Geçmişin Yaraları (BxB & Yarı Texting)

Özel Bölüm - 1

Finalin yayımlanmasından tam bir ay sonra herkese yeniden merhaba.

Öncelikle umarım hepiniz iyisinizdir. Umuyorum ki geçen bir ayda hayatınızda güzel şeyler yaşanmıştır ve umarım hepiniz mutlusunuzdur. ^^

Şahsen ben geçen bir ayda sınavlar ve özel hayatım tarafından oldukça yorulmuş olsam da oğluşlarımın özlemi burnumda tütünce bir gece aniden oturup 'Neden özel bölüm yazmıyorum ki?' diye düşündüm ve işte bir ay sonra yeniden karşınızdayım. ^^

Umarım bölümü beğenirsiniz.

İyi okumalar...

***

*Birkaç ay sonra...*

*Emir'den*

Boğazımdaki yumruya ve akmak için an kollayan gözyaşlarıma inat gülümsemeye çalışarak karşımdaki adamın gözlerinin içine bakarken ondan ilk kez ayrı kalacağım gerçeği bir kez daha suratıma bir tokat gibi çarpmıştı.

Bu ayrılığımız sadece birkaç ay sürecek bile olsa ve arada bir onu görmeye gidebilecek olsam bile ondan uzun süre ayrı kalacağım gerçeğini bilmek nefesimi daraltıyordu.

Bakışlarımı Batuhan'ın güzel gözlerinin arasında dolaştırırken Batuhan yüzümü ellerinin arasına alarak başparmaklarıyla hafifçe yüzümü okşadı.

"Ağlamak yok Emir'im. Daha dün gece ne konuştuk seninle?"

Ağlamamak için kendimi sıkmamdan dolayı akmaya başlayan burnumu hafifçe çekerken yüzümdeki gülümsemeyi büyütmeye çalıştım ama bu konuda ne kadar başarılı olduğum tartışılırdı.

"A-Ağlamıyorum ki zaten."

Titreyen sesim bile her an ağlayabileceğimin bir kanıtıyken Batuhan söylediklerim karşısında hafifçe gülümsedikten sonra beni kendine çekerek sıkıca sarıldı. Onun bana sarılmasıyla beraber ağlamamak için kastığım vücudum aniden gevşediğinde kollarımı onun beline sıkıca dolarken gözlerimden akan gözyaşlarına engel olamadım.

Yüzümü Batuhan'ın omzuna bastırırken istemsizce hıçkırdığımda Batuhan ellerinden birini başımın arkasına yerleştirerek hafifçe başımı okşadı.

"Şşh ağlama Emir'im. Sadece bir süreliğine bedenen yanında olamayacağım ama söz her gün arayacağım seni."

Bedenim istemsizce kasılarak bir kez daha kendi hıçkırığımla sarsıldığında Batuhan bana sardığı kollarını sıkılaştırdı. Ellerimi yumruk yaparak onun üzerindeki tişörtü parmaklarımın arasına sıkıştırdığımda Batuhan dudaklarını başımın yan tarafına bastırdı.

"Yapma böyle Emir'im. Sen böyle yaparsan ben nasıl gideceğim?"

Kendimi durdurmaya çalışırken içimden defalarca kez 'Gitme' desem de Batuhan'ın gitmekten başka çaresi olmadığını biliyordum ve geçen iki ay boyunca da kendimi onun gidişine hazırlamıştım ancak görüldüğü üzere ne kadar hazırlanırsam hazırlanayım onun gidişi tahmin ettiğimden daha çok canımı yakıyordu.

Sadece iki ay öncesine geri dönmek istiyordum.

Her şeyin çok güzel olduğu o güne...

***

*İki ay önce...*

*Emir'den*

"Gülümseyin, çekiyorum."

Canan Abla'nın söyledikleriyle beraber Batuhan'ın beline sardığım kolumu sıkılaştırırken yüzümdeki gülümsemeyi büyüterek başımı Batuhan'ın omzuna yasladım ve bakışlarımı karşımdaki kameranın merceğine çevirdim.