Geçmişin Yaraları (BxB & Yarı Texting)

81

*Emir'den*

Elimdeki telefonun ekranında parmağımı kaydırarak annemden gelen aramayı cevapladım ve telefonu kulağıma yaslayarak yüzüme yerleşen gülümsemeyle beraber bakışlarımı kafenin camdan duvarından gözüken caddenin üzerinde gezdirdim.

"Alo oğlum."

Annemin huzur veren sesini duymamla beraber yüzümdeki gülümseme büyüdüğünde derin bir nefes alarak boştaki elimi pantolonumun cebine sokarken konuştum.

"Efendim güzelim."

Telefonun karşı ucundaki annemin kısa bir anlığına sessiz kalmasının ardından derin bir nefes aldığını duyunca yüzümdeki gülümseme yavaşça soldu.

Hissedebiliyordum, bir şey olmuştu.

"Nasılsın oğlum?"

İçimdeki tedirginlikle beraber istemsizce olduğum yerde hareketlendiğimde annemin sesindeki yorgun ve kararsız tını düşüncelerimin doğruluğunu bana kanıtlamasına rağmen yine de bozuntuya vermemeye çalıştım çünkü annem beni aradıysa ve sesi kötü geliyorsa eğer bu demek oluyordu ki beni aramasının nedeni onu bu hale getiren kötü olayı bana haber vermekti.

"İyiyim annem, sen nasılsın? İyi misin?"

Annem yine kısa bir sessizliğin ardından konuştuğunda aldığım nefesler boğazımda takılı kalmaya başlamıştı ve sanki göğüs kafesime biri baskı yapıyormuş gibi hissediyordum.

"İyiyim."

Annemin kısa cevabının ardından söyleyecek bir şey bulamayarak sustuğumda aramızda bir sessizlik oluşmuştu. Neler olduğunu bilmiyordum ama olan şey her ne ise annemi derinden sarstığını anlayabiliyordum.

"Anne? Orada m-"

Oluşan sessizliğe dayanamayıp konuştuğum sırada annemin aniden sözümü keserek konuşmasıyla beraber duraksadım.

"Yalnız mısın?"

İstemsizce başımı iki yana sallarken önümdeki camın yansımasından az önce kalktığım masayı rahatlıkla görebildiğimi fark edince duraksadım. Bakışlarımı bana baktığını yeni fark ettiğim Batuhan'ın bulanık yansımasının üstünde dolaştırırken annemin sorusunu cevapladım.

"Hayır... Hayır, yalnız değilim. Bizimkilerle kafede oturuyoruz."

Verdiğim cevabın ardından annemin derin bir nefes aldığını duyduğumda bende onunla beraber derin bir nefes aldım ama gözlerimi bir an olsun Batuhan'ın yansımasından ayırmadım.

"Anladım."

Cebimdeki elimi çıkartıp alnımı kaşıdıktan sonra elimi tekrar cebime soktum ve sertçe yutkunduktan sonra konuştum.

"Bir sorun mu var güzelim?"

Sorum annemin kısa bir anlığına sessiz kalmasına neden olduğunda o konuşana kadar bende sessizliğimi korudum çünkü zaten bir sorun olduğunun farkındaydım.

"Oğlum..."

Annem nihayet konuştuğunda ve sesi tereddütle karışmış endişeli bir tonda çıktığında gözlerimi sıkıca yumdum.

Sanırım tahmin ettiğimden daha büyük bir sorun vardı.

"Bir sorun var değil mi?"

Annem sorum karşısında kısa bir süre sessiz kaldıktan sonra derin bir nefes alarak konuşmaya başladığında yumduğum gözlerimi açarak bakışlarımı Batuhan'ın camdaki yansımasına çevirdim.