Güzel bir kahvaltıdan sonra Yusuf'un bavulunu yerleştirmek için yukarı çıktım. Bavulu açtım ve kıyafetleri katlayıp yanıma dizmeye başladım. Kıyafetler bittiğinde onları yerleştirmek için kalktım ve hepsini teker teker yerlerine koydum. Bavulu kaldıracağım sırada aklıma önündeki fotoğraflar geldi ve bavulu tekrar yere koyup fermuarı açtım.
Fotoğrafları aldıktan sonra dipteki küçük kutuyu fark ettim. Bu neydi ki? Kutuyu aldım. Tam açacağım sırada Yusuf odaya girdi. Elimdeki kutuyu görünce bir an panik oldu.
Yusuf: Güzelim nerden aldın sen onu?
Elimle bavulu işaret ettim.
Ben: Bu ne ki?
Yusuf: Ha şey, bir şey değil ya.
Ben: Bir şey değil mi?
Yusuf: Off yani şey, ha anneme aldım ben onu, annemin o. Çanakkale'deyken çarşı iznim vardı, ben de o meşhur aynalı çarşıya gitmiştim. Ordan herkese bir şeyler aldım. Ama o kadar güzel ki her şey.
Yusuf şu an konuyu sapıtmaya çalışıyordu ama beceremiyordu, buna eminim. Demek ki söylemek istemiyor diye düşündüm ve daha fazla üstüne gitmedim. Elimdeki kutuyu ona uzattım ve fotoğrafları alıp bavulu eski yerine geri koydum.
Yusuf: Bu arada akşam size gidecekmişiz, annem mesaj atmış. Gerçi sana atmış ama ben gördüm.
Ben: Tamam. Aşkım bir de ben şey diyorum, düğünden sonra bizimkiler zaten bir süre daha burda, düğünden sonraki akşam toplayalım milleti buraya, bekarlığa veda gibi, hem eğlenmiş de oluruz.
Yusuf: Tamam da, yarın akşam yapsak?
Ben: Yusuf yarın akşam kına var.
Yusuf: Bu akşam yaparız, ha olmaz mı?
Derin bir nefes aldım.
Ben: Canım iyi misin sen, az önce kendin demedin mi akşam size gidicez diye?
Yusuf omuzlarını düşürüp başını hafif yana yatırdı ve gözlerini kısarak konuştu.
Yusuf: Dedim dedim de, düğünden hemen sonraki akşam olmaz.
Ben: Düğünden hemen sonraki değil ki zaten, bir sonraki günün akşamı.
Yusuf: Hayır. Düğünle arasında en az bir ay olacak. Ben bilmem, ben balayı yapcam evde.
Kaşlarımı çattım.
Ben: Oldu Yusuf, oldu olacak 50. evlilik yıl dönümümüzde yapalım bekarlığa veda partisini. Tabi canım, aceleye ne gerek var? Ben ölünce yaparsın partiyi. Hem bekarlığa, hem hayata veda olur bence iyi fikir.
Yusuf başını iki yana sallayarak onaylamadığını belli eden sesler çıkardı.
Yusuf: Hiç de iyi bir fikir değil bence. Bak güzelim yanlış anlama ama ben ilk ay biraz özel olsun istiyorum, hani kendi aramızda?
Ben: Anlıyorum Yusufum ama bir ay da çok uzun bir süre. Hemen düğünden sonraki gün yapalım, sonra başlarız balayına.
Yusuf tam cevap verecekken telefonum çaldı. Telefonumu cebinden çıkarıp bana uzattı.
Babam arıyor...
Ben: Efendim babacım?
Babam: Nasılsın kızım?
Babamın sesi çok tuhaf geliyordu.
Ben: İyiyim baba sen nasılsın?
Babam: Ben de iyiyim kızım. Senle önemli bir şey konuşmak istiyorum, atacağım konuma gelebilir misin?
