Secret in his life

Kpina

Severus wylądował przed dworem Voldemorta.
- Trzeba będzie zburzyć ten dom... Jest zbyt upiorny. -
Czarnowłosy ruszył do pokoju w którym ostatni raz widział ciało swojego pana. Jednak gdy wszedł do pomieszczenia jego oczom ukazała się zaschnięta kałuża krwi, lecz ciała nie było.
- To jest chyba kpina... Przecież to niemożliwe żeby przeżył. -
Mężczyzna zaczął sprawdzać cały dom, lecz nigdzie nie znalazł jakiegokolwiek śladu życia.
- Żeby go tak szlag trafił, to niemożliwe żeby miał tyle szczęścia. Chociaż może nawet w piekle go nie chcieli...-
Mistrz eliksirów opuścił dwór i wrócił do Hogwartu.
***
- Możesz mi wytłumaczyć jakim cudem nie było ciała?! -
- Jest parę możliwości Albusie. -
Dyrektor obrzucił swojego podwładnego wściekłym spojrzeniem.
- Słucham twoich teorii Severusie. -
- Pierwsza możliwość to taka że znalazł go jakiś śmierciożerca i pochował. -
- Tak by było najlepiej... -
- Jednak istnieje szansa że Czarny Pan żyje. -
- To nie możliwe! Przecież on się poświęcił! -
- O czym ty znowu mówisz?! -
- Nie pamiętasz przepowiedni? Jeden z nich musi zginąć z ręki drugiego, bo żaden nie może żyć gdy drugi przeżyje... -
- Ty chyba nie mówisz naprawdę?! Ty stary głupcze! Posłałeś Pottera na smierć tylko po to by zabić tą kanalię?! -
- Nie udawaj świętego! Zrobiłbyś to samo na moim miejscu! -
Czarnowłosy zerwał się z krzesła i podszedł do starca.
- Radzę ci to zapamiętać raz na zawsze. Nigdy ale to nigdy nie poświęciłbym życia własnego wychowanka! -
- Nie praw mi kazań, nie masz takiego prawa! -
- Brzydzę się tobą... -
Mistrz eliksirów opuścił gabinet. Ruszył do skrzydła szpitalnego a jego peleryna za nim powiewała.
- Poppy! Jest jakaś poprawa? -
- Nikła... gorączka odrobinę spadła. -
- Idź odpocząć, ja przy nim posiedzę. -
Kobieta niepewnie pokiwała głową po czym opuściła pokój. Mężczyzna usiadł na krześle przy łóżku zielonookiego i zaczął mu się przyglądać.
- Miło by było gdybyś chociaż dożył dwudziestki Potter. -
Severus oparł łokieć o szafkę nocną i zasnął. Po kilku godzinach obudził go jakiś szmer.
- Ja wcale nie śpię. -
Czarne tęczówki mężczyzny rozszerzyły się na widok szatyna stojącego przed nim.
- Czy ktoś mi może wytłumaczyć co ja robię w Hogwarcie? -

Mamy naszych dwóch głównych bohaterów żywych, jak myślicie czy w końcu się pozabijają czy będą razem. To już setna część tego ff, nawet nie wiem kiedy to tak szybko minęło... Kocham was misie!