Geçmişin Yaraları (BxB & Yarı Texting)

72

*Emir'den*

"Evet, işte her şey böyle oldu."

Batuhan'ın konuşmayı bitirmesiyle beraber bakışlarımı onun gözlerinin arasında dolaştırdım ve tereddütle konuştum.

"Yani annene bir şans vermeye karar verdin, öyle mi?"

Batuhan sorumla beraber bakışlarını benden kaçırarak başını onaylarcasına salladığında onun bu hali karşısında yavaş ve sessizce derin bir nefes aldım.

"Hala bazı tereddütlerim olsa da..."

Batuhan konuşmasının yarısında duraksayarak bakışlarını bana çevirdikten sonra derin bir nefes aldı ve konuşmaya devam etti.

"Evet, ona bir şans daha vermeye karar verdim."

Batuhan'ın anlattıklarına göre Gülizar Hanım, yani Gülizar Abla her şeyi anlattıktan sonra onunla uzun uzun konuşmuşlardı. Batuhan ona aklındaki tüm soru işaretlerini ayrıntılı olarak sormuştu ve anlattığına göre Gülizar Abla bu sorulara duraksamadan cevap vermişti.

Ki bu Gülizar Abla'nın ya dürüst olduğuna işaretti ve Batuhan annesinin dürüst olduğuna inanıyordu.

Ben Gülizar Abla'yı tanımıyordum ama Batuhan annesini çok iyi tanıyordu ve eğer o annesinin dürüst olduğuna inanıyorsa benimde inanmaktan başka çarem yoktu.

Gülizar Abla'nın sorularına verdiği cevapların ardından Batuhan Gülizar Abla'ya ona bir şans vereceğini ama bu şansın onun son şansı olduğunu söylemişti. Yani Gülizar Abla olurda Batuhan'ı üzecek herhangi bir şey yaparsa Batuhan onunla olan tüm ilişkisini ve irtibatını kesecekti.

Gülizar Abla'da bunları kabul etmişti.

Ayrıca Batuhan bana Gülizar Abla'nın ona anlattığı şeyleri de anlatmıştı. Açıkçası Gülizar Abla'ya hala kızgın olsam da ona hak vermekten kendimi alıkoyamıyordum.

İçten içe kendi kendime 'Eğer Batuhan'ın hayatı söz konusu olsaydı, onu kendimden nefret ettirip kendimden uzaklaştırır mıydım?' diye soruyordum ve bu soruya cevabım oldukça netti.

Evet, Batuhan'ın yaşaması için onun tarafından nefret edilmeyi tereddütsüzce göze alırdım.

"Umarım her şey yoluna girer Batu'm."

Batuhan bacaklarımın üzerine yasladığı başını hareket ettirerek hafifçe gülümsedi ve ışıl ışıl gözleriyle gözlerime baktı.

"Girmese bile yanımda sen olduğun sürece sorun değil."

Batuhan'ın sözleriyle beraber derin bir nefes alıp seslice iç çekerken ellerimden birini Batuhan'ın saçlarının arasına daldırarak bakışlarımı onun saçlarının arasındaki elime çevirip onun saçlarıyla oynamaya başladım.

"Böyle konuştuğunda bazen korkuyorum."

"Neden?"

Batuhan'ın sorusuyla beraber bakışlarımı onun gözlerine çevirdiğimde Batuhan'ın saf bir merakla bana baktığını gördüm. Bakışlarımı onun merak duygusunun ele geçirdiği gözlerinde dolaştırırken konuşmaya başladım.

"Ya bir gün yanında olamazsam, o zaman ne olacak?"

Batuhan'ın yüzündeki ifade söylediklerimle beraber anbean değiştiğinde bakışlarımı ondan kaçırdım.

"Emir-"

"Batu'm."

Bakışlarımı Batuhan'a çevirdikten sonra derin bir nefes alarak içimdekileri dışarıya vurmak istercesine konuşmaya başladım.