Let's Sing Girl • 1D • VOLTOOID • #1

93. Maaike

Zenuwachtig tik ik met mijn vingers op het dashboardkastje van de auto.

Ik focus me op het geluid dat ze achterlaten.

Liam stopt me door zijn hand op de mijne te leggen. 'Wat is er?'

'Ik... Ik ehm... Ik heb gezegd tegen mijn ouders dat jij mijn vriend bent, maar ze wilden me niet geloven.'

Liam kijkt me knikkend aan. 'Dan merken ze zo meteen wel dat je niet gelogen hebt.'

Ik knik. 'Ik ben gewoon bang voor hun reactie.'

Liam kijkt me even doordringend aan voordat hij zijn blik weer op de grond richt. 'Het ergste dat kan gebeuren is dat ze me weg sturen, en dan neem ik hier ergens een hotel, dan is dat ook weer opgelost!'

Ik knik, al weer een beetje meer op mijn gerust gesteld.

Jammer genoeg voor mij komt dat vervelende gevoel direct weer terug wanneer mijn huis in beeld komt.

Liam kijkt me aan. 'Klaar voor?'

Ik knik twijfelend, direct toetert hij als teken dat we er zijn.

Ik stap ongemakkelijk uit en begroet mijn moeder die vijf seconden later buiten staat.

'Hallo meis!' Mijn moeder trekt me in een stevige knuffel en ik sla ook mijn armen om haar heen. 'Hoi mam.'

Dan pas lijkt ze Liam op te merken.  'Hallo, en wie ben jij?'

'Hallo mevrouw.' Liam geeft haar net een hand. 'Ik ben Liam, een tijdje geleden heeft u mij aan de telefoon gehad.'

'Hij is mijn vriend, mam.' Ik zeg het zacht, maar alsnog verstaat ze me.

Ze kijkt me niet begrijpend aan. 'Hij is je vriendje? Wat bedoel je precies?'

'We hebben een relatie met elkaar.' Liam glimlacht naar me.

'Ow..' 

Onderzoekend kijk ik haar aan. 

Dan kijkt mijn moeder hem opgewekt aan. 'Kom maar binnen hoor Liam! Ik dacht dat Maaike een grapje met me uithaalde toen ze zei dat ze een vriend had, ik moet er even aan wennen dat het wel echt zo is.'

'Geen probleem, mevrouw.' Liam glimlach naar me, de blik in zijn ogen vertellen me dat hij deze reactie van mijn moeder al verwacht had.

Ik lach zachtjes en geef hem een speelse stomp op zijn arm.

Ik pak mijn koffer en loop ermee naar binnen.

Het is echt veel te lang geleden dat ik hier weer ben geweest! 

'Waar is pap, hij zou er toch ook zijn?' Een beetje teleurgesteld kijk ik naar de lege woonkamer.

'Je vader kreeg een spoedgeval van zijn werk, ik weet niet wanneer hij er weer is.' Mijn moeder kijkt me met een spijtige blik aan.

Ik knik zachtjes en Liam komt naast me staan.

Hij slaat een arm om me heen en wrijft over mijn arm. 'Je ziet hem vast nog wel, Maaik.'

Wanneer ik mijn moeder naar ons zie kijken met een blik vol liefde schud ik de arm van Liam van me af. 'Mam... Niet doen!'

'Sorry schat, ik vind het gewoon bijzonder dat je nu in een lange tijd weer een vriend hebt!'