Geçmişin Yaraları (BxB & Yarı Texting)

36

"Emir? Sen beni dinliyor musun?"

Batuhan'ın sesiyle beraber bakışlarımı ona çevirdiğimde bir anlığına kendimi sudan çıkmış bir balık kadar ne yapacağımı bilemez bir halde hissettim ve boş bakışlarla bana ilgili gözlerle bakan Batuhan'ın gözlerinin içine baktım.

Okuldan çıktıktan sonra havanın soğuk olmasından dolayı bir kafeye gidip sıcak bir şeyler içerken sohbet etmeye karar vermiştik ancak ben bir türlü dikkatimi tam olarak Batuhan'a ve onun anlattıklarına veremiyordum çünkü okuldan çıktığımızdan beri biri bizi takip ediyordu.

Üstelik ben bizi takip eden kişiyi çok iyi tanıyordum.

Dikkatimi toplamaya ve bu durumu Batuhan'a belli etmemeye çalışarak hafifçe gülümsedim ve karşımdaki güzel gözlere baktım.

"Kusura bakma Batu'm. Bir anlığına gözlerim dalmış, son söylediklerini dinleyemedim."

Batuhan ilgili gözlerle bana bakarken dikkatle yüzümdeki ifadeyi izledi. Gözlerindeki bakıştan anlaşıldığı üzere iyi olup olmadığımı anlamaya çalışıyordu.

"İyi misin?"

Batuhan'ı iyi olduğuma inandırmak istercesine yüzüme umursamaz bir ifade yerleştirmeye çalışarak gülümsemeye devam ettim.

"İyiyim ya. Sadece bir anlığına dikkatim dağıldı."

Batuhan ciddi gözlerle gözlerimin içine bakarken içimden kendi kendime 'Umarım ona hiçbir şey belli etmemeyi başarabilirim' diye düşünüyordum.

"Bu bir anlık olan bir şey değil ki Emir. Buraya geldiğimizden beri betin benzin atmış durumdasın. Kötü bir şey mi oldu? Hasta mısın?"

Batuhan'ın dikkatli yapısı beni bir kez daha şaşırtırken ondan bir şey saklamakta kötü olduğum gerçeğiyle yüz yüze gelmiştim. Yine de ona bir şey belli etmemeye çalışarak konuşmaya devam ettim.

"Yo sadece okulun bahçesinde seni beklerken biraz üşümüştüm, buraya girince de sıcaktan mayıştım her halde."

Aslında bu kısmen doğruydu. Okulun bahçesinde gerçekten üşümüş ve buraya ilk girdiğimiz anda sıcaktan dolayı mayışmıştım ama bunlardan hiçbiri şu andaki dikkatsizliğimin nedeni değildi.

"Ah Emir, niye soğukta bekliyorsun ki zaten? Girip içerde bekleseydin ya?"

Batuhan'ın sinirli çıkan sesiyle beraber dikkatimi tekrar toparlarken dirseklerimden birini masaya yaslayarak çenemi avcumun içine koydum ve omuzlarımı silkerken başımı hafifçe yana eğerek Batuhan'a bakmaya devam ettim.

"Ne bileyim seni dışarda beklemek o anlığına daha cazip gelmişti benim için."

Söylediklerim Batuhan'ın daha çok sinirlenmesine neden olduğunda onun bu sinirli halinin bile gözüme güzel geldiğini fark ettim.

Allah Batuhan'ı cidden özene bezene yaratmış olmalıydı.

"Allah'ım cazip gelmişti diyor birde... Bu gidişle hasta olacaksın Emir, kendine biraz daha dikkat etsene."

Batuhan'ın siniri sesine yansımış bir şekilde söyledikleriyle beraber derin bir nefes alırken çenemi avucumun içinden ayırarak arkama yaslandım ve bir kez daha omuzlarımı silktim.

"Ben hayatımın hiçbir anında kendime çokta dikkat eden biri olmadım ki Batuhan. Bu yaştan sonra da değişebileceğimi zannetmiyorum."

Söylediklerimle beraber Batuhan'ın yüzündeki ifade anlayışlı ve sevgi dolu bir ifadeye dönüşürken derin bir nefes alarak gülümsedikten sonra hafifçe öne doğru eğildi.