Geçmişin Yaraları (BxB & Yarı Texting)

56

*Emir'den*

"Anne biz çıkıyoruz!"

Kapının eşiğinde dururken içeriye doğru seslendiğimde annemin bana cevap vermesi oldukça kısa sürdü.

"Tamam, oğlum! Akşam geç kalmayın!"

"Tamam!"

Arkamdaki kapıyı kapatarak Batuhan'la beraber evden çıktığımızda Batuhan ellerini montunun cebine sokarak bana döndü.

"Nereye gidiyoruz?"

Batuhan'ın sorusuyla beraber bakışlarımı ona çevirdiğimde onun üzerindeki montun fermuarının tam kapanmadığını gördüm. Bunu görmemle beraber ona yaklaşarak Batuhan'ın montunun tam kapanmamış fermuarını kapatırken konuşmaya başladım.

"Burası benim doğup büyüdüğüm şehir ve ben sana burayı gezdirmek istiyorum."

"Doğduğun şehir... Yani o adam da-"

Fermuarı kapatarak Batuhan'dan bir adım uzaklaşıp bakışlarımı ona çevirdikten sonra hafifçe gülümsedim.

"Arif o olaylardan sonra tayinini isteyip başka şehre gitti. Bizde evimizi satıp başka bir ev aldık."

Batuhan söylediklerime karşılık sessiz kalarak başını 'Anladım' dercesine onaylar biçimde salladığında derin bir nefes aldım.

"Seni çocukluğumun geçtiği mahalleye götürmemi ister misin?"

Batuhan sorumla beraber bakışlarını bana çevirdiğinde gözlerinde tereddütlü bir ifade vardı ve ben onun neden bu ifadeyle bana baktığını biliyordum.

"Sorun olmayacağına emin misin?"

Umursamazca omuzlarımı silkerek bakışlarımı ondan çekip etrafta dolaştırdıktan sonra tekrar Batuhan'a döndüm.

"En fazla birileri beni tanıyıp konuşmaya çalışır ama umurumda değil."

"Emir'im..."

Batuhan'ın yumuşak olan ses tonuyla beraber ismimi söylemesi ve bir elini uzatarak elini bileğime sarmasıyla yavaşça derin bir nefes aldım.

"İlla ki oraya gitmemize gerek yok. Başka yerleri de geze-"

Batuhan'ın sözünü kesmeden önce elimi onun bileğimi tutan elinin üstüne koydum ve hafifçe gülümseyerek gözlerimi onun gözlerine sabitledim.

"Senin benim geçmişim hakkında herkesten daha çok bilgiye sahip olmanı istiyorum. Böylelikle benim için ne kadar özel olduğunu hiçbir zaman unutmazsın."

Batuhan sözlerimin karşısında sessizliğini korurken dikkatli gözlerle bana baktığında yüzümdeki gülümsemeyi büyüterek elimi onun elinin üstünden çektim ve başımla ileriyi işaret ederek konuştum.

"Hadi gidelim."

***

"İşte burası... Eskiden kaldığımız ev ve sokak burasıydı."

Batuhan'ın bakışları önünde durduğumuz binanın üzerinde gezinirken derin bir nefes alarak konuşmaya devam ettim.

"Akın'ların eski evi de bu sokağın bir arka sokağındaydı. Hatta okuduğum ilk lise de buraya çok uzak değil... Oraya da gitmek ister misin?"

Söylediklerim Batuhan'ın bakışlarını bana çevirmesine neden olduğunda yüzünde sorgulayan bir ifade vardı.

"Senin için sorun olmayacak mı?"