CONQUERED

34

بادکنکا 🙄💦

ببخشید بد قولی کردم ولی اول مهر از اون چیزی که فکر میکردم تخمی تر بود😬😐💔

اول مهرتان چگونه بود؟🤔😬

پارت کوتاهیه😶
شرمندم بعدی رو سعی میکنم زودتر بزارم☺❤

راستی پیج بزنم عکس شخصیت های جدید رو اونجا بزارم فالو میکنید یا همینجا بزارم؟🤔🙄

____________________________________

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

د.ا.د لویی

" بلند شو...وقت رفتنه"

صدای بی رحم نگهبان، که زمان مرگم رو اعلام میکنه، تو گوشام میپیچه.

نگاه سردرگمم رو، تو فضای تاریک سیاهچال میگذرونم و اخر سر هم، به باریکه ی نوری نگاه میکنم که از لای در وارد میشه.

گیج و منگ تر از چیزی هستم که مخالفتی کنم چون تمام این دو روز رو وقت داشتم که به حقیقت فکر کنم.

اینکه من از اولش هم باید خودم رو برای مردن آماده میکردم..!

اما یه چیزی توی مغزم هست که با بیرحمی به روحم چنگ میزنه... یه فکر...یه پشیمونی، که داره خفم میکنه...

چرا از کسی خواهش کردم نجاتم بده، که حتی حاضر نشد بهم نگاه کنه..؟!

فکر...‌فکر...فکر...!
من دیوونه به چی فکر کردم که توقع یه دلگرمی از اون چشم‌های سبزش رو داشتم...؟!

بدن خشک شدم رو به سختی روی زمین نمدار سیاهچال حرکت میدم، دستمو تکیه گاه بدنم میکنم و به آرومی از روی زمین بلند میشم.

ضعفی که تو بدنم میپیچه تعادلم رو بهم میزنه اما قبل از اینکه روی زمین بیفتم، دست های نگهبان دور بازوم میپیچه و سرپا نگهم میداره.

ذهنم به سکوت مطلق رسیده و ریه هام، از هوای مسموم اینجا پر شده.

طناب‌هایی که بی هیچ لطافتی، از پشت، دور دستهام پیچیده میشه و فشار دستی روی کمرم، که منو به بیرون راهنمایی میکنه‌.

نور شدیدی بعد از دو روز، به چشم هام میخوره، باعث میشه چشمامو ریز کنم تا مردمک های چشمم بهش عادت کنه.

وحشت زدم...میترسم...و راهروی تاریک و به ظاهر بی‌انتهایی که رو به روم میبینم، ترس و نگرانیم رو بیشتر میکنه..

کی درک میکنه، که رفتن به محل اعدام، اون هم با پای خودت چقدر درد داره..؟!

با هر قدمی که بر میداری، میدونی به مرگت نزدیکتر میشی ولی...ولی مگه چاره ی دیگه ای هم داری..؟

هیچکس منو نخواست...هیچ کس کمکم نکرد...
نه زین...نه لیام...نه اون...!

نفس هام به شماره افتاده و بدنم گرگرفته...ولی چرا عرق سردی که روی پوستم نشسته رو حس میکنم..؟!