall spreekt me tegen. 'Toen je ze nog slikte gebeurde dit niet.'

Ik zucht verslagen. 'Oké! Ik ga die dingen wel weer slikken.'