The Pretender

𝐂𝗁𝖺𝗉𝗍𝖾𝗋 1

“Please sign this contract, miss,” saad ng isang babae sa akin. I don’t even know who they are, but I heard that crazy-head guy calling her Jaze. Is that her name? Based on her looks, masasabi ko talaga na mas bata ako. Why? Dahil halata naman.

Parang mas matanda siya sa akin ng year or months, seguro? Also, after what happened lately, dito nila ako dinala sa isang unknown place na villa.

Sobrang namangha ako sa ganda at laki nitong lugar. Never pa akong nakapasok sa ganitong kalalaking bahay before.

I looked around at sinuring maigi ang paligid. Seguro ang bawat materyales ng bahay na ito ay may halaga. What I mean is, kung sa value ng pera, worth a thousand or million siya.

Kung malikot lang ang kamay ko, baka kanina ko pa minaso ’yung mga gintong pader nila. Anyway, muli kong ibinaling ang tingin ko don sa kausap ko.

“For what po?” I asked out of wonder— I didn't even understand them. After that kiss between me and that guy lately, they were asking me to sign this unknown contract made by them.

Ni hindi ko nga sila kilala para bigyan ko sila ng autograph ko, ’di ba? Anong tingin nila sa akin, sikat?

“A contract between you and him, as a couple,” pagbigay detalye niya sa akin. Napakunot-noo ako dahil sa sinabi niya. Seryoso? Couple? Sino? Kami?

What the fuck?!

Paano ngyare ’yun? Wala man lang ligaw-ligaw na ngyare? As in, yun na ’yun? Sa isang pikit-mata lang, may jowa na agad ako? Na feeling ulol na aso kung makangarab ng nguso, akala mo free taste ’yung labi ko.

God! Hindi ito ang pinangarap ko sa love life ko. Gusto ko sanang mangyari, romantic ang aming first kiss.

Hindi ’yung paglingon ko, babanatan na agad ako ng halik. Take note: I don’t even know him. Anong tingin niya sa labi ko, produkto? Hindi naman naka-display for free taste, tinikman na agad ng gago.

Yung tipong paghihirapan niyang makuha ang matamis kung ‘Oo’ hindi yung papepermahin ako sa ganitong kontrata. Tapos sa isang iglap, mag-jowa na daw agad kami? Without hirap— utot niya.

Hindi ko na talaga maintindihan ang takbo ng mundo ngayon, or should I rather say, takbo ng utak ng mga tao ngayon. Bakit kailangan pilitin ang isang tao na magmahal ng hindi niya mahal?

Kung ang mundo tumatakbo pakanan, ang utak ng tao sa kaliwa naman.

“Don't worry, we will pay you,” she added. Sira ba ’to? Muhka bang kailangan ko ng pera? As if naman tatanggapin ko yung alok nila.

Never.

Hindi ako bayaran para ibenta ang sarili ko, at kahit ang relationship status ko, lalo na sa taong hindi ko naman kilala— na kung makahalik, akala mo suso. Tamang sipsip lang sa nguso ng may nguso.

Nakatanga lamang ako sa kanya. That's why she repeated her words: “We will pay you. All you need to do is pretend that you two are in a relationship.”

I can’t do that. Pretending to be in a relationship is not something I'm comfortable with. Nanatili akong tahimik habang nakatingin pa rin sa kanya, na tila ba malalim ang iniisip, pero wala namang isip.

“I know you're not yet ready. It takes time, lalo na’t nakakabiglang kontrata ito, but please consider this thing before you make your own decision about it,” she said.

I feel glad about it dahil ’yun yung salitang kanina ko pa hinihintay— yung word na ‘sign’ na malapit ng matapos itong kahibangang pinag-uusapan namin.

At anong sabi niya? Nabigla ako sa kontratang hinain nila sa akin? No! Mas nabigla ako sa ngyare kanina— dahil sa dami ng tao, ’yung nguso ko lang yung dinapuan ng feeling toilet pump na lalaking ’yun.