Geçmişin Yaraları (BxB & Yarı Texting)

57

*Yazar'dan*

"Batuhan?"

Batuhan duyduğu sesle beraber duraksarken yüzündeki gülümseme yavaşça silinmişti. Emir Batuhan'ın yüzündeki ifadenin aniden değişmesiyle beraber neler olduğunu anlamayarak bakışlarını sesin geldiği yöne doğru çevirdi.

Onlardan en fazla 10 metre ileride duran orta yaşlı bir kadın şok içinde onlara bakıyordu.

Emir'in bakışları kadının beyaz renkteki başörtüsüne takıldıktan sonra bakışlarını kadının yüzüne çevirdiğinde daha önce hiç görmediğine ve tanımadığına emin olduğu bu kadının simasının nedenini bilmediği bir şekilde ona tanıdık geldiğini fark etti.

Bu farkındalıktan sadece birkaç saniye sonra Emir'in bakışları yanındaki kaskatı kesilmiş bedene döndüğünde fark ettiği gerçeklikle sarsıldı.

Karşılarındaki kadın Batuhan'ın ailesinden birisiydi.

Emir ne yapacağını bilemez bir halde bakışlarını tekrar kadına çevirdiğinde kadının bakışlarının Batuhan'da olduğunu gördü.

Emir içten içe kadının kim olduğunu tahmin edebiliyordu ama yine de bu ihtimale inanmak istemiyordu çünkü biliyordu ki eğer bu kadın tahmin ettiği kişiyle Batuhan'ı toparlamak çok zor olacaktı.

Batuhan'sa yıllar sonra duymasına rağmen anında tanıdığı sesle beraber hareket etme ve düşünme yetisini kaybetmişçesine öylece olduğu yerde kalakalmıştı.

Neden?

O kadın neden şimdi karşısına... Hayır, karşılarına çıkmak zorundaydı ki?

Neden bir kez olsun bende herkes gibi mutlu olamıyorum ki?

Neden...

Batuhan sertçe yutkundu. Bakışları Emir'in göğüs kafesindeydi ama baktığı yeri göremiyordu. Sadece bomboş gözlerle öylece bakıyordu.

Bakıyor ama hiçbir şey göremiyordu.

"Oğlum?"

Emir kadının Batuhan'a sesleniş şekliyle onun kim olduğu konusundaki tahminlerinin doğru olduğunu anlayarak gözlerini sıkıca yumdu.

Ne yapmalıydı?

Batuhan'ı olabilecek en az hasarla ve en az yarayla buradan çıkartabilmek için ne yapması gerekiyordu?

Emir o anda her şeyi yapabilecek bir haldeydi ama işin kötü yanı o da en az Batuhan kadar şok olduğundan ne yapacağını bilemiyordu.

Batuhan'sa kadının –düşüncelerinin içindeyken bile ona anne demek istemiyordu- sesini ikinci kez duyunca irkilerek kendine gelmiş ve bakışlarını ona seslenen kadına çevirmişti.

Karşısındaki kadının hatırladığından daha yaşlı ve yorgun olan görüntüsü kalbindeki bir yerin sızlamasına neden olduğunda hala daha neden bu kadına karşı böyle şeyler hissettiğini bilmiyordu.

Sonuçta oğlu evden atıldığında sesini çıkartmayan kişi, bu kadın değil miydi?

Orta yaşlı kadın Batuhan'la göz göze gelince bir adım atarak onlarla arasındaki mesafeyi kısalttığında Batuhan dişlerini birbirine bastırdı. Emir'se kapattığı gözlerini açarak bakışlarını onlara yaklaşmış olduğunu fark ettiği kadına çevirdi.

"Sensin değil mi oğlum? Benim biriciğim..."

Emir adının Gülizar olduğunu hatırladığı kadına bakarken ne diyeceğini ya da ne yapacağını bilemez bir haldeydi.