Geçmişin Yaraları (BxB & Yarı Texting)

44

*Emir'den*

"Duş almak ister misin?"

Başımı yasladığım omzun sahibinin sakin ve rahatlatıcı sesi kulaklarıma ulaştığında kapalı olan gözlerimi açma gereği duymadan ve oturduğum soğuk zeminin oluşturduğu uyuşukluğu umursamadan konuştum.

"Şu anda sadece yatağa gidip seninle beraber uyumak istiyorum."

Söylediklerimin ardından Batuhan'ın hafifçe güldüğünü duydum. Onun bu kısık gülüşü ve hafifçe hareket eden omuzları benimde yüzümde küçük bir tebessüm oluşturmuştu.

Bu adamın gülüşünü duymak bile beni mutlu edebiliyordu.

"Bu isteğini sen duş aldıktan sonra da yapabiliriz hayatım. Hadi kalk. Eminim duş almak sana iyi gelecek ve daha iyi bir uyku çekmene yardımcı olacaktır."

Başımı olduğu konuma iyice yerleştirirken parmaklarımın kenetli olduğu parmakları sıkıca kavradıktan sonra derin bir nefes aldım.

"Seninle uyuduğum sürece iyi bir uyku çekmeme olasılığım yok zaten Batu'm."

Söylediklerim Batuhan'ın iç çekmesine neden olduğunda yüzümdeki küçük tebessüm büyüyerek yerini hafif bir gülümsemeye bırakmıştı.

"Bu sözlerin kalbimi tekletmiş olsa da yine de yüzündeki kanlarla uyumamalısın Emir'im."

Batuhan'ın sözleriyle yüzümdeki gülümseme silinirken yavaşça gözlerimi araladıktan sonra başımı Batuhan'ın omzundan hafifçe kaldırıp bakışlarımı ona çevirdim.

"Çok mu kan var?"

Batuhan ona bakmamla beraber bana bakarken sorduğum soruyla dudaklarını birbirine bastırarak bakışlarını yüzümde dolaştırmış ve daha sonra da bakışlarını gözlerime sabitleyerek yavaşça başını onaylarcasına sallamıştı.

Batuhan'dan gelen onayla beraber içten içe onun karşısında bu halde duruyor olmaktan dolayı utanmıştım ama yine de içimde yaşadıklarımı dışarı yansıtmamaya karar verdim.

"Yüzümü yıkasam?"

Soru sorarcasına çıkan sesimle beraber Batuhan kısaca gülmüş ve elimi bırakarak oturduğu yerden kalkmıştı. Bense hala yerde oturmaya devam ederken tam karşımda dikilen Batuhan'ın aşağıdan bakıldığında çok daha fazla uzun gözüktüğünü fark ederek şaşırmakla meşguldüm.

"Kalk hadi Emir."

Batuhan'ın konuşmasıyla yüzümün hemen bir karış ötesindeki bir çift eli fark ederken derin bir nefes aldım ve aldığım nefesi dışarı vererek Batuhan'ın bana uzattığı ellerini tuttum.

"Tamam, daha fazla itiraz etmeyeceğim."

Batuhan bir yandan gülerken bir yandan da tuttuğum elleriyle ellerimi sıkıca kavrayarak beni yerden kaldırdığında karnıma bıçaklar batıyormuş gibi hissetsem de sesimi çıkartmadım.

İnsafsızın değişmeyen tek şeyi attığı tekmelerin kuvvetiydi.

"Duş almaya bu kadar üşeniyorsan sana yardımcı olabilirim."

Ayağa kalktıktan sonra dengemi sağlamaya çalışırken Batuhan'ın söyledikleriyle duraksadığımda ona ne demek istediğini anlamadığımı belli edercesine baktım.

"Yardımcı olabilirim derken?"

Sorum Batuhan'ın yüzündeki gülümsemenin değişmesini sağladığında onun yüzündeki ifadeden dolayı sertçe yutkunmak zorunda kalmıştım.