The Pretender

𝐂𝗁𝖺𝗉𝗍𝖾𝗋 77

Aya’s pov.

“Don’t celebrate things yet with a joyful smile written on your lips. Baka mabulaga ka na lang at yang ngiting nakaguhit mismo sa iyong labi ay bigla na lang ring maglaho,” saad sakin ni Zhenan bago tila umukit sa kanyang labi ang isang pilyong ngiti.

Wala akong balak na bisitahin siya ngayong araw, but I ended up with it. Why? It’s simple. Dahil gusto syang makita ng kanyang anak— hindi kasi allowed kung si Zeyan lang ang pupunta.

Willing naman si Tris (Baby Zeyan’s father), but the thing is, hindi niya rin magawang sumama sa loob kay baby Zeyan since alam niya ang ugali ni Zhenan. Tiyak na hindi ito matutuwang makita silang magkasama. That’s why he chose na sa labas na lang kami hintayin ng kanyang anak.

“How was your daddy, baby?” agarang tanong ni Zhenan sa kanyang anak nang bumaling na rito ang hustong tingin niya.

“Dad was great, Mom,” tuwang-tuwang saad ni baby Zeyan.

Before this conversation of them, nahirapan pa akong ipaliwanag nang maayos kay baby Zeyan kung bakit may namamagitan na harang na salamin sa pagitan namin ng mama niya.

Ipinaliwanag ko naman yun sa kanya ng husto sa paraan na hindi siya masasaktan.

“I knew it. I’m glad he’s been a great dad to you,” Zhenan said to her daughter without knowing na ibang ama yung tinutukoy ni baby Zeyan sa kanya. Till now, obsessed pa rin talaga si Zhenan kay Eaze.

Same reason kung bakit pilit pa ring tinatago ni Tris ang katotohanan kay Zhenan na nagtagpo na sila ng kanyang anak. Dahil alam nyang hindi hahayaan ni Zhenan na siya ang maging ama talaga ni baby Zeyan.

“Our family will be together soon, baby,” muling saad ni Zhenan kay baby Zeyan. Kaya naman napangiti sa kanya nang kay busilak ang kanyang anak bago sakin bumaling ang kanyang tingin.

“How about you, Aya? Enjoyed yourself being yaya ng aking mag-ama?” seryoso nitong tanong sakin bago gumawi ng kanyang isod sa katapatan ko lamang.

I didn’t answer her and kept myself silent.

“It feels peaceful without me, right? After that big explosion of their lies, feeling mo siguro puro katotohanan na ang nakapaligid sayo. Funny— you got me pero hindi siya.”

Natigilan ako ng husto dahil doon sa sinabi niya, bago napatoon na lang rin ng pansin kung nakikipaglaro lang ba siya sakin.

But that smile written on her face was telling something about me— na may alam siya na hindi ko alam.

“Zhenan, ano ba? Sino bang tinutukoy mo?!” Halos hindi ko na rin napigilan pa ang aking sariling emosyon. Nadala na rin ako ng inis kaya yung salita ko sa kanya ngayon meron na ring diin.

“Moome? Mom? Are you guys fighting?” takang tanong ni baby Zeyan sa amin. Kaya naman pilit kong pinakalma ang aking sarili bago bahagyang ngumiti sa kanya.

“Hindi, baby. But Zeyan, can you please wait for me outside? Mag-uusap lang kami ng mama mo,” saad ko sa kanya. Kaya naman after nyang sumang-ayon sakin, tuluyan na nga syang lumabas at iniwan kaming dalawa lang ng mama niya.

Muli akong bumaling ng tingin kay Zhenan at sinalubong ako ng tila pilyong ngiti niya sa kanyang labi.

“Tinutukoy ko yung taong hindi pa rin nagsisisi hanggang ngayon,” muli nitong saad sakin.

“Sabihin mo sakin, sino siya?”

“You should find out— who’s the last pretender,” saad nito bago agaran nang tumayo upang lisanin na sana ang aming pwesto. Ngunit bahagya itong napalingon sakin nang tila mapuna ang panandalian kong pag-iisip mula doon sa sinabi niya.