CONQUERED

46

سلام بر هلیومی‌های من🎈😁

حال و احوال؟؟😀🤔

این پارت ۷۰۰۰ کلمست و با پارت قبلی، جمعا ۱۳ هزار کلمه زیام و نایله🙄
خلاصه بعدا اعتراضی به کمبود زیام کنید وارد نیست😑✋🏾

نکات مهم:

ستاره رو انگشت کنید🙄💦

کامنت بزارید😀👀

و فن گرلی/بویی پیشه کنید😎😋

امیدوارم لذت ببرید☺❤💛

_________________________________

.
.
.
.
.

د.ا.د لیام

پاهامو با ضرب روی زمین کوبیدم و با استرسی که روحم رو میخورد، به اون درهای لعنتی نگاه کردم تا شاید بعد از تقریبا چهار ساعت، خبری از داخل اون اتاق، بیرون بیاد...
ولی هیچی!...

با کلافگی دستی روی صورتم کشیدم و موهامو عقب زدم... خودم رو روی صندلی جلوتر کشیدم و سرم رو عقب بردم و به دیوار تکیه دادم...

دلم میخواست بلند شم برم تو اون اتاق لعنتی، و ببینم حال زین خوبه و بعدش هم اونقدر بغلش کنم و فشارش بدم که جیغش دربیاد...

ولی یکی، دو ساعت پیش بود که طاقت نیوردم و خواستم برم پیشش، که سربازها مانعم شدند و گفتند باید دوروبرش خلوت باشه تا طبیب راحت تر کارش رو بکنه و حال زین بهتر بشه...

ولی کاش آدما میفهمیدند که بهترین مرهم برای یه نفر، بازو‌های پر از آرامش عشقشه، که دور بدنش میپیچه و اون رو در آغوش میکشه...نه چیز دیگه‌ای!..

نفس عمیقی کشیدم و به نایل نگاه کردم که درست مثل تمام اون چهار ساعت گذشته روی زمین نشسته و زانوهاش رو تو شکمش جمع کرده و همونطور که بدنش رو با استرس تکون میده، به در اتاق زل زده...

چشمامو چرخوندم و زیر لب به خودم تشر زدم..
لحظه‌ای که زین رو تو اون وضعیت دیدم واقعا دیوونه شدم و بدون فکر، سر نایل داد و بیداد کردم...

نایل واقعا تقصیری نداشت...من زیادی تند رفتم...
در هر صورت وظیفه‌ی اون نبود که از زین محافظت کنه، اون فقط بهم لطف کرد....

هر چند اولش خیلی عصبانی بودم که زین رو با اون وضعش توی اتاق حبس کرد ولی حالا که آرومتر شدم میفهمم که حال بدِ زین، فقط و فقط تقصیر من بوده...

من تمام این چند روز، خودم رو درگیر شرایط هری و لویی کردم و از پسر کوچولوم غافل شدم...

اون حق داشت بعد از فهمیدن ماجرا سرم داد و بیداد کنه و عصبی بشه..ولی حتی یک درصد هم فکرشو نمیکردم که به خاطر لویی دچار همچین شوکی بشه!..