Aşağı inip Yusuf'un yanına oturdum. Ona doğru döndüğümde uzun bir süre gözlerime baktı bir şey demeden. Gözlerindeki pişmanlığı iliklerime kadar hissettim.
Ben: Neden gelip bana sormadın? Neden böyle bir şey var mı demedin?
Yusuf: O gün dediğim gibi çok sinirliydim. Çalışanın biri birkaç toplantıda hazırlanan raporları kaybetmişti. Onun yüzünden üç haftalık işi bir daha yapmak zorunda kalmıştık ekip olarak. Ona çok sinirlenmiştim. Odamda otururken Çiğdem geldi. Bana bir şey göstereceğini, ama sana bir şey demememi söyledi. Ben başta git başımdan dedim, kovmaya çalıştım. Gitmedi ama, sana her şeyi anlatmam gerek Yusuf dedi. Oturdum dinledim. Söyledikleri başta çok saçma geldi, ama ses kaydını açınca ne yazık ki inandım. Eve gelip de seni görünce dedikleri aklıma geldi, tekrar sinirim hopladı. Sana çok kötü davrandım. Beni affedebilecek misin?
Derin bir nefes alıp konuştum.
Ben: Maalesef Yusuf. Canımı çok acıttın.
Yusuf'un yüzü düştü.
Ben: Bana gelip de anlatsaydın her şeyi, belki de bu kadar zarar etmeyecektik ikimiz de.
Yusuf: Ya şurdan şuraya gitmek nasip olmasın ki köpek gibi pişmanım. Keşke odamdan atsaydım o gün onu. Keşke dediklerini duymazlıktan gelseydim. Keşke-
Ben: Keşkeler hiçbir şeyi değiştirmez Yusuf. Kusura bakma ama, artık olmaz.
Yusuf: Ne olmaz?
Dudaklarımı birbirine bastırdım ve gözlerimi kaçırdım. Biraz durduktan sonra konuşmaya devam ettim.
Ben: Artık bizden olmaz Yusuf.
Yusuf kaşlarını kaldırıp şaşkınlıkla yüzüme baktı. Bir şey söylemek için ağzını açıyor, fakat konuşmuyordu.
Ben: Yusuf ben boşan-
Tedirginlikle ağzımı kapattı.
Yusuf: N-nolur o cümlenin devamını getirme. Yalvarıyorum sana. O cümleyi tamamlarsan benim hayatım da son bulur.
Ellerini çektiğinde bana söylediğimden vazgeçmem için yalvarır gibi bakıyordu. Dizimin üstündeki elini sımsıkı tuttum ve gülümsedim. Aslında tek amacım onu biraz korkutmaktı.
Ben gülümseyince o da güldü. Gözlerine bakınca şuan içimdeki duyguları en iyi anlatan şarkıyı ona söylemeye başladım.
Ben: Kaç kere denedim yapamadım,
Bu yolu sensiz yürüyemedim.
Kaç kere denedim yapamadım,
Bu yolu sensiz bitiremedim.
Aradım bulamadım.
Sevgiyi ben seninle tanıdım.
Şimdi gençliğimi sorgularım.
Kan akar damla damla gözyaşlarım.
Sensiz geçen her gün,
Her saniye ben yok oldum.
Yok oldum.
Hani o sözlere ne oldu?
Sorar gibi söylediğim yerden sonra bana biraz daha hüzünle bakmaya başladı.
Ben: Hikayende yerim, yok muydu?
Seven kalbi kırmak, hoş muydu?
Umut verip bırakmak, oldu mu?
Söyle oldu mu?
Kafasını olumsuz anlamda salladı. Ona yaklaşıp yanağını okşadım ve biraz daha sessizce söylemeye devam ettim.
Ben: Kaç kere denedim yapamadım,
Bu yolu sensiz yürüyemedim.
Kaç kere denedim yapamadım,
Bu yolu sensiz bitiremedim.
Bitiremedim, bitiremedim.
Bitiremedim.
Biraz durdum, şarkıya Yusuf devam etti.
Yusuf: Aradım bulamadım.
Sevgiyi ben seninle tanıdım.
Şimdi gençliğimi sorgularım.
Kan akar damla damla gözyaşlarım.
Sensiz geçen her gün,
Her saniye ben yok oldum.
Yok oldum.
Hani o sözlere ne oldu?
