The Pretender

𝐂𝗁𝖺𝗉𝗍𝖾𝗋 14

Aya’s pov.

— BLOGS!!

“Look at these!”

“Look what you’ve done!” singhal agad sa amin? Or should I say kay Eaze lang? Kasi kay Eaze nakatingin at tila inis na inis si Ate Jaze.

Ok? What’s happening here?

Bigla akong napabaling ng tingin sa lamesa, kung saan padabog na binagsak ni Ate Jaze yung mga papel.

Nakiusisa na rin ako.

Ano kayang meron? At bakit tila wala sa mood lahat ng taong nakasalubong namin kanina?

Nasa kalagitnaan kami ng byahe kanina. After maayos ang kotse ni Eaze, he’s been hesitating if tutuloy pa ba kami o hindi.

After ng pinagdaanan namin? Tila nagdalawang-isip pa ang loko na ’wag nang tumuloy at bumalik na lang. Ang akin lang, nasa kalagitnaan na kami, tapos do’n pa pipitik yung katangahan niya?

Syempre, ’di ako nagpatalo’t sinagot-sagot siya kanina— which made him irritated— at wala rin syang nagawa kundi ang magpatuloy sa resort ni Zhe’kin.

We’re about to enter the Great Wall of China— I mean, kin’s resort gate— when suddenly, someone called Eaze and stopped us.

It was Ate Jaze, asking us to fullback.

‘It was an emergency. Go back here.’ - Jaze

I was confused that time, at tila habol-tingin na tinitingnan na lang ang gate papuntang resort ni Zhe’kin.

After naming bumiyahe ng pagkatagal-tagal, wala rin kaming napala’t bumalik agad. And then the first thing I noticed lately? Yung tila mga gawi ng tao ngayon dito sa kompanya— na para bang may kung anong bagay na pinagkakaabalahan.

It wasn’t the normal way before. Para bang meron silang mga trabaho na kinakailangang madaliin. Since wala akong alam sa ganitong mga bagay, isinawalang-bahala ko na lang.

Same thing din kay Ate Jaze, na tila ba kanina pa wala sa mood simula pagkarating namin.

She explained things to Kin and Kian— that the both of us (I’m talking about myself and the devil being, Eaze)— ay hindi na daw makakarating sa event nila Zhe’kin, kaya hindi na sila aasa pa sa presensya naming dalawa.

“What?”

“It’s spreading all over the internet.”

“Huh?”

“They’re thinking that you both are just a set-up couple. God, we need to fix this bago pa masira ang lahat ng dahil sa kahibangan mo,” Ate Jaze said. You’ll hear a giggle from her own voice na tila ba inis na inis na ito sa mga ngayayare.

I don’t know what’s happening here, but I felt guilt about it. Feeling ko, kasalanan ko.

Did they finally find out about our contract? Pumalpak ba ’ko?

I know I can’t act well— mismong si Eaze na nga ang may sabi. Hindi kaya dahil do’n kaya kami nahuli?

I knew it. Kasalanan ko nga.

“Sorry, Ate Jaze. Kasalanan ko.”

Ate Jaze looked at me, bago marahang napahilot sa sentido niya’t pinagmasdan kaming dalawa.

“Don’t blame yourself. It wasn’t your fault. Kung meron mang may kasalanan na dapat sisihin dito— siya ’yon, at hindi ikaw.” Ate Jaze, while pointing Eaze’s direction.

Napakunot-noo ako dahil sa sinabi ni Ate Jaze.

Kasalanan ni Eaze?

Bakit? Kung tutuusin, ako nga ’yung halos walang nagawang tama sa aming dalawa. Kaya bakit siya yung may kasalanan?