The Pretender

𝐂𝗁𝖺𝗉𝗍𝖾𝗋 4

Aya’s pov.

“What’s that?” Eaze asks me. Bago umupo sa isang stub Chair na nasa harap ko.

“This is food,” I said, na ikinakunot noo niya naman. Napabuntong hininga ako bago nilapag ang hawak kung tinidor sa gilid nitong plato.

“This is F-O-O-D. Me? As humans called it, food. It gives us benefits, and it is the only thing we can eat so we won’t be hungry. How about you, alien? What kind of food do you eat?”

“Little Idiot, you’re making fun of me? Don’t you?” he asks me, then taimtim akung tinitigan.

“Making fun of you? Huh! Asa ka pa,” I said, napamulagat at kagat labi akung tumingin sa kanya, when he suddenly grabbed my food plate without any sign or words of permission.

“Hoy, Akin yan!” I yelled at him, then hihigitin na sana pabalik ang plato ko ng bigla nyang tapikin ang kamay ko.

“Which term do you think? That this food belongs to you?” he asks Pinanlisikan ko siya ng mata, bago hihigitin ulit sana ang plato ko kaso nilalayo niya talaga sa aking pilit.

“Ako yung nag luto, kaya akin yan.”

“You cooked? That’s it? The ingredients you used— Don’t you think they belong to me? So, this thing? Belongs to me too, which means it’s mine,” he said, then started to eat it, my food.

Ang sama niya!

Lately, bago ako makapasok sa bahay niya nabilad, at naligo pa ako sa sarili kung pawis ng mahigit isang oras sa labas, hindi sa nag-iinarte ako huh.

Kaso ang bibigat ng mga gamit kung dala, I called him a million times, pano ko yun nagawa? Hindi ko rin alam anyway matapos ko syang paulit-ulit na tinawag kanina na mukhang hindi niya narinig kasi bingi ata ang impakto, mas inuna niya pa yung katawagan niya kanina kesa sa papasukin ako, and that’s not all, ng makuha ko na ang atensyon niya kanina, binulyawan niya pa ako.

Like, hindi na daw ako bata para hintayin pa siya, Kung alam ko daw na mainit edi sana pumasok na daw ako, and that’s not it. Pag pasok namin? He didn’t even help me, sa mga gamit ko.

Tinanong ko pa siya kung nasan ang kwarto ko, sinabi niya lang sa akin na bahala daw ako mag hanap, he even did ask me, kung kailangan ko ba daw ng map.

Like siraulo lang diba? Tuwang tuwa siya sa pagpapahirap sa akin, after he left me, Kanina? Mahigit isang oras din bago ko nahanap ang kwarto ko at kung pano ko nahanap? My sign sa labas. What I mean is the tag name.

AYA THE IDIOT, ROOM.

yan yung nakalagay. How sweet, right?

Sa sobrang Sweet nga parang gusto ko syang pokpukin ng dos for dos sa ulo.

Napasimangot ako sa kanya, bago siya pinanliitan ng mata. “Don’t you think na nagugutom din ako?” I ask him, but he just ignores me.

Arg, Bwesit!

“Tsk, how’s that food?” I ask. Bago nagsalin ng tubig sa baso at agad na ininom, grabe gutom na gutom na ko.

“Not bad,” he said. Then, muling sumubo, napapalunok nalang tuloy ako tuwing sumusubo siya non.

Napahawak ako sa tummy ko, when I heard it’s rumbling, Grr! Gutom na gutom na talaga ako.

I need to do something, para maagaw yun mula sa demonyong animal na mapang-angkin na nakaupo sa harap ko.

“Natutuwa ako’t nagustuhan mo ang lutong Damog ko,” umangat siya sa akin ng tingin na tila ba hindi naintindihan yung sinabi ko. “Damog? What’s that?” he asks, curiosity all over him.