The Pretender

𝐏rologue

Nanginginig ang buong katawan ko dahil sa galit, inis, at pagkabigla. Halos umulwa na rin ang aking mga mata dahil sa pagkakamulat nito.

Why? It’s because of my first kiss na ninakaw lang ng isang unknown guy, standing near in front of me.

Halos istatwa ako ngayon na nakatulala pa rin sa lalaking ito— hindi nagproseso sa aking utak ang itsura niya dahil mas natuon ang aking tingin sa porma ng kanyang labi na tila nang-iinis.

He was smiling at me.

This bullshit?! How come na nakangiti pa rin siya sa lahat ng kagaguhang ngyare at sa kagaguhang ginawa niya?

He even kissed me without my permission! Hindi niya ba alam na pwede ko siyang kasuhan ng theft for stealing my first kiss? Nang makarecover na ako sa ginawa niya, hahampasin ko na sana siya nang bigla niyang salagin ang aking kamay, sabay marahan na hinawakan at tila pinipigilan ito.

“Hoy! Lalaki—” I didn't even continue what I was trying to say ng may marinig akung tila mga flash ng camera na biglang pumalibot sa buong paligid namin.

I suddenly look at my side at nakita kung pinapalibutan na nga kami ng maraming tao. Aside from that, meron ding mga reporters from different stations— pano ko nasabi? Dahil sa iba’t ibang logo nila.

But wait, snap out. What's on earth happening here?

I questioned myself suddenly, lalo na noong magsimula na rin silang magtanong ng kong ano-anong tanong na halos, hindi ko maunawaan kung ano ba yung tinutukoy nila dito.

“Mr. Hun? Mr. Hun!”

“Mr. Hun, can we ask what the relationship is between you and that girl?!”

“Mr. Hun, we wanted to know who she is; can you answer some of our questions?!”

Wait, teka?! Anong pinagsasabi ng mga ’to? I didn’t even understand what they were saying. What's wrong with them?

Sinong, Mr. Hun?

Sa gitna ng maraming katanungan na tila walang mga kasagutan, naramdaman ko nalang na para bang may umakbay sa akin, saka niyuko ang ulo ko, sabay lagay ng sombrero mula dito.

Now, I was facing the floor at tanging mga nagkukumpulan na presensya lamang ang akin naaaninag mula sa ibaba.

I didn’t even see that guy face clearly lately, dahil halos natatabunan rin ng sombrero niya ang kanyang mukha— bukod don yung nakakairitang ngiti niya sa labi agad yung labis kung tinuunan ng pansin kanina, kaya hindi ako segurado sa kung anong klasing mukha ang meron siya.

“She’s my girlfriend.”

G-Girlfriend?

Parang binatukan ako ng nanay ko sa aking narinig. Teka? Hindi naman ako bingi, at wala akung tutuli na nakabara sa aking tainga, kaya kung iisipin mula don sa aking narinig, ang tinutukoy niya ba ay...

Ako?!

With that simple word of his, parang lumutang ng husto ang aking utak— wala na ko sa wisyo at tila tuluyan na ngang nawalan din ng sistema na mag-isip ng tama. Hindi ko na alam pa ang mga sumunod na ngyare after that.

Jusko, totoo ba ’to o panaginip lang?
Please lang, gisingin nyo na ko sa bangungot na ito.