Secret in his life

Przygoda

Chłopak po ubraniu się zaczął biec do gabinetu dyrektora.  W pokoju była już cała rada pedagogiczna.
- Przepraszam, za spóźnienie. -
- Nic się nie stało Harry, usiądź. -
Zielonooki opadł na wolne krzesło obok Minerwy.
- Ktoś mi wytłumaczy co się dzieje? -
- Voldemort, wypowiedział wojnę mugolom. -
- Żartujesz? -
- Jestem całkowicie poważny, sprawa robi się coraz bardziej niebezpieczna. Niemagowie nie zdają sobie sprawy z tego co się tak naprawdę dzieje. -
- Musimy coś wymyślać, Albusie! -
- Wiem Filiusie, spokojnie. Przede wszystkim musimy uspokoić uczniów że w szkole im nic nie grozi. -
- Ja go zatrzymam. -
Nauczyciele popatrzyli na szatyna.
- Harry, nie... -
- Już czas Albusie. -
- Jesteś pewien że dasz radę? -
- A czy mam inne wyjście? -
Mężczyzna przez chwile milczał.
- Masz moją zgodę. -
- Nie potrzebuje jej. -
- Uważaj na siebie. -
- Jak zawsze Albusie! -
Szatyn ruszył biegiem do swoich komnat by zabrać najpotrzebniejsze rzeczy. Całość udało mu się zmieścić w dużym plecaku. Zielonooki zarzucił na siebie pelerynę i opuścił swoje komnaty. Chłopak pośpiesznie minął mury szkoły by móc się teleportować. Harry popatrzył ostatni raz na swój pierwszy dom, miejsce w którym po raz pierwszy poczuł się szczęśliwy, gdzie po raz pierwszy się zakochał. Na ustach szatyna pojawił się uśmiech.
- Jeszcze tu wrócę... -
Chłopak okręcił się wokół swojej osi i zniknął.
***
Voldemort siedział w sali tronowej i wysłuchiwał kolejnych raportów od swoich sług.
- Wszyscy jesteśmy gotowi by walczyć panie. -
- Doskonale... czy był już jakiś odzew od Dumbledora? -
- Nasi szpiedzy donoszą że w Hogwarcie, jak na razie jest spokojnie. -
- Interesujące... Czyżby ten głupiec nie zauważył naszych ataków? -
- Co mamy teraz robić panie? -
- Skoro Albus udaje że nic się nie dzieje, to udowodnimy mu jak bardzo się myli. -
- Ale jak? -
- Musimy złapać jedną osobę dzięki której ten starzec czuje się bezpiecznie. -
- Kogo? -
- Harrego Pottera. -
Na sali zaległa grobowa cisza.
- Ten kto mi przyprowadzi chłopaka, żywego albo martwego dostanie tyle złota ile sam waży. -
Rozległy się podniecone szepty, a Czarny Pan obserwował to wszystko z uśmiechem na ustach.
- Już niedługo Harry Potterze, znowu się spotkamy... -

Witam witam. Mam dla was pare informacji.
Zgłosiłam to ff do konkursu Splątane nici.
Po drugie chce wam bardzo podziękować za ostatnią aktywność pod rozdziałami.
Kocham was robaczki!