Melisa'dan
Yusuf'la eve giderken hala Yahya'yla Erva'yı düşünüyordum. Tam o sırada telefonum çaldı.
Ervacık arıyor...
Ben: Efendim?
Erva: Abla Yahyaların evine gelebilir misiniz? Ben oraya gidiyorum.
Ben: Neden noldu?
Erva: Ben anlatmaya karar verdim abla.
Bir anda telefonu yüzüme kapattı.
Ben: Yusuf çabuk Yahyalara gidelim çabuk.
Yusuf bir anda yolu değiştirdi.
Yusuf: Nolmuş?
Ben: Bilmiyorum, ben oraya gidiyorum gelin dedi.
Yaklaşık beş dakika sonra Yahyaların evine gelmiştik. Arabadan indiğimde sokağın başında Erva'yı gördüm. Koşup yanıma geldi ve bana sarıldı. Ağlıyordu, hiç durmadan ağlıyordu.
Erva: Ben onu çok seviyorum abla, ama yüzüne söyleyemedim, ben sana aşığım senin için ölüyorum diyemedim.
Benden ayrılıp elindeki kağıtları gösterdi.
Erva: Bak, aylardır ona söyleyemediklerimi kağıda döktüm.
Ben: Ervacım, sen şimdi bu kağıtları çöpe at, tüm cesaretini topla, çık karşısına, hiç korkmadan söyle onu sevdiğini. Senin bu mektuplara ihtiyacın yok.
İşaret parmağımla kalbini gösterdim.
Ben: Senin bu kalbin diğer yarısının sahibine ihtiyacın var.
Erva kafasını salladı. Kulaklıklarını kulağından çıkardı. Mektupları elimden alıp hızla binbir parçaya böldü. Bana gülümseyip yanımdan geçti ve merdivenleri çıkmaya başladı. Ben de Yusuf'un elinden tuttum ve biz de çıktık.
Kapının önüne geldiğimizde Erva kapıyı çaldı. Kapıyı Yahya açtı. Hafifçe güldü.
Yahya: Noldu Erva, Umut da mı terketti yoksa?
Yahya'ya gözlerimle işaret ettim.
Erva: Umut diye biri yok.
Yahya: Ne?
Yahya kapıdan çekilince üçümüz de içeri girdik. Biz Yusuf'la salona geçtik.
Yahya'dan
Yusuflar içeri gidince Erva konuşmaya başladı.
Erva: Benim senden başka sevdiğim yok.
Ben: Neden söylemedin? Neden yalan söyledin söyle neden?
Erva: Cesaret edemedim. Ama şimdi cesaretimi topladım ve gerçekleri söylemeye geldim.
Derin bir nefes aldım.
Ben: Deli gibi lan, deli gibi seviyorum ben seni şu kadardan beri. Ama artık istemiyorum anlamıyor musun!? Hayatım boyunca elini tutamayacağım bir kadını sevmek istemiyorum ben. 24 yaşındayım, bi seni sevdim çok saçma, çok saçma lan burdasın dokunamıyorum çok saçma! İçim gidiyor, sarılamıyorum çok saçma!
Erva bir anda bana sarılınca sarsıldım ve ben de ona sarıldım.
Erva: Ben seni çok seviyorum.
Ben: Ben de seni bitanem, ben de seni.
Melisa'dan
Yaklaşık yarım saattir içeride oturuyorduk. İçeriden bağırışlar gelince Yusuf'a döndüm.
Ben: Başaramadık galiba.
Yahya: DEFOL GİT BU EVDEN!
Erva: TAMAM ŞİMDİ GİDİYORUM AMA GERİ GELİCEM OĞLUM, GERİ GELİCEM! SENİN HAYATINI ZİNDAN ETMEYE GELİCEM!
