Let's Sing Girl • 1D • VOLTOOID • #1

61.Maaike

"Ik denk niet dat hij jou nu wilt zien, ik ga wel..." De woorden van Harry hoor ik telkens opnieuw, en wanneer ik denk dat ze weg zijn komen ze weer terug naar boven...

Wat ben ik voor prut vriendin?

Wie doet het nou met de beste vriend van Niall?

Een luide snik verlaat mijn mond.

Waarom had ik mezelf ook laten denken dat ik met Niall was?!

Als ik dat niet gedaan had was dit allemaal niet gebeurd!

Had ik mezelf maar een prut avond laten hebben!

Sloffend loop ik naar de badkamer, mijn handen klem ik hardhandig om de wasbak heen waardoor mijn knokkels wit worden.

Ik bekijk mezelf voorzichtig in de spiegel, de mascara die ik op had zit over heel mijn gezicht heen en mijn ogen zijn rood en gezwollen van het huilen...

Ik pak een wc papiertje en veeg de mascara zo goed en kwaad als het gaat weg.

Tranen blijven komen, deels doordat ik veel te hardhandig de mascara van mijn gezicht van veeg en deels doordat ik Niall bedrogen heb.

Boos en verdrietig tegelijk wil ik mijn handen tegen de muur aan slaan, maar twee handen slaan zich om mijn polsen heen.

'Niet doen.' Louis zijn stem staat zacht maar dwingend wanneer hij me aankijkt.

Ik kijk hem wanhopig aan. 'Wat moet ik anders doen om mijn schuldgevoel kwijt te kunnen?'

'Naar Niall toe gaan en met hem praten, in ieder geval raak je je schuldgevoel niet kwijt als je jezelf pijn doet.' Louis laat eindelijk mijn polsen los.

'Ik durf niet...' Ik kijk Louis niet aan. 'Alleen ik kan mijzelf in zo'n belachelijke situatie krijgen!'

'Liam zit in exact dezelfde situatie als jij, en hij probeert er voor je te zijn. Jij laat dat niet toe waardoor je Liam zichzelf nog erger laat haten.'

'Ik weet dat ik Liam niet zo mag behandelen!' Ik kijk Louis direct aan na die uitspraak. 'Liam heeft ervoor gezorgd dat ik met jullie mee mocht op tour door mijn moeder over te halen, hij heeft me getroost toen Harry me vertelde dat ik op moest donderen en dat ik nergens goed voor was. Ik weet dat ik dankbaar voor hem moet zijn!'

Mijn stem slaat over. 'Alleen word ik nu verplicht om een relatie te hebben met hem, met hem te zoenen en nu mijn echte relatie kwijt te raken, geloof me alsjeblieft als ik zeg dat ik oprecht mijn best doe om dit te vergeten en alleen naar de positieve dingen te kijken.'

'Ik geloof je, maar het is niet alleen Liam zijn fout, jij deed net zo goed mee. Jullie waren niet verplicht om te gaan drinken, en jullie hadden zelf de keuze om zo veel te drinken dat je dronken werd en je niet normaal meer na kunt denken. Díe keuze had je wél.' Louis kijkt me boos aan.

En op dat moment laat hij me realiseren dat het inderdaad volkomen onze eigen schudt was, en niet alleen die van Liam, maar ook die van mij. 'Sorry Lou...'

'Ik heet Louis.' Hij onderbreekt me. 'Noem me dan ook zo.'

Ik knik en bijt hard op mijn lip, als ik hem niet eens Lou mag noemen is hij echt heel boos.

'Ik ga wel met Paul praten, oké?' Louis zucht en kijkt me dan met een vriendelijkere blik aan, alsof hij helemaal niet boos is geweest.

'Dankjewel, Louis.'

Hij knikt. 'We hebben zo een optreden, ik moet gaan.'

'Oké.' Ik kijk hem twijfelend aan, niet helemaal zeker of hij niet meer boos is.

Hij staat op en loopt naar de deur. 'Je mag komen kijken als je wilt, je weet waar het is.'

'Ja.' Ik glimlach kleintjes naar hem. 'I-Ik kijk wel of ik kom.'

Louis kijkt me onderzoekend aan. 'Ik zou het heel erg leuk vinden.'

Hij loopt de deur uit en ik zie hem niet meer, ik kan hem alleen nog maar horen roepen. 'En Niall ook!'

Ik glimlach. 'Dat hoop ik, Lou...'

Omdat ik Niall nog niet onder ogen durf te komen neem ik twee-en half uur later een taxi naar het concert gebouw.

Al buiten kan je de stemmen van de jongens horen, genietend sluit ik mijn ogen.

Niemand zou ooit beter zou kunnen zingen dan de jongens die nu in dit concert gebouw staan.

Ik haal een keer diep adem, ook al staan de jongens op het podium, alsnog ben ik zenuwachtig.

Sommige bewakers herkennen me en laten me met een formele glimlach binnen.

Ik glimlach terug en loop snel verder.

Het concert is duidelijk al een tijdje bezig.

Wanneer Niall een solo heeft wil ik genietend mijn ogen sluiten, maar zijn stem vult de ruimte niet.

Ik kijk vragend op.

Niall staat doodstil op het podium en is duidelijk zijn tekst vergeten.

Een pijnlijke blik staat op zijn gezicht.

Ik knijp zachtjes in mijn arm, dit kan niet echt zijn!

Is Niall zijn tekst vergeten doordat hij alleen aan mij kan denken, samen met Liam?

'Je kan het Niall, kom op.' Ik fluister het zachtjes, wetend dat hij het niet kan horen, maar daar stoor ik me niet aan.

Het liedje is inmiddels afgelopen en nog 4 andere liedjes volgen voordat de jongens de fans bedanken en het podium aflopen.

Louis is de eerste die me ziet, hij gunt me een dankbare blik en knikt naar me.

Liam blijft me aankijken zonder iets te zeggen, en Niall kijkt me een keer aan voordat hij doorloopt.

Verdrietig kijk ik Niall na.